เพลง ไทม์แมชชีน

ไทม์แมชชีน - ปอน นิพนธ์/โต๋เหน่อ

Lyrics by： เดชาธร โลหะจันที

Composed by：เดชาธร โลหะจันที

ตอนที่ยังเด็กเราทะเลาะ

แล้วก็เลิกกัน

ตอนนี้คิดถึงคงจะไม่ทัน

วันและเวลาที่ได้ใกล้กัน

คิดถึงมากตอนที่เดินจับ

มือเธอเดินกลับบ้าน

คิดถึงเสมอตอนที่วัยจัดจ้าน

ไม่เคยเข้าใจว่าอะไรทำพลาด

ปล่อยให้เธอหลุดมือไป

จากที่เจอและก็พลาดกัน

แยกแบ่งคนละทาง

เดินคนละเส้นบนถนนคนละทาง

ผ่านไปกี่ปียังไม่ลืมความทรงจำ

ที่เคยทำมันกับเธอ

คงจะเป็นเรื่องของวันและเวลา

อยากย้อนกลับไป

เพื่อจะบอกเธอ

ไม่ได้มีอะไร

มากแค่อยากจะกอดเธอ

และก็บอกเธอครั้งสุดท้าย

ให้ได้กอดเป็นครั้งสุดท้าย

ก่อนที่เราต้องจาก

กันตลอดกาลผมรักเธอ

ถ้ามีไทม์แมชชีน

จะย้อนเวลากลับไป

ในตอนที่ฉันได้พบเธอ

จะกอดเธอให้นาน

จับมือเอาไว้ไม่ปล่อย

แต่ว่าคนเราย้อนเวลา

กลับไปไม่ได้หรอก

เราย้อนเวลา

กลับไปไม่ได้หรอก

เป็นคนธรรมดา

แก้ไขไม่ได้หรอก

ตอนที่มีเวลา

ก็ยังไม่ได้กอดเธอ

ก็ยังไม่ได้กอดเธอ

คิดถึงมาก

แบบว่าคิดถึงภาพวันวาน

ที่เคยได้กอดที่เคยได้บอก

เธอว่ารักก่อนนอน

และเธอก็บอก

อยากให้เล่านิทานก่อนนอน

รูปถ่าย

ผมไม่เคยลบไม่เคยหาย

จำได้ทุกสิ่งแค่ไม่พูดและไม่ฉาย

ถ้าขอโอกาสนี้มันคงจะไม่ทัน

เพราะทุกวันเธอมีเขาอยู่

ตลอดใจสลาย

เสียดายทุกเวลาที่ผ่านกันมา

เห็นแต่ภาพเธอยืนร้องไห้

กลางฝนอยู่ตำตา

เธอไม่ธรรมดา

เพราะว่าสูงส่งเกินเอื้อม

นางฟ้าคงต้องคู่เทวดา

ผมเป็นคนธรรมดา

ไม่ได้บินอยู่บนฟ้า

แต่ว่าใจก็รักเธอมาก

มากเกินจะพรรณนา

มีโอกาส

ให้ได้วนเหมือนที่บอกก่อนจะลา

ยังคงเชื่อ

อยู่เสมอว่าจะวนกลับมา

ถ้ามีไทม์แมชชีน

แต่ว่าผมก็ไม่ได้เท่

เหมือน Lightning Mc Queen

เธอคงจะไม่ชอบ

เพราะใจแอคซีน

เป็นแค่เด็กหัวเกรียน

ทำทรงแอคลีน

อยากย้อนเวลากลับไป

ก่อนที่จะเลิก

ผมจะไม่ยอมให้เธอไป

แม้แต่ครั้งเดียว

ตอนที่ทะเลาะ

ผมผิดเองเป็นคนเริ่ม

หลังจากเธอไปก็นั่งเศร้า

ถ้ามีไทม์แมชชีน

จะย้อนเวลากลับไป

ในตอนที่ฉันได้พบเธอ

จะกอดเธอให้นาน

จับมือเอาไว้ไม่ปล่อย

แต่ว่าคนเราย้อนเวลา

กลับไปไม่ได้หรอก

เราย้อนเวลา

กลับไปไม่ได้หรอก

เป็นคนธรรมดา

แก้ไขไม่ได้หรอก

ตอนที่มีเวลา

ก็ยังไม่ได้กอดเธอ

ก็ยังไม่ได้กอดเธอ

ตอนที่ยังเด็ก

เราทะเลาะแล้วก็เลิกกัน

ตอนนี้คิดถึงคงจะไม่ทัน

วันและเวลาที่ได้ใกล้กัน

คิดถึงมากตอนที่เดินจับ

มือเธอเดินกลับ

คิดถึงเสมอตอนที่วัยจัดจ้าน

ไม่เคยเข้าใจว่าอะไรทำพลาด

ปล่อยให้เธอหลุดมือไป

จากที่เจอและก็พลาดกัน

แยกแบ่งคนละทาง

เดินคนละเส้นบนถนนคนละทาง

ผ่านไปกี่ปียังไม่ลืมความทรงจำ

ที่เคยทำมันกับเธอ

คงจะเป็นเรื่องของวันและเวลา

อยากย้อนกลับไป

เพื่อจะบอกเธอ

ไม่ได้มีอะไรมาก

แค่อยากจะกอดเธอ

และก็บอกเธอครั้งสุดท้าย

ให้ได้กอดเป็นครั้งสุดท้าย

ก่อนที่เราต้องจากกันตลอดกาล

ก็ยังไม่ได้กอดเธอ

ผมรักเธอ

ก็ยังไม่ได้กอดเธอ