กินข้าวใหม่กับชาวมูเซอ (ตอนที่ 1 วันเดินทาง)

กินข้าวใหม่กับชาวมูเซอ (ตอนที่ 1 วันเดินทาง)

กินข้าวใหม่กับชาวมูเซอ (ตอนที่ 1 วันเดินทาง)
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

 

 

การเดินทางท่องเที่ยวสู่หมู่บ้านมูเซอห้วยน้ำริน ของผมได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเงียบๆ ในตอนค่ำวันที่ 20 ส.ค. ที่ผ่านมา ที่ว่าอย่างเงียบๆ ก็เพราะว่า ทริปนี้ต้องเดินทางไปเพียงคนเดียว นายสบาย ลุงจิ๊บ และ บอยสบาย ต่างก็ติดธุระประปังกันหมด (มาทราบทีหลังธุระที่ว่าก็คือ พาสมาชิกไปเที่ยวสวนสน จ.ประจวบฯ ฮืม..อดไปเลยเรา..เสียดายๆ) ไม่เป็นไร คนเดียวก็คนเดียว ว่าแล้วก็แบกเป้มุ่งหน้าไปยังบริษัทสยามเฟิร์ส ตรงวัดเสมียนนารี เพื่อขึ้นรถเดินทางไปยัง จ.เชียงใหม่ จะว่าไปแล้วการเดินทางโดยรถโดยสารประจำทางนี่ก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน เช่น ไม่ต้องเหนื่อยขับรถเอง เรา สามารถอ่านหนังสือ หรือสังเกตสิ่งต่างๆ ที่พบเจอได้ตลอดเส้นทาง ผมเลยถือโอกาสดีนี้นั่งศึกษาข้อมูลของชาวมูเซอดำ แห่งบ้านห้วยน้ำรินไปพลางๆ พอจะนำมาคุยต่อได้ว่า

มุ่งหน้าสู่เชียงใหม่

เมื่อประมาณปี พ.ศ.2495 ชนเผ่ามูเซอดำ หรือ ชาวลาหู่ ที่อาศัยอยู่จากหลายๆ ดอยใน จ.ตาก ได้อพยพมารวมกันตัวกันตั้งถิ่นฐานอยู่ทางบ้านแม่สอยลา ตอนเหนือของ จ.ลำปาง ต่อมามาในปี พ.ศ.2513 ได้ย้ายถิ่นฐานขึ้นมาทางทิศเหนือในบริเวณบ้านดอยมด หมู่ที่ 8 ต.แม่เจดีย์ใหม่ อ.เวียงป่าเป้า จ.เชียงราย และต่อมาในปี พ.ศ.2517 บางครอบครัวได้แยกตัวออกไปตั้งหมู่บ้านใหม่ที่บ้านห้วยน้ำริน ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านดอยมด 2 กม.
ลองคลิกเป็นภาพใหญ่ดูนะครับ พอจะเห็นบ้านดอยมดอยู่ริบๆ
ต่อมาในปี พ.ศ. 2537 ได้มีการจัดตั้งศูนย์พัฒนาโครงการหลวงห้วยน้ำรินขึ้น มีการจัดแบ่งที่ทำมาหากิน ทำให้ชาวมูเซอดำที่เคยประกอบอาชีพทำไร่ปลูกฝิ่น หันมาทำไร่พืชผัก ปลูกไม้ดอก ซึ่งได้รับการส่งเสริมจากโครงการหลวงฯ ทำให้วิถีชีวิตที่เคยอพยพเร่ร่อน ทำไร่เลื่อนลอย เปลี่ยนเป็นการสร้างถิ่นฐานที่มั่นคงขึ้น มีฐานะควมเป็นอยู่ที่ดีไม่ต้องเร่ร่อนเหมือนแต่ก่อน
ป้ายที่ทำการโครงการหลวงห้วยน้ำริน

พืชผักในโครงการหลวง

ชีวิตท่ามกลางธรรมชาติที่กว่า 95 เปอร์เซ็นต์ เป็นขุนเขาสูงแห่งนี้ ยังดำรงไว้ซึ่งขนบประเพณีที่ได้สืบทอดกันมา ถึงแม้บางสิ่งอาจจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลาอย่างปฏิเสธไม่ได้ แต่ก็ยังมีอีกหลายสิ่งที่คงอยู่ การคมนาคมเป็นไปด้วยความยากลำบาก ราวกับเป็นเกราะกำบัง ไม่ให้วัฒนธรรมจากโลกภายนอก (ที่นิยมหลงเรียกกันว่า ความทันสมัย) เข้าไปครอบงำกลืนสิ่งที่ได้ปฏิบัติสืบต่อกันมา ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีอยู่ไม่ใช่หรือ
บรรยากาศการเต้นจะคึ ของชาวมูเซอ เด็กน้อยชาวมูเซอ วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน

23.50 น. รถบัสโดยสารคันนี้เดินทางมาถึง จ.นครสวรรค์ แล้ว ผมรู้สึกว่าแสงไฟจากด้านบนติดกับช่องปรับอากาศ ที่ผมได้อาศัยแสงเพื่อบันทึกเรื่องราวการเดินทาง เริ่มรบกวนเพื่อนร่วมทางที่นั่งข้างๆ กอปรกับสายตาของผมตอนนี้อ่อนล้าเต็มที ผมคงต้องยุติเรื่องราวเดินทางวันแรกไว้ที่ จ.นครสวรรค์ แล้วจะมาเล่าให้ฟังต่อเมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่...ที่เชียงใหม่

โดย...นุ บางบ่อ   20  สิงหาคม 2545

ภาพตัวอย่างตอนหน้า

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook