จอตู้
นิมิต ประชาชื่น
สัปดาห์ที่ผ่านมามีงานเสวนาหัวข้อน่าสนใจว่าด้วยเรื่อง เจาะลึกจอตู้ วันนี้หนูๆ จะดูอะไร ของโครงการเพื่อเด็กไทย ใส่ใจสื่อ โดยการสนับสนุนของแผนงานสื่อสร้างสุขภาวะเยาวชน สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ
ซึ่งได้นำเสนอผลการวิจัยเรื่อง การวิเคราะห์ความรุนแรงในรายการโทรทัศน์
โดยสำรวจจากฟรีทีวีทุกช่อง 3 5 7 9 เอ็นบีที และไทยพีบีเอส
ผลคร่าวๆ ที่ออกมาคือรายการต่างๆ ที่นำเสนอให้เด็กได้ดูนั้น มีความรุนแรงเกินกว่าครึ่ง
โดยปรากฏในรายการประเภทการ์ตูนมากที่สุด รองลงมาคือละคร
ข้อมูลนี้คงทำให้บรรดาพ่อแม่ตกอกตกใจพอประมาณ
เพราะคงไม่คิดว่าการ์ตูนซึ่งมีกลุ่มเป้าหมายชัดเจนคือเด็ก จะแฝงความร้ายกาจไว้ทำลายบุตรหลานของตัวเอง
แต่เรื่องน่าตกใจยังไม่จบแค่นั้น เพราะมีการรายงานเพิ่มเติมอีกว่า
ภาพยนตร์โฆษณาในรายการโทรทัศน์สำหรับเด็กส่วนใหญ่เป็นโฆษณาขนมขบเคี้ยวมากที่สุด และมีการนำเสนอความรุนแรงในภาพยนตร์โฆษณาเช่นกัน
นอกจากนี้ได้มีการสนทนากับกลุ่มเด็กอายุ 6-12 ปี และผู้ปกครอง ก็พบว่า ทีวีเป็นสื่อที่เด็กๆ ชอบดูกับครอบครัว
และเด็กก็ยอมรับว่าเคยเลียนแบบตัวละครในทีวี เช่น การเตะ ต่อย ถีบ ดึงผม ข่วนหน้า ใช้อาวุธ
โดยเด็กๆ เห็นว่าละครหลังข่าวมีความรุนแรงมากที่สุด
ซึ่งก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เด็กๆ จะมีพฤติกรรมเลียนแบบอย่างที่ว่า เพราะได้รับรู้และซึมลึกกับเรื่องความรุนแรงอยู่ตลอดเวลา
เมื่อเห็นบ่อยจนชินตา จนนึกว่าสิ่งนั้นเป็นเรื่องปกติ จะทำบ้างจึงไม่เห็นแปลก
ไอ้ครั้นจะให้พ่อแม่ผู้ปกครองคอยติดอาวุธทางปัญญาให้กับน้องๆ หนูๆ อยู่ตลอดเวลาก็อาจจะไม่ได้ผลร้อยเปอร์เซ็นต์
จริงๆ ทางแก้มีอยู่ง่ายนิดเดียวคือติดอาวุธทางปัญญาให้กับผู้ใหญ่
ให้ได้ไตร่ตรองใคร่ครวญให้ดีก่อนที่จะหยิบจะฉวยอะไรมานำเสนอให้เด็กได้ดู