รักสุดหัวใจของคุณแม่ลูกแฝด "ออย-นภัสวรรณ พันธ์เจริญวรกุล"

คอนโดหรูแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิทของคุณแม่หัวใจงามอย่าง "คุณออย-นภัสวรรณ พันธ์เจริญวรกุล" พาเราเดินเข้าสู่โลกของเธอด้วยตัวเอง ภายในห้องนั้นตกแต่งชุดเฟอร์นิเจอร์แนวโนเบิลคลาสสิกของ Baker ที่หุ้มด้วยสีสันชวนให้ผ่อนคลาย ช่วยลดความเก้อเขินแม้เราจะเพิ่งได้พบกันครั้งแรก ของตกแต่งบ้านที่วางประดับโดยมากเป็นหิน หรือคริสตัล ในโทนสีเหลืองและสีทองให้ความรู้สึกอบอุ่น ในความอบอุ่นนั้นเรารู้สึกได้ถึงความมีชีวิตชีวาของครอบครัวเล็กๆ ที่เริ่มต้นมาไม่นานนักในบ้านหลังนี้ อันประกอบด้วยคุณออยและสามีอย่าง "คุณป๋อม-ร้อยโทปรีชาพล พงษ์พานิช"

 

ระหว่างรอการกลับมาของสองสาวน้อยวัยกว่าสามขวบ ที่กำลังสนุกอยู่ในชั้นเรียนใกล้ๆ บ้านคุณออยได้เล่าให้เราฟังว่า “สาวน้อยทั้งสองของบ้านชื่อ "ลิดา" กับ "ลนา" ค่ะ ซ้ายมือคือลิดาคนนี้เป็นพี่เกิดก่อนน้องหนึ่งนาที ทางขวาคือลนาเขาจะแตกต่างกันค่อนข้างชัดนะคะ” คุณออยพาเราดูรูปสาวน้อยของเธอในกรอบรูปที่ตั้งอยู่คนละด้าน แววตาของเด็กน้อยร่าเริงอยู่ท่ามกลางเพื่อนๆ ในชั้นเรียนของ NIST International School ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก

“ที่ยังอยู่ตรงนี้เพราะว่าใกล้โรงเรียนใกล้โรงพยาบาล ซึ่งออยให้ความสำคัญกับการมีโรงพยาบาลอยู่ใกล้ๆมาก ถ้าเขาเป็นอะไรต่อให้เล็กน้อยเราถึงคุณหมอได้เร็วและถ้ามีโอกาสก็จะพาเขาไปบ้านที่อยุธยาค่ะอยากให้เขาได้กลับไปอยู่กับคุณยายสัปดาห์ละครั้งหรือสองสัปดาห์ครั้ง”

แม้จะเติบโตและใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ เสียมากกว่าตั้งแต่ยังเล็ก แต่ดูเหมือนคุณออยจะผูกพันกับบ้านเกิดที่อยุธยาของเธอมากกว่า เธอฉายอดีตให้เราเห็นภาพเมื่อครั้งนั้น และเราก็ได้ทำความรู้จักตัวตนของเธอทีละนิด…ทีละนิด

“บ้านเราดั้งเดิมอยู่ที่อำเภอวังน้อยค่ะ ออยเป็นเจนเนอเรชั่นที่สาม คุณปู่ของออยมาจากเมืองจีน แล้วมาเริ่มสร้างครอบครัวที่อยุธยา สมัยประถมออยเรียนที่อยุธยา ตอนนั้นถนนเป็นเลนสวน สองข้างทางเป็นต้นก้ามปูขนาดใหญ่มาก ร่มรื่นมาก จนแดดแทบไม่ลงมาโดนเราเลย แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนเป็นถนนสี่หรือห้าเลนแล้วค่ะ”

สมัยคุณออยเรียนมัธยมที่กรุงเทพฯ ทุกเย็นวันศุกร์จะมีรถมารอรับเธอและพี่ๆ กลับบ้านที่อยุธยา ความผูกพันที่มีต่อที่นั่นจึงไม่เคยเลือนไปไหน และหลังจากสอบเทียบได้เดินทางเข้าเรียนต่อที่ประเทศสหรัฐอเมริกาจนจบปริญญาโทที่เมืองซานฟรานซิสโก แม้ใจหนึ่งจะชอบชีวิตที่นั่น แต่ก็รู้ตัวดีว่าจะต้องกลับมาช่วยครอบครัวดูแลธุรกิจที่บ้าน

“ออยชอบความเรียบง่ายมากๆ ค่ะ ชีวิตด้านนั้นคงไม่เหมาะกับออย” เธอเล่าด้วยน้ำเสียงละมุนอย่างที่เป็นมา เพราะแม้จะไม่ถนัดงานการเมือง แต่พรหมลิขิตก็ชักพาให้ ‘เขา’ ซึ่งเป็นนักการเมืองมาพบกับเธอ และร้อยหัวใจของเธอกับเขาเอาไว้ด้วยกัน กระทั่งร่วมกันสร้างครอบครัวน้อยๆ นี้ขึ้นมา

ที่มาของลิดาและลนา

“เรื่องลูก ออยปล่อยธรรมชาติมาปีกว่าๆค่ะ เขาก็ยังไม่มา ตอนนั้นเราเริ่มมีโครงการจะทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งก็คือโครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ แต่ก็คิดว่าถ้าเกิดตั้งครรภ์ในช่วงที่เราทำโครงการแล้ว เราจะทำงานไม่ได้เต็มที่ เพราะเราก็อยากดูแลตัวเองให้ดีที่สุดในช่วงตั้งครรภ์ด้วย เลยตัดสินใจลองทำ IVF กับคุณลุงหมอซึ่งเป็นญาติที่ออยเคารพ ตั้งใจลองทำสักครั้งนึง ถ้าไม่สำเร็จก็คงจะกลับไปโฟกัสเรื่องงานก่อน

“เมื่อตัดสินใจทำ คุณลุงหมอก็ให้ยาสำหรับเร่งไข่ เนื่องจากออยมีจำนวนไข่น้อยที่สุดเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ ที่มาเจาะไข่เพื่อทำพร้อมกันในวันนั้น คนอื่นเจาะไข่ได้สิบกว่าถึงยี่สิบใบ แต่ของออยได้แค่ห้าใบ และมีตัวอ่อนแค่สองตัวที่สมบูรณ์ที่สุด ซึ่งความเป็นไปได้ของIVF จะอยู่ที่ 30 เปอร์เซ็นต์ แต่โชคดีผลออกมาว่าออยได้ลูกแฝด”

การมีลูกคือความสุขที่สุดของคนเป็นแม่ และการได้เล่าเรื่องลูกก็เป็นความสุขที่เกิดขึ้นซ้ำได้หลายหน ทุกครั้งที่ย้อนกลับไปนึกถึงวันที่รู้ว่ากำลังจะมีชีวิตน้อยๆ ที่ต้องใช้ลมหายใจร่วมกันกับเธอเกิดขึ้นมาถึงสองชีวิต

การมีลูกเดี่ยวว่าเหนื่อยแล้ว การมีลูกแฝดยิ่งเหนื่อยกว่าเป็นสองเท่า นอกจากมีพี่เลี้ยงช่วยดูแลมาจนถึงตอนนี้แล้ว ในช่วงสองเดือนแรกหลังคลอดยังต้องขอพยาบาลมาช่วยดูแลและให้คำแนะนำด้วย เพราะการเป็นคุณแม่มือใหม่ที่ต้องรับมือกับความอลหม่านอันแสนสุขนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายนัก

การค่อยๆให้ลูกได้ซึมซับและเรียนรู้โลกอื่นๆ นอกจากภายในบ้านและโรงเรียน คืออีกวิธีหนึ่งที่จะปูทาให้ลูกปรับตัวได้ในสังคมที่แตกต่าง อาจยังเร็วเกินไปที่จะตอบแต่เมื่อถามถึงแผนในอนาคตสำหรับลูกแฝดสองคนนี้ คุณออยตอบอย่างมั่นใจว่า “อยากให้เขาสองคนเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ สามารถดูแลตัวเองได้ ที่สำคัญเป็นคนคิดบวกและบาลานซ์ทุกอย่างในชีวิตตัวเองได้ดี มีความสุข ความพอใจและให้คุณค่ากับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่รอบตัวค่ะ”

เธอบอกเราว่าเหตุที่ทำกิจกรรมใจบุญสุนทานนี้ รวมทั้งความเย็นจิตเย็นใจของเธอทุกวันนี้ เกิดขึ้นได้ก็เพราะเธอมีคุณแม่เป็นแบบอย่าง

“เวลาเราไปทำบุญลูกก็จะได้ไปด้วย สองคนนี้เข้าวัดทำบุญบ่อย เมื่อก่อนลิดาเวลาโกรธอะไร ตอนที่เขายังพูดไม่คล่อง เขาจะพูดว่านะโม ตัสสะๆ (หัวเราะ) จนพี่ๆออยแซวว่ามาจากการพาไปวัดบ่อย หรือบางทีเราไปทำบุญในที่ที่เขาไม่ได้ไปด้วยเพราะสถานที่ไม่เหมาะสมกับเขา เราก็จะกลับมาเล่าให้เขาฟังทุกครั้ง บอกเขาว่าที่เราไปวันนี้มีประโยชน์ยังไงกับผู้อื่นบ้าง เขาจะได้ทราบ และให้เขาได้อนุโมทนาบุญ ซึ่งเขาซึมซับได้นะคะ ทำให้พื้นฐานจิตใจของทั้งสองคนทุกวันนี้เป็นคนมีเมตตา ถ้าเราขับรถอยู่แล้วเห็นคนที่ลำบากข้างทาง ไม่มีรองเท้า หรืออยู่กับถุงขยะ เขาจะขอให้เราจอดรถแล้วขอเงินเราไปให้ แต่ก็แล้วแต่ว่าตรงไหนจอดได้ไม่ได้นะคะ”

ติดตามเรื่องราวทั้งหมดได้ที่ นิตยสารเฮลโล ฉบับวันที่ 25 พฤษภาคม 2560

หรือ https://shop.burdathailand.com/

http://www.ookbee.com/Shop/Issue?magid=HELLO

…………………………………………...

Photo: วรุณ เกียรติศิลป์

Assistant Photographer :พร้อมพงศ์ เดชพล,รัชภูมิ แย้มเนตร,วรรณชัย อารีย์รักษ์,เฉลิมพล พรหมวิริยกุล,พงศ์ธร บัวอิ่ม

Stylist: ดนีย์นาถ บุรกสิกร , Assistant Stylist: พสธร เกียรติชวนชัย