ตลาดบ้านหม้อ

สร้างในปี พ.ศ. 2406 ในช่วงปลายรัชกาลที่ 5 ถนน บ้านหม้อ เป็นถนนที่เชื่อมระหว่าง ถนนเจริญกรุง กับ ถนนมหาราช ตั้งต้นจากริมแม่น้ำ เจ้าพระยา บริเวณท่าโรงยาเก่า ตัดผ่านถนน จักรเพชรไปออก สี่กี๊กพระยาศรี (สี่กั๊ก มาจากภาษาจีน แปลว่า สี่แยก) ถนน บ้านหม้อ เดิมเป็นส่วนหนึ่งของถนน ตะนาว ต่อมาจึงแยกเป็นถนน บ้านหม้อ โดยตัดที่ สี่กั๊กพระยาศรีขึ้นไป มีระยะไปถึง สี่แยกบ้านหม้อ แต่ถนนจะเชื่อมไปถึง ปากคลองตลาด ซึ่งสมัยนั้น มีคนจีนอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ถนน บ้านหม้อ ชื่อถนนมาจากที่แต่เดิม ที่บริเวณนี้เคยเป็นแหล่งปั้นหม้อดินขายมาก่อน สังเกตจาก สัญลักษณ์ที่ยังหลงเหลือ จากสิ่งปลูกสร้าง นั่นก็คือ หม้อดินขนาดใหญ่ ที่ตั้งอยู่บนจั่วของ ตลาด บ้านหม้อ ซึ่งอยู่เลย สี่แยกบ้านหม้อ ขึ้นไปทาง ปากคลองตลาด ตลาดอยู่ทางด้านขวามือ ปัจจุบันแปรสภาพเป็นตลาดสด ตลาดเปียกไปแล้ว และยังมี หน้าจั่วของตึกแถว ที่เป็นรูปหม้อดินตั้งตระหง่านอยู่ ทุกวันนี้ก็ยังคงมีอยู่ เพื่อเป็นอนุสรณ์ให้ชนรุ่นหลังได้ระลึกถึง หากแต่ในเวลาต่อมา บ้านหม้อ ได้แปรสภาพจากแหล่งผลิต หม้อดินขาย กลายมาเป็น ร้านค้าเครื่องเพชร จิวเวอรี่ของประดับ เป็นแถบยาวตลอดเส้น และบริเวณใกล้เคียง จนกลายเป็นถนนที่มีเอกลักษณ์ไป โดยปริยาย การรวมตัวของเหล่าพ่อค้าคนกลาง ที่พยายามสร้าง ความเป็นแหล่งของการค้าขายสินค้า เฉพาะอย่าง เช่นเดียวกับบริเวณ แยก อุณากรรณ ช่วง ถนน เจริญเมือง ตัดกับถนน อุณากรรณ ที่ร้านรวงส่วนใหญ่จะค้าขาย อาวุธปืน หากทำให้คนนึกถึงแหล่งค้าอาวุธปืน หลายคนก็นึกถึง แถวบริเวณ ถนน ตรีทอง หรือ จะเป็นพวกเครื่องทอง ก็เส้น เยาวราช ดังนั้นหากพูดถึง บ้านหม้อ ก็นึกถึง ร้านเพชร ร้านจิวเวอรี่ ที่เปิดกันอุ่นหนาฝาคั่ง พอมาระยะหลังก็เริ่มมีการขยายตลาดออกไป คือ ร้านรวงที่รวมตัวกันขาย ลำโพง เครื่องเสียง ร้านรวงที่เปิดขายเครื่องเสียง อุปกรณ์เล็กใหญ่ มีให้เลือกแทบทุกชนิด ทุกยี่ห้อ ตั้งแต่ กล่องใส่แอมป์ขนาดใหญ่ จนถึง จุ๊กรองเครื่องเสียงอันละ 5 บาท ทั้งฟากถนนแออัดยัดเยียดเต็มทางเท้า ทั้งของขาย คนซื้อ คลื่นคนพาไหลไปเองเลยทีเดียว ถนน บ้านหม้อ เป็น ถนนเส้นเล็กๆ นอกจากข้าวของที่วางล้นเกินทางเท้าแล้ว รถราก็หนาแน่นมาก หากต้องการซื้อหาสินค้า สามารถจอดรถได้ที่ ดิ โอลด์ สยาม พลาซ่า เดินขึ้นมาเพียงนิดเดียว