"หมอเน๋ง ศรัณย์" เลือกเติมเต็มชีวิตวัยเด็กด้วยการเป็นนักถ่ายภาพสัตว์ป่า

"หมอเน๋ง-ศรัณย์ นราประเสริฐกุล" ที่คนทั่วไปรู้จักเขาในฐานะนักแสดง และสัตวแพทย์ลุคโอปป้า วันนี้ถ้าใครเข้าไปส่องอินสตาแกรม หรือติดตามหมอเน๋งผ่านยูทูบชาแนล @Nengnn จะได้เห็นหมอเน๋งในลุคนักถ่ายภาพสัตว์ป่า นั่นเป็นเหตุผลให้ Sanook Lifestyle ชวนเขาเล่าถึงจุดเริ่มต้นของการเป็นนักถ่ายภาพสัตว์ป่า และความสุขจากกิจกรรมนี้คืออะไร

"ผมชอบนกเงือก ตอนเด็กๆ ดูสารคดีแล้วผมได้ว่าเขาไปถ่ายนกเงือกที่อินโดนีเซีย แล้วเล่าว่านกเงือกตอนจับคู่กับตัวเมีย ตัวเมียอยู่ในรัง ดึงขนตัวเองออกมารองรัง แล้วเอาดินมาปิดปากรัง ตัวผู้จะบินมาป้อนอาหาร ตัวเมียไข่แล้วจะเลี้ยงลูกอยู่ในรังนาน 4-5 เดือน ส่วนตัวผู้จะบินออกมาหาลูกไทรไปป้อน หรือบางทีป้อนหอยก็มี ผมได้ดูสารคดีมาแบบนั้น และล่าสุดผมไปถ่ายนกเงือกที่เขาใหญ่ ก็เห็นเขาทำแบบนั้นจริงๆ ผมประทับใจมาก"

ข้อความเบื้องต้นเป็นเรื่องเล่าประทับใจของหมอเน๋งเมื่อได้เข้ามาสัมผัสชีวิตการเป็นนักถ่ายภาพสัตว์ป่า ในขณะที่เล่า แววตาและน้ำเสียงหมอเน๋งถ่ายทอดความสุขออกมาจนสังเกตได้

"ใจฟู" อีกครั้งเมื่อได้ถ่ายภาพสัตว์ป่าที่แอฟริกา

หมอเน๋งเล่าว่าตนเองรักการถ่ายภาพมาตั้งแต่สมัยวัยรุ่น เคยไปถ่ายภาพสัตว์ในสวนสัตว์ แต่ช่วงเบรกจากงานในวงการบันเทิง ก็มีโอกาสไปเที่ยวแอฟริกากับเพื่อน และที่นั่นทำให้ภาพชีวิตวัยเด็กของเขาหวนกลับมาอีกครั้ง

" ผมไปเที่ยวแอฟริกากับเพื่อนๆ ไปถ่ายรูปสัตว์ ผมชอบดูสารคดีชีวิตสัตว์ แล้วพอเราได้เห็นชีวิตจริงของสัตว์มันเติมเเต็มใจของเราว่าสัตว์นี้มีอยู่จริงๆ ตั้งแต่เราดูตอนเด็ก พอดีตอนนั้นเอากล้องไปก็เลยถ่ายภาพเก็บไว้ และมันทำให้คิดว่ามันเหมือนสิ่งที่เราตามหามานานแล้ว ตอนเด็กๆ เราเคยเอากล้องไปถ่ายรูปที่สวนสัตว์แต่เราไม่มีโอกาสไปถ่ายแบบเห็นชีวิตจริงของเขา พอไปลองแล้วรู้สึกแพชชั่นมันกลับมา เลยกลายเป็นว่าระยะหลังไปบ่อยมาก"

ชอบเห็นกิจกรรมของเขา เขาทำอะไร กำลังสร้างรัง เอาหารมาป้อนให้ลูก หรือหากิน หรือบินโน่นนี่ ล่าสัตว์กลายเป็นว่าผมชอบดูชีวิตเขาและพยายามถ่ายทอดออกมาผ่านรุปถ่าย ให้คนที่ไม่ได้มีโอกาสไปเที่ยวได้เห็น

"สุข" ที่เกิดจากการเห็นชีวิตแท้จริงของสัตว์

การดูสารคดีเกี่ยวกับสัตว์มอบความบันเทิง ความสนุกให้กับหมอเน๋งมาตั้งแต่เด็ก แต่มันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างจากการได้ไปเห็นชีวิตสัตว์จริงๆ ด้วยสายตาตนเอง บวกกับการได้ถ่ายภาพเพื่อนำมาถ่ายทอดให้คนอื่นได้เห็นด้วย ยิ่งทำให้หมอเน๋งรู้สึกมีความสุข

"ผมชอบถ่ายรูปสัตว์เพราะมันคาดเดาไม่ได้ เราอาจจะไปเจอสัตว์ตัวเอม แต่สิ่งที่มันทำในวันนั้นเวลานั้นอาจไม่เหมือนเดิม เหมือนเราได้ดูมันใช้ชีวิตด้วย เหมือนเราได้ดูสารคดีผ่านตาเนื้อของเราจริงๆ มันจึงดีมาก เหมือนภาพที่เราคิดไว้ ผมว่าเรื่องถ่ายรูปเป็นเรื่องรอง ผมอยากเจอเขาใช้ชีวิตในธรรมชาติ

นอกจากนั้นการถ่ายภาพสัตว์ป่าที่ต้องเดินทาง รอคอยก็ยังทำให้หมอเน๋งได้เรียนรู้หลายๆ สิ่งเพิ่มเข้ามา

"การเดินทาง การรอคอย มันก็มาประยุกต์ใช้ได้หลายอย่างเช่นการอดทนรอ อย่างไปรอ 3 ชั่วโมงไม่มาสักที แต่อีก 10 นาทีแล้วเราออกก่อนเราก็ไม่ได้เจอเขา เราอาจต้องใจเย็น นั่นจึงทำให้ผมใจเย็นขึ้น มองโลกนิ่งขึ้น เหมือนเราได้เรียนรู้ชีวิตจากวิธีการใช้ชีวิตของเขา ซึ่งเขาก็เหมือนคนเพราะเขามีความรู้สึก"