สิ่งที่เกิดขึ้นในหนังนวนิยายและหนังเรื่อง ROOM นั้น ทำให้เราได้มองเห็นความหวังของมนุษย์และความชั่วร้ายของชีวิตมนุษย์ที่กระทำต่อเพื่อนร่วมโลกด้วยกัน
ตัวหนังบอกเล่าเรื่องราวในสายตาของ แจ็ค (จาค็อบ เทรมเบลย์) เด็กชายวัยห้าขวบที่เติบโตขึ้นมาในห้องเล็กๆ ขนาด 10x10 ฟุต เขาอาศัยอยู่กับแม่ (บรี ลาร์สัน) ที่คอยประคบประหงมเขาอย่างดี ในห้องที่มีหน้าต่างด้านบนให้แสงลอดเข้ามา ตลอด 5 ปีผู้เป็นแม่เล่าให้ฟังว่าห้องใบนี้เป็นเหมือนโลกทั้งใบ และสมมติเรื่องราวขึ้นมา ทว่าในบางค่ำคืนก็จะมีเสียงเปิดประตูและแจ็คก็จะได้ยินเสียงของตาแก่ที่แม่ของเธอเรียกว่า “โอลด์นิค” (ฌอน บริจเจอร์) เข้ามาในห้อง และมีเสียงเตียงดังเอี้ยดอ้าดอยู่ตลอดเวลา แต่แจ็คก็เชื่อคำสั่งของแม่ว่า “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ห้ามออกมาจากตู้เสื้อผ้าเด็ดขาด” จนกระทั่งวันหนึ่งแจ็คตัดสินใจเปิดประตูออกมา เขาก็เริ่มรับรู้อะไรบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปจากมุมมองเดิมๆ และกระทั่งวันหนึ่งเมื่อแม่ของแจ็คได้วางแผนให้เขาได้หนีออกไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
อันที่จริงตัวหนังเรื่อง ROOM นั้นเราจะได้เห็นสภาพชีวิตของตัวละครในช่วงตอนอยู่ในกล่อง (อย่าเรียกว่าห้อง เพราะทุกอย่างเล็กและน่าอึดอัดไปหมด) แต่ในสถานที่เล็กๆนั้นแจ็คก็สัมผัสได้ว่าเขาสามารถได้รับความรักของแม่อย่างเต็มเปี่ยม แต่เมื่อพวกเขาได้รับการช่วยเหลือออกมาจากกล่องแล้วพวกเขาก็เริ่มรู้สึกห่างเหินกันทีละน้อย
ครึ่งหลังของหนังเมื่อตัวละครได้ออกมาสู่โลกของความเป็นจริง “สิ่งแวดล้อม” ก็เป็นปัจจัย ที่ทำให้แม่ของแจ็คต้องพยายามปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อม และแม้ว่ามันจะค่อนข้างปุบปับแต่เธอก็ตัดสินใจทางลัดที่เกือบนำมาซึ่งความตายของตัวเอง
ROOM ทำให้เรามองเห็นความเปราะบางของอารมณ์และชีวิตของมนุษย์ รวมไปถึงทำให้เรามองเห็นความหวัง ท่ามกลางความโหดร้ายบัดซบของชีวิตในการต้องต่อสู้และเอาชีวิตรอด หลายครั้งเราจะได้เห็นความขมขื่นของชีวิต แต่เมื่อเรามีอะไรให้ยึดเหนี่ยว เราก็จะก้าวผ่านมันไปอย่างง่ายดาย เฉกเช่นที่แจ็คบอกว่า เขาจะไม่ยอมตัดผมก็เพราะว่าเส้นผมของเขาทำให้เขาเหมือนมีพลังพิเศษนั่นเอง และเมื่อเขามองเห็นแม่ของตนที่เหมือนจะต้องการพลังดังกล่าว แจ็คก็ตัดสินใจที่จะตัดผมของเขาเพื่อส่งมอบพลังให้กับแม่ของตนที่ดูเหมือนจะต้องการมากกว่า
อันที่จริงการส่งมอบเส้นผมนั้น มองในเชิงปกติแล้วมันก็คือการอุปมาหรืออุปาทานความรู้สึกของเด็กน้อยขึ้นมาจากจินตนาการ แต่สิ่งที่แจ็คและแม่ของเขาสามารถสัมผัสกันและกันได้ก็คือ “ความห่วงหาอาทร” ที่ทั้งคู่มีให้แก่กันนั่นเอง
@พริตตี้ปลาสลิด
4 คะแนนจาก 5 คะแนน
