ดราม่าอยู่นะแต่งานก็ต้องทำ รู้สึกเศร้าอย่างไรไม่ให้เสียงาน

คนเราสามารถเผชิญกับเรื่องดราม่า เรื่องเศร้าได้ทุกเมื่อ ไม่ว่าจะอกหัก เลิกกับแฟน ทะเลาะกับแฟน ทะเลาะกับคนที่บ้าน ญาติป่วย แมวงอน เจ้านายด่า หัวหน้าดุ ดาราที่ชอบออกเดต ทั้งหมดทั้งมวลสามารถสร้างความรู้สึกหดหู่ จิตตก หน่วงในใจ ดราม่าได้ทั้งนั้น และบางคนอาจถึงขั้นเหมือนจะไปทำงานในวันรุ่งขึ้นไม่ไหวก็มี ก็ต้องเข้าใจว่าจิตใจของแต่ละคนรับแรงกระแทกได้ไม่เท่ากัน เรื่องเล็กของเราอาจเป็นเรื่องใหญ่ของเขา ฉะนั้น เราก็ไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินอารมณ์หรือความเศร้าของใครด้วยไม้บรรทัดของเรา

เพราะฉะนั้น หากเราเห็นเพื่อนร่วมงานของเราคนหนึ่งกำลังมีอาการ (เหมือนจะ) ดราม่าอยู่ในใจ เราสามารถเข้าไปแสดงความเป็นห่วงเป็นใยแบบอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ ได้ บอกกับเขาว่าถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ ซึ่งถ้าเขาไว้ใจเรา เขาก็จะพูดเอง และอย่าไปคาดคั้นหรือพยายามจะไปมีส่วนร่วมกับอารมณ์ของเขา เพราะเป็นการแสดงออกที่ชัดเจนเกินไป ว่าอยากรู้อยากเห็นมากกว่าอยากช่วยเหลือ

แต่อย่างไรก็ตาม ตัวคนที่ดราม่าก็ต้องรู้จักจัดการกับอารมณ์ของตัวเองด้วยเหมือนกัน เพราะมีแค่ตัวเราเท่านั้นที่จะควบคุมตัวเองได้ ในเมื่อตั้งใจที่จะไปทำงานแล้วก็ต้องได้งาน ตั้งสติดี ๆ แล้วลองทำตามวิธีดังต่อไปนี้

ยอมรับอารมณ์ของตัวเองให้ได้ก่อน

ทั้งที่เพิ่งเจอเรื่องดราม่าน้ำตานองมาหมาด ๆ แต่หลายคนก็พยายามจะฝืนว่าตัวเองไม่เป็นอะไร ฉันสบายดี ทำงานได้สบายมาก แล้วแสร้งทำเป็นร่าเริงกลบเกลื่อน วิธีหลอกตัวเองแบบนี้ไม่ค่อยดีเลย มันช่วยได้แค่ชั่วคราวและแค่ภายนอกเท่านั้น อาจทำให้ภายในบอบช้ำกว่าเดิม การยอมรับว่าตัวเองอ่อนไหวไม่ใช่เรื่องผิดหรือน่าอาย เพียงแต่ไม่ใช่ฟูมฟาย ทำตัวปกติที่เคยทำ ถ้าเรารู้อารมณ์ตัวเองตลอดเวลา เราจะหาทางจัดการได้เอง

ฮึบ ฮึบ และฮึบ

ยอมรับอารมณ์ตัวเองได้แล้วว่าตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกเศร้าเสียใจอยู่ ก็ถึงเวลาต้องจัดการอารมณ์ตัวเองให้ถูกจุด อาจจะยากนิดหน่อย แต่อย่าลืมว่าเหตุผลใดเราถึงเลือกจะมาทำงานทั้งที่รู้ว่าอารมณ์ตัวเองเป็นแบบนี้ ดังนั้น ก็ต้องรับผิดชอบหน้าที่ตัวเอง ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ฮึบเข้าไว้ ยิ้มให้กับตัวเองทุกครั้งที่เริ่มรู้สึกดิ่งอีก ทุกอย่างต้องการเวลาในการเยียวยา ถึงจะไม่หายไปในทันที แต่จะค่อย ๆ คลายความเศร้าลงไปได้เอง

อย่าเอาแต่หลบไปเล่น MV คนเดียว

คนที่กำลังเศร้าน่ะ ห้ามอยู่คนเดียวเด็ดขาด เพราะมักจะฟุ้งซ่าน คิดวกวนซ้ำไปซ้ำมาแบบคนหลงทางและหาทางออกไม่เจอ ดังนั้น การพยายามเข้าไปทำงานกับเพื่อนร่วมงานก็พอจะช่วยได้ ถึงจะขัด ๆ ในความรู้สึก แต่ก็ยังดีกว่าปลีกวิเวก หลบไปร้องไห้เป็นนางเอก MV คนเดียว หรือถ้ามีเพื่อนร่วมงานที่สนิทกัน ก็อาจจะขอความช่วยเหลือจากเขาก็ได้ แค่ให้เขาอยู่เป็นเพื่อน ฉุดเราขึ้นมาจากอารมณ์ดิ่งก็พอ ไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องหรือความรู้สึกทุกอย่างให้เขาฟัง

หาอะไรทำให้ยุ่ง ๆ เข้าไว้ แล้วหันไปจดจ่อกับมัน

มีจริงนะ คนที่เวลาเศร้า ๆ (เช่น คนที่เพิ่งเลิกกับแฟนมาหมาด ๆ) จะกลายร่างเป็นคนที่ผีบ้างานเข้าสิง ทำงานได้แบบไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทำแบบไม่พัก มีอะไรเอามาให้หมด บางคนเข้าขั้นทรมานตัวเองก็มี แต่เราไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น แค่หันไปโฟกัสกับอะไรบางอย่างด้วยความมุ่งมั่น แน่วแน่ ตั้งใจ เอาเวลาไปเสียกับสิ่งที่ทำแล้วได้ประโยชน์มากกว่าปล่อยให้ใจตัวเองฟุ้งซ่าน เพราะยุ่งขนาดนั้น จะเอาเวลาที่ไหนมานั่งดราม่าล่ะจริงไหม?

ไม่ไหวจริง ๆ ก็ยอมเสียวันลา โดนหักเงินไป

ไม่ไหวก็อย่าฝืน เพราะไม่มีประโยชน์ที่จะลากสังขารและจิตใจที่บอบช้ำไปทำงานแบบไม่พร้อม ไม่ได้งานได้การอยู่ดี ฉะนั้น พักก่อนเถอะ ยอมเสียวันลา 1 วัน หรือยอมโดนหักเงิน 1 วันก็ได้ เอาเวลาไปรักษาเยียวยาจิตใจตัวเองให้ดีขึ้นก่อน อยากไปไหนไป อยากกินอะไรกิน อยากดูอะไรดู หรือจะนอนทั้งวันก็ตามสะดวก แต่ควรบอกอาการให้คนใกล้ชิดที่ไว้ใจได้ไว้ด้วย แค่วันเดียวในการปรนเปรอตัวเอง วันพรุ่งนี้เราก็อาจจะกลับเป็นเราในเวอร์ชันเกือบเป็นปกติได้แล้ว