ชาบาร์ เจริญกรุง 43

บางครั้งพื้นที่เล็กๆ สำหรับบางคน อาจมีที่ทางกว้างขวางพอสำหรับอิสระของตัวตนในขณะที่พื้นที่ใหญ่ๆมักจำกัดพวกเขาให้เป็นเพียง "บางสิ่ง" ที่แปลกปลอม หลังจากผ่านพ้นการฉลองปีใหม่ด้วยการนั่งส่งความสุขให้กับพ้องเพื่อนด้วยบริการส่งข้อความที่ช่วยให้ชีวิตง่ายขึ้นไปแล้ว บินดี่ยวก็พาจิตใจที่ไม่ค่อยปกติสุขนักผ่านพ้นข้ามมาในปี 2545 นี้ด้วย ระยะนี้เลยเป็นช่วงเวลาที่บินเดี่ยวต้องการอยู่กับตัวเองมาก ทำให้การเลือกร้านมีข้อแม้ทึ่จะต้องค่อนข้างซุกซ่อนตัวจากสถานที่เดิมๆ ที่คุ้นเคย แต่อารมณ์เช่นนี้ มักทำให้บินเดี่ยวได้พบเจอกับความประทับใจได้อย่างสม่ำเสมอ จากการชักชวนจากเพื่อนคนหนึ่ง ผู้ที่เป็นคนของฝั่งพระนครละแวกถนนเจริญกรุงที่เกริ่นไว้ว่า อยากพาบินเดี่ยวไปที่ร้านอินเทรนริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่เขาว่าดังสุดๆ ในขณะนี้ แต่เมื่อเพื่อนแสนดีเห็นอารมณ์อันไม่เป็นปกติสุขของบินเดี่ยวแล้ว มีอันต้องเปลี่ยนความตั้งใจ เขาพาบินเดี่ยวเดินทางไปเรื่อยบนถนนเจริญกรุง ให้บินเดี่ยวได้เพลิดเพลินกับทิวทัศน์สองข้างทางที่แวดล้อมไปด้วยตึกเก่าลูกผสมจีนและตะวันตก ที่ทำให้รู้สึกว่า "ตึกแถว" ละแวกนี้สวยเกินกว่าจะเรียกว่า "ตึกแถว" เพลินไปได้ชั่วครู่กับตึกเก่า เพื่อนผู้แสนดีก็พาบินเดี่ยววกเข้าถนนเจริญกรุง 43 แล้วหยุดแบบกะทันหันหน้าอาคารรูปทรงโบราณแบบที่พึ่งผ่านตามา แต่ตึกนี้อาจจะโดดเด่นกว่าด้วยการปรับปรุงทั้งภายนอกและภายใน หน้าร้านมีป้ายบอกชื่อสถานที่ที่เรามาไว้ว่า ชาบาร์ พอเดินผ่านประตูกระจกใสเข้าไปด้านในแล้ว รู้สึกปลอดโปร่งทันทีกับโทนสีครีมของร้าน ในขณะที่พัดลมติดเพดานและการรักษาโครงสร้างตึกเก่าที่เปรียบเสมือนฉากหลังเล่าถึงความเป็นมาของร้านเอาไว้ เป็นบรรยากาศที่คงความเป็นตัวตนในรูปแบบ แต่ปรับแต่งบางอย่างให้กลมกลืนโดยไม่แตกต่าง ทำให้ร้านนี้มีเสน่ห์แบบที่ควรจะเป็น ไม่ใช่ถูกบังคับให้เป็น เชื่อเหลือเกินว่าหากคุณได้มาลองนั่งเก้าอี้หวายตัวใหญ่ในร้านท่ามกลางบรรยากาศแสนสบายเช่นนี้ คุณจะเชื่อว่า สิ่งที่บินเดี่ยวกำลังเล่าอยู่นี้ไม่เกินจริง ร้านชารบาร์เป็นร้านอาหารกึ่งผับ ข้อดีของร้านแบบนี้ทำให้ผู้มาเยือนเช่นเราๆท่านๆ ได้ลิ้มรสทั้งบรรยากาศและ อาหาร เมนูแนะนำของที่นี่เป็นกุ้งชาบาร์ที่ดูจากหน้าตาแล้ว ขอบอกเลยว่า ไม่เหมาะกับผู้มีแผลในช่องปาก ส่วนเครื่องดื่มนั้นคงต้องแล้วแต่ความชอบส่วนบุคคล ที่ร้านมีบริการแทบทุกประเภทเลยทีเดียว เวลาที่เป็นช่วงต่อระหว่างความมืดและสว่างของวันเช่นนี้ บินเดี่ยวเลือกที่จะระงับความวุ่นวายของจิตใจด้วย ยินโทนิคเป็นเครื่องดื่มแก้วแรก เสียงเพลงคลอเบาๆ แบบที่ทำให้เราสามารถคุยกันได้รู้เรื่องกับเพื่อนผู้นั่งตรงข้าม แบบไม่ต้องใช้เสียงมากนัก ทำให้นึกครึ้มไปว่ากำลังอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของเราเอง มีบางคนเคยบอกว่า "การได้ระบายความรู้สึกกับใครสักคนที่วางใจ เหมือนการได้ซ่อมแซมส่วนที่กำลังสึกกร่อนภายใน" คำพูดนั้นดูเหมือนจะเป็นจริง นายบินเดี่ยว