เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

บทดอกสร้อยสำหรับผู้ใหญ่

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

พิงกน ปันหยี

รจนาประสาเด็ก

E-mail:countrytour@hotmail.com

.......................................

เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

ความรู้เรายังด้อยเร่งศึกษา

เมื่อเติบใหญ่เราจะได้มีวิชา

เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน

ได้ประโยชน์หลายสถานเพราะการเรียน

จงพากเพียรไปเถิดจะเกิดผล

ถึงลำบากตรากตรำก็จำทน

เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย.

.

**บทดอกสร้อย ชั้นประถมปีที่๑**

๑. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

ความคิดเจ้ายังด้อยไร้เดียงสา

พวกผู้ใหญ่จึงลากเจ้าเข้ามา

ใช้กายาตัวนิดมาผลิตงาน

ออกไปนั่งขอทานสะพานลอย

อดทนหน่อยแดดฝนคนสงสาร

อย่าขี้เกียจยกขันแล้วกราบกราน

อย่ากลับบ้านถ้าไม่ได้ตายนะมึง

สงสารหน่อยพี่ป้าน้าอาจ๋า

แต่เช้ามายังไม่ได้สักสลึง

ทำตาโศกหน้าเศร้าเข้านะมึง

หมดที่พึ่งค่อยดึงกระเป๋ามัน

แล้วรีบวิ่งเร็วรี่หนีหลบตัว

ไม่ต้องกลัวขว้างทิ้งเสียเถิดขัน

ถ้าจวนตัวตำรวจมันไล่ทัน

กูประกันมึงได้ไม่ยากเย็น

พวกผู้ใหญ่ใจทรามทำเด็กเสีย

ใช้งานจนอ่อนเพลียบ้างเสียเส้น

ราชการหน่วยงานก็ละเว้น

ทำไม่เห็นปัญหาน่าอายเอย.

๒. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

ตัวเล็กกระจ้อยร่อยเพิ่งเกิดใหม่

ยังไม่ลืมตาเห็นโลกเช่นไร

แม่พาไปทิ้งถังขยะพลัน

แม่เจ้ารักผู้ชายหมายเสพสุข

รักสนุกลืมคิดจิตกระสัน

หลงรสกามย่ามใจไม่ป้องกัน

เจ้าจึงเกิดในครรภ์มารดาทราม

ฝ่ายพ่อเจ้าเขาว่า ข้าไม่รู้

คิดสมสู่อย่างเดียวเสียวแล้วหยาม

ว่า แม่เจ้านั้นเหลิงระเริงกาม

พ่อไม่ถามสักนิดคิดหนีไกล

ต่างคนต่างโยนโทษต่างโหดร้าย

กรรมทั้งหลายตกที่ชีวิตใหม่

พ่อแม่เจ้าไร้ธรรมประจำใจ

เดรัจฉานจัญไรก็ไม่ปาน

พวกผู้ใหญ่ปู่ย่าตายายเจ้า

ไม่เคยเฝ้าเอาใจใฝ่ประสาน

อบรมลูกปลูกฝังธรรมังทาน

ทำแต่งานผลาญแต่เงินจนลืมเอย.

๓. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

ข่าวออกบ่อยหลายคราน่ากลัวไหม

เด็กชายวัยสิบปีวิ่งรี่ไป

ข่มขืนใจเด็กสาวรุ่นคราวกัน

สอบถามนามสมมุติผุดคำว่า

ดูแบบมาจากหนังฝังใจมั่น

พ่อแม่ชอบเปิดดูอยู่ทุกวัน

ดูอย่างมันครั้งใดสนใจจำ

หนูเห็นเขาหัวร่อต่อกระซิก

ทำหยุกหยิกหยอกเย้าเคล้าสุขสันต์

ทำตามอย่างในจอหัวร่อกัน

ตัวหนูนั้นแอบดูรูฝาเรือน

ผู้ใหญ่คาดประมาทเด็กตาถั่ว

จึงได้มั่วอุบาทว์ชาติสัตว์เหมือน

ทั้งกามาสุรายาบ้าเยือน

เลวจึงเปื้อนชีวีที่อ่อนแอ

เด็กตัวน้อยสมองนิดคิดผิดง่าย

ตามอย่างได้ลองสนุกไปทุกแง่

ผู้ใหญ่ต้องระวังเหลียวหลังแล

โดยเฉพาะพ่อแม่สำคัญเอย.

๔. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

แม่เจ้าปัญญาด้อยไร้ศึกษา

บังคับลูกในไส้ที่เกิดมา

อายุแค่สิบห้าบำเรอกาม

หวังจะให้สามีคนที่สอง

พ่อเลี้ยงของลูกเองนั้นเกรงขาม

เติมความรักกับแม่แน่ทุกยาม

ทำเลวทรามทั้งคู่ผิดผู้คน

เด็กกลุ้มเครียดโกรธเกลียดทั้งสองสัตว์

อยากจะตัดชีวิตคิดสับสน

หาทางออกสุดท้ายให้แก่ตน

แต่ต้องทนเพราะรักแม่แม้ทุกข์ตรม

แม่สำทับคำขู่ อีหนูเอ๋ย

มึงเฉยเมยไม่ยอมพร้อมสู่สม

กูจะฆ่าให้ตายด้วยมีดคม

ให้ตายจมตามพ่อขอมึงจำ

เด็กจะดีอยู่ที่ผู้ใหญ่สร้าง

เป็นตัวอย่างดีดีที่งามขำ

สิ่งเลวร้ายอย่าได้ให้เด็กทำ

เวรบาปกรรมถึงตัวน่ากลัวเอย.

๕. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

สิบเดือนคล้อยเกิดมาน่าสงสาร

พ่อกับแม่แยกทางห่างไม่นาน

ตัวเจ้านั้นอยู่กับแม่แค่เก้าวัน

แม่ไม่มีปัญญาหาเลี้ยงเจ้า

ทั้งนมข้าวอาหารพาลเสียขวัญ

รายได้น้อยจ่ายมากสารพัน

พ่อเจ้านั้นหนีไกลเพราะใจทราม

ด้วยความกลุ้มแม่อุ้มลูกหาพ่อ

น้ำตาคลอรอไปพร้อมไต่ถาม

พบแล้วหลอกให้ดูเพียงครู่ยาม

แม่ใจทรามไม่กลับมารับไป

พ่ออุ้มลูกตามแม่แต่ไม่พบ

พาลูกหลบร่มไม้ชายคลองใหญ่

ลูกร้อนร้องงอแงท้อแท้ใจ

ขี้เยี่ยวเหม็นเลอะไปทั้งกายา

ความโมหะจริตคิดอุบาทว์

เอาหัวเด็กเข้าฟาดกระถางหนา

เด็กสิ้นใจด้วยมือเปรตเวทนา

โยนทิ้งคลองต่อหน้าอ้ายบ้าเอย.

๒๗. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

ผู้ใหญ่คอยฆ่าหนูเจ้ารู้ไหม

ขนมกรอบใส่สีมีแต่ภัย

แต่งกลิ่นในด้วยสารเผาผลาญกาย

น้ำอัดลมผสมสารน้ำตาลโหด

ไร้ประโยชน์ดื่มกันมันโก้หลาย

ตามฝรั่งมังค่าพาวอดวาย

เราจะตายมันรวยซวยคนกิน

โทรศัพท์มือถือคือตัวผลาญ

พ่อแม่เหนื่อยทำงานลูกผลาญสิ้น

วันคืนโทรเงินหมดยอมอดกิน

ไม่ถวิลกันบ้างหรืออย่างไร

บ้างติดเกมส์ติดยาพาเสียหาย

บ้างติดไพ่ติดบอลจิตอ่อนไหว

การเรียนแย่หนีเที่ยวห่อเหี่ยวใจ

เยาวชนคนไทยภัยมากมี

ผู้ใหญ่สร้างสิ่งชั่วล่อตัวเด็ก

สมองเล็กตัวใหญ่ไม่ประสี

ไม่เห็นใครชักนำให้ทำดี

จึงได้มีปัญหามามากเอย.

๗. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

เจอเด็กถ่อยบ้ากามเลวทรามนัก

มันเมาเบียร์เสียคนจนเสียหลัก

จมในปลักตัณหากามาจล

เห็นเด็กหญิงวิ่งมาฝ่าความมืด

จับขึงพืดข่มขืนหื่นหลายหน

เสร็จสมอารมณ์ชั่วของตัวตน

สัปดนโหดร้ายหมายชีวี

กลัวเด็กน้อยคนนี้หนีไปบอก

ตำรวจออกจับใส่ในกรงหมี

จึงกดคอจมน้ำซ้ำหลายที

ทั้งตบตีต่อยชกฟกช้ำกาย

เด็กสิ้นใจในร่องของสวนผัก

พ่อแม่ชักแปลกใจทำไมหาย

ไปดูหนังลำพังเพียงเดียวดาย

กลับมาตายด้วยชายที่แสนเลว

เดี๋ยวนี้ใจคนไทยไหลลงต่ำ

คลุกเคล้าคล่ำชั่วช้าพาลงเหว

ศีลธรรมไม่นำพาหาแต่เลว

สังคมเหลวแหลกลานวานช่วยเอย.

๒๙. เด็กเอ๋ยเด็กน้อย

จงค่อยค่อยเล่าเรียนเพียรศึกษา

โตขึ้นจะได้ดีมีปัญญา

ไม่ทำความชั่วช้าแก่บ้านเมือง

ไม่คิดคดทรยศต่อแผ่นดิน

ไม่โกงกินฉ้อฉลป่นทุกเรื่อง

ไม่รบราฆ่าฟันตายกันเปลือง

ไม่หาเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกัน

ไม่ทำลายธรรมชาติให้ขาดหาย

ไม่วุ่นวายแย่งอำนาจชาติเป็นหมัน

รู้รักสามัคคีดีต่อกัน