เรื่องน่าปวดหัวของคนวัยทำงาน ครึ่งต่อครึ่งอยู่ที่ออฟฟิศที่พวกเขาทำงาน และส่วนใหญก็เป็นปัญหาที่มาจากการทำงานกับคนมากกว่าที่จะเป็นปัญหาจากเนื้องาน แค่บรรยากาศที่เปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อยก็ทำให้ใครหลายคนสามารถสัมผัสได้ว่ากำลังมีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้น การจะรวบรวมสมาธิให้ตั้งใจทำงานท่ามกลางบรรยากาศมาคุนั้นเป็นเรื่องที่น่าหงุดหงิดและประสาทเอามาก ๆ เลยทีเดียว
เมื่อเราต้องเข้าสังคม ต้องอยู่ร่วมกับผู้อื่น สิ่งที่ต้องมีต่อกันคือมารยาท ถ้าทุกคนรู้จักหน้าที่ของตัวเอง รู้วิธีที่จะทำงานให้สำเร็จ แต่ไม่มีมารยาทที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่น มันก็คงเป็นเรื่องยากที่จะทำงานร่วมกับคนอื่น ๆ ดังนั้น เพียงแค่เราลดความเป็นตัวเองลงมาสักนิด ยอมปรับตัวที่จะเข้าหาผู้อื่น รักษามารยาทพึงมีต่อกัน สิ่งแวดล้อมในการทำงานก็จะน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะ และบรรยากาศการทำงานร่วมกันก็จะเอื้อต่อการสร้างสัมพันธภาพและการทำงานร่วมกันมากกว่าที่เคย
รักษาความสะอาด
พื้นที่ออฟฟิศเป็นพื้นที่ที่เราต้องใช้งานร่วมกันกับผู้อื่น แม้ว่าจะเป็นโซนทำงานส่วนตัว มันก็ยังตั้งอยู่รวมกับโต๊ะของคนอื่น ๆ ในพื้นที่ส่วนรวมอยู่ดี แถมเป็นทรัพย์สินของทางบริษัทด้วย การนำอาหารมากินที่โต๊ะแล้วหกเลอะเทอะเป็นประจำ อาจกลายเป็นคราบสกปรกฝังแน่นทำความสะอาดยาก เศษขนมชิ้นเล็ก ๆ หกเกลื่อนโต๊ะก็ไม่ค่อยจะเก็บกวาด พอรวมกับกองเอกสารที่สุม ๆ จนรก บริเวณนี้ก็จะกลายเป็นแหล่งสะสมเชื้อโรค มดขึ้น หนู แมลงสาบเข้ามาทำรังอาศัยอยู่ สัตว์เหล่านี้สร้างความเสียหายได้มากกว่าที่คิด อย่าคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของแม่บ้าน ในเมื่อคุณนั่งบริเวณนี้ทุกวันก็ต้องดูแลให้ดี ห้องน้ำก็เช่นกัน เข้าเสร็จก็นึกถึงคนที่จะมาเข้าต่อหรือคนที่ต้องมาทำความสะอาดตามหลังด้วย
ของส่วนรวม vs ของส่วนตัวแยกให้ออก
ของส่วนรวมคือของที่ต้องวางไว้ที่พื้นที่ที่ส่วนกลาง เพื่อให้พนักงานทุกคนสามารถใช้งานได้เมื่อต้องการจะใช้ หากเราหยิบมาใช้ ใช้เสร็จก็ต้องนำไปเก็บคืนที่เดิมของมัน อย่าเก็บยึดไว้ใช้ที่ตัวเองคนเดียว คนอื่นก็จะไม่มีใช้ ที่เจอบ่อยก็คือพอนานวันเข้าก็จะโมเมว่าเป็นของตัวเองและเก็บกลับบ้าน ของก็หายไปทุกวัน ๆ แบบนั้นเท่ากับเป็นการขโมยของของบริษัทเลยทีเดียว ส่วนของส่วนตัว ก็อย่ารุ่มร่ามไปหยิบจับของของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ปกติแล้วมารยาททั่วไป หากเจ้าของโต๊ะไม่อยู่ที่โต๊ะ ถ้าไม่จำเป็น พยายามอย่าเดินไปที่โต๊ะของเขา เกิดของเขาหายขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่ให้ผิดใจกันด้วย ของที่มีค่าอย่าเก็บไว้ที่ออฟฟิศ ถ้าจะเก็บ ควรเก็บให้มิดชิดมีกุญแจล็อกให้เรียบร้อย
มีมารยาทในการสนทนา
มารยาทในการสนทนา พูดให้เข้าใจง่าย ๆ ก็คือ การเป็นผู้พูดและผู้ฟังที่ดีในทุก ๆ สถานการณ์ ไม่ว่าจะเป็นการสนทนากันเล่น ๆ เวลาพัก หรือสนทนาแบบจริงจังระหว่างประชุมงาน เมื่อมีคนพูดอยู่ก็ควรตั้งใจฟังสิ่งที่เขาพูด โดยเฉพาะในเรื่องงาน เนื่องจากมันเป็นสิ่งที่เราจะต้องรับทราบร่วมกันแล้วนำมาปฏิบัติตาม หาจังหวะพูดบ้างเพื่อเสนอความคิดเห็นหรือข้อสงสัยที่มี เวลาที่มีคนถามก็ต้องตอบ นอกจากนี้ให้ระวังเรื่องการพูดแทรกระหว่างที่คนอื่น ๆ กำลังพูดอยู่ ไม่ควรพูดขัดหรือตัดหน้าคนอื่น เมื่อจะเสนอตัวเป็นคนพูดก็ควรส่งสัญญาณบอกผู้ที่กำลังพูดอยู่ทุกครั้ง เพื่อที่เขาจะได้หาจังหวะเปิดโอกาสให้เราได้พูดต่อ ให้เกียรติคนอื่น ๆ เสมอ ต่อให้บุคคลนั้นจะไม่ได้อยู่ในที่ประชุมก็ตาม
การให้เกียรติเพื่อนร่วมงานไม่ควรต้องสอน
ไม่ว่าเพื่อนร่วมงานจะเด็กกว่า อาวุโสกว่า หรืออายุเท่ากัน ในการทำงานร่วมกันก็ต้องมีการเคารพกันเสมอ เพราะเขาไม่ใช่เพื่อนกินเพื่อนเที่ยวแบบที่จะเฮฮาไปกับเรา แต่เราต้องทำงานด้วยงานกันโดยมีวัตถุประสงค์ร่วมกัน นั่นก็คือความสำเร็จของงาน ดังนั้น ต้องเคารพและให้เกียรติในตัวตน ความคิดเห็น และเวลาของเขาเสมอ หลีกเลี่ยงพฤติกรรมที่เป็นการละเมิดสิทธิ์หรือหยาบคายต่อคนอื่น หรือทำอะไรกับใครแบบไม่มีความเกรงใจ ระวังการแสดงออกในเชิงยกตนข่มท่าน อย่าหน้าไหว้หลังหลอก อย่าเอาเปรียบกินแรงทำตัวเป็นภาระ ควรมีมิตรภาพและการช่วยเหลือตามโอกาสและมารยาท ที่สำคัญคือลดอีโก้ลงมาบ้าง ต่างคนต่างต้องปรับตัวเข้าหากันจะดีกว่านะ
อย่าลืมให้เครดิตเมื่อครั้งต้องขอความช่วยเหลือ
ความไม่พอใจในตัวเพื่อนร่วมงานเกิดขึ้นได้แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อย เมื่อสะสมนานวันเข้าก็กลายเป็นความคับแค้นใจ เรื่องหนึ่งที่สร้างความบาดหมางใจระหว่างเพื่อนร่วมงานก็คือ การที่ถูกแย่งซีน ถูกตัดหน้า ถูกแย่งความดีความชอบ เช่น เรามีปัญหาในบางส่วนของงานจนต้องขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงานคนอื่น ซึ่งเขาก็เต็มใจช่วยอย่างดี แต่เมื่องานสำเร็จได้รับคำชื่นชม กลับทำเหมือนว่าตัวเราเป็นคนทำเองทั้งหมดคนเดียว รับความดีความชอบมาคนเดียว ได้หน้าไปเต็ม ๆ อย่างน้อย ๆ ก็ควรจะบอกไปว่าที่งานนี้สำเร็จได้ขนาดนี้ก็เพราะว่ามีคนอื่น ๆ คอยให้ความช่วยเหลืออยู่เช่นกัน ส่วนไหนที่คนอื่นช่วยเหลือก็ให้เครดิตเขาด้วย แบบนี้เราจะเป็นเพื่อนร่วมงานที่น่ารัก ใคร ๆ ก็อยากช่วย