ทวย
- น. หมู่ เหล่า เช่น ทวยราษฎร์.
- น. ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทําเป็นรูปนาค เรียกว่า คันทวย ก็มี
- วัตถุอย่างหนึ่งเป็นคันสําหรับรองส่งเครื่องราชูปโภค เช่น ขันใส่เงินทรงโปรยหรือพระสุพรรณศรีถวายพระมหากษัตริย์จากเบื้องตํ่าสู่ที่ประทับ เรียกว่า พระทวย. ว. ระทวย อ่อน งอน.
ความหมายจาก พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน