120 กม. แห่งความอิ่มใจของจิตอาสา ผู้ถวายงานพระเพลิงพระบรมศพ ร.9

"รักในหลวง"

คือเหตุผลสั้นๆ แต่มีความหมายของ นายบวรลักษณ์ สุขชัย หรือ หนุ่ย ในการทุ่มเทเวลาเพื่อเป็นหนึ่งในจิตอาสางานประติมากรรมประดับพระเมรุมาศ ในงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพ พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ 9 

เขาเข้ามาเป็นจิตอาสาตั้งแต่วันที่ 2 มีนาคม 2560 ตลอดระยะเวลาเกือบ 7 เดือนที่ได้มาช่วยงานที่สำนักช่างสิบหมู่ กรมศิลปากร ซึ่งตั้งอยู่ที่ศาลายา นายบวรลักษณ์ขี่มอเตอร์ไซค์มาจากบ้านที่ อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี แทบทุกวัน จนกระทั่งถึงเมื่อ 2 สัปดาห์ก่อนที่เขาเพิ่งได้รถยนต์มาใช้แทน การขี่มอเตอร์ไซค์ไป-กลับด้วยระยะทางราว 120 กม. เกิดขึ้นจากจิตใจที่มุ่งมั่นของเขาที่อยากจะเดินทางมาช่วยงาน ความรู้สึกปลื้มใจที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทางทุกครั้งเป็นแรงผลักดันที่ทำให้เขาทำเช่นนี้ได้ตลอดหลายเดือน

"ถึงแม้กายเราอาจจะเหนื่อย แต่ใจเราไม่เหนื่อยเลย บางวันเลิกตอนสองทุ่ม สามทุ่ม ส่วนช่วงที่งานเร่งต้องกลับตีสองก็มี" นายบวรลักษณ์เล่าต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า "แต่ก็ไม่กลัวเกิดอุบัติเหตุนะ เพราะมาแล้วมันอิ่มใจ ตายก็ช่างมัน"

ตั้งแต่มาเป็นจิตอาสา นายบวรลักษณ์นำความรู้ที่สั่งสมมาตั้งแต่สมัยเรียนเพาะช่างมาร่วมปั้นต้นแบบเทวดา 2 องค์ ช่วยปั้นเทวดายืน 1 องค์

ส่วนงานที่ภาคภูมิใจที่สุด คือ ได้ทำปีกครุฑ 2 องค์ เพราะเป็นส่วนที่เขาได้ทำหน้าที่ตั้งแต่เริ่มต้น วางแผนว่าจะถอดปีกเข้า-ออกจากตัวครุฑอย่างไร เหตุที่ไม่ได้ปั้นปีกติดกับตัวครุฑ เนื่องจากเวลาถอดไปทำบล็อกจะลำบากเลยต้องปั้นแยก จึงได้รับมอบหมายให้ปั้นปีกครุฑแทน ซึ่งนับเป็นเป็นงานของตัวเองชิ้นแรก

วันที่ 13 ตุลาคม 2559 ซึ่งเป็นวันที่ทั้งแผ่นดินรู้ว่า ในหลวงรัชกาลที่ 9 สวรรคต นายบวรลักษณ์ทำงานอยู่ในทุ่งนา นาทีที่เขาดูข่าวจากโทรศัพท์มือถือนั้น เขาเสียใจมากจนถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย แม้เวลาจะผ่านมาร่วมปีแล้ว แต่ขณะที่เขาเล่าเรื่องนี้เขาก็ยังมีน้ำตาไหลริน เนื่องจากพระองค์มีความหมายกับเขามาก ทั้งยังได้รับการปลูกฝังจากครอบครัวให้รักและเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์มาตั้งแต่เด็กๆ

เขาเล่าต่อว่า รู้สึกโชคดีมากที่ตอนจบได้รับพระราชทานปริญญาจากในหลวงรัชกาลที่ 9 เป็นรุ่นสุดท้ายของโรงเรียนเพาะช่างที่พระองค์เสด็จมาพระราชทานปริญญาบัตร

"ตอนนั้นพระองค์ทรงยกเลิกมาพระราชทานปริญญาบัตรแล้ว เพราะเป็นช่วงที่เริ่มเปลี่ยนจากโรงเรียนเพาะช่างเป็นสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล แต่ผมอยู่รุ่นสุดท้ายที่พระองค์มาพระราชทานพอดี เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตของผมที่ได้เข้าใกล้พระองค์ อยากมองหน้าพระองค์มาก แต่ก็ไม่กล้า" 

จนถึงวันนี้เขาก็ยังไม่มีโอกาสได้เข้าไปกราบพระบรมศพในหลวงรัชกาลที่ 9 แต่การได้มาถวายงานเป็นจิตอาสา ได้นำความรู้ความสามารถที่มีมาใช้ ได้ช่วยแบ่งเบาหน้าที่ของฝ่ายประติมากรรมช่างสิบหมู่ ก็ถือว่าได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่แล้ว เขาเล่าว่า เดิมทีตั้งใจจะมาเป็นจิตอาสาขับมอเตอร์ไซค์รับส่งคนฟรีที่ปิ่นเกล้า แต่พอทราบว่าที่ช่างสิบหมู่เปิดรับ ก็เปลี่ยนใจมาสมัครตรงนี้แทนทันที

นอกจากมาเป็นจิตอาสาแล้ว เขายังทำซุ้มและปั้นประติมากรรมของในหลวงรัชกาลที่ 9 เพื่อตั้งไว้ในหมู่บ้าน โดยเป็นผลงานที่เขาตั้งใจทำถวายพระองค์ด้วยตัวเอง โดยลงทุนและลงแรงเองหมดทุกอย่าง แต่ระยะหลังเพื่อนบ้านก็เข้ามาสนับสนุนเพราะต้องการจะถวายความจงรักภักดีและถวายความระลึกถึงในหลวงรัชกาลที่ 9 ตลอดไปเช่นกัน

ในวันถวายพระเพลิงพระบรมศพในหลวงรัชกาลที่ 9 ที่ใกล้เข้ามาแล้วนี้ นายบวรลักษณ์ตั้งใจจะไปร่วมงานที่สนามหลวง และถึงแม้ว่าวันถวายพระเพลิงจะต้องผ่านไปในที่สุด แต่คำสอนของพระองค์ก็จะยังอยู่กับเขาต่อไป เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมาได้ดำเนินชีวิตตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงของพระองค์มาโดยตลอด เห็นได้จากการใช้ชีวิตของเขาที่นอกจากจะรับงานปั้นตามโอกาสที่เหมาะสมแล้ว ก็ยังปลูกข้าวและเลี้ยงไก่ด้วย ดังนั้น ต่อจากนี้ไป แน่นอนว่าเขาก็จะยังคงดำเนินชีวิตที่เรียบง่ายและพอเพียงแบบนี้ตลอดไป