ท
- พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บทธาตุบิสมัท.
- ใช้ประสมกับตัว ร อ่านเป็นเสียง ซ ในคําบางคํา เช่น ทราบ แทรกทรง และในคําบางคําที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ทรัพย์อินทรีย์ มัทรี ที่อ่านเป็นเสียงเดิมคือ ทร (ไม่ใช่ ซ) ก็มี เช่น ภัทรบิฐ.
- [ทะ] ใช้เป็นคํานําหน้านาม แปลว่า คน ผู้ เช่น ทนาย ทแกล้ว.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน