สูตรรักสลับวัย หัวใจสลับรุ่น
เขียนโดย แอมป์
ราคา 165 บาท
ชวนชิม
ให้ตายสิ! ฉัน ปลา เป็นนักศึกษาอยู่ปีสามแล้วนะ
แต่ทำไม...ในขณะที่เพื่อนๆ ต่างพากันมีแฟนแล้วถ้วนหน้า
สาวสวยอย่างฉัน(เหรอ?) ถึงได้โดดเดี่ยวเดียวดายไร้คู่อย่างนี้
ใครๆ ก็บอกว่าเป็นเพราะฉัน เรื่องมาก
แต่ไม่ใช่หรอก ฉันก็แค่อยากได้สิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิตต่างหาก
และแล้ว...ในที่สุดสวรรค์ก็เข้าข้างฉัน
กรี๊ดดด....ผู้ชายที่แสนดีและเพียบพร้อมยืนอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว
เขาชื่อ อะตอม เรียนอยู่ ม.6 เอ่อ...อ่อนกว่าฉัน 3 ปี!!
โอ๊ะๆๆ แต่หลังจากส่องกระจกแล้ว หน้ายังเด้งเต่งตึงอย่างกะสาวแรกรุ่น
น้องอะตอมคงไม่รู้หรอกว่าฉันน่ะ...อายุ 20 แล้ว
ปฏิบัติการ แอ๊บแหลกแจกสตรอเบอร์รี่ จึงเริ่มขึ้นนับตั้งแต่บัดนั้น!!
ฉันปลอมตัวเป็นสาวม.ปลาย เข้าไปสมัครเรียนติวสถาบันเดียวกับน้องอะตอม
ไม่น่าเชื่อ...ทุกอย่างไปได้สวย ความรักของฉันทำท่าว่าจะเป็นสีชมพู
แต่แล้ว นายอชิ คู่อริสุดแสบที่มหาวิทยาลัยของฉันก็ดันมารู้ความลับทั้งหมดเข้า
และฉันคงไม่ปวดหัวขนาดนี้เลย...ถ้านายอชิไม่ใช่พี่ชายของน้องอะตอม!!
โอ๊ย...ทำไมโลกมันกลมอย่างนี้นะ แล้วนายอชิมาทำตาหวานใส่ฉันทำไมเนี่ย
ฉันไม่กินคนอายุเท่ากันย่ะ!!
ตัวอย่าง
ตอนที่ 1
เห็นหมามันเห่ามันหอนเสียงดัง เลยโยนรองเท้ามาให้มันกัดเผื่อจะหุบปากบ้าง. . . . . . . . . .
เป็นโสดทำไม...อยู่ไปให้เศร้าเหงาทรวง ไม่คิดจะหาคู่ควงเดี๋ยวจะล่วงพ้นวัยไปเปล่า
เสียงเพลงโหวกเหวกโวยวายจากโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะบัญชีดังขึ้นจนน่าปวดหัว ชายหนุ่มสามคนต่างพากันเคาะกะโหลกกะลาดังไปทั่ว จนผู้คนค่อยๆ เดินออกไปจากบริเวณนั้นทีละโต๊ะสองโต๊ะ จะเหลือก็แต่กลุ่มสาวแสบคณะบัญชีที่ยังคงนั่งหน้ามุ่ย จ้องมองผู้ชายกลุ่มนั้นอย่างไม่พอใจในพฤติกรรมที่รบกวนชาวบ้านชาวช่องอย่างไร้มารยาท
ปลา หญิงสาวผมยาวดำขลับ ร่างอ้อนแอ้นแต่ไม่ผอมบาง ใส่ชุดนักศึกษารัดติ้วแบบผิดระเบียบ ลุกผึงขึ้นกลางโต๊ะม้าหินอ่อน ดวงตาที่กรีดมาสคาร่าสีน้ำทะเลจ้องเขม็งตรงไปที่บุรุษกลุ่มนั้น สัญญาณอันตรายดังขึ้นทันทีจนเพื่อนๆ ในกลุ่มต้องรีบคว้ามือหญิงสาวไว้
แกจะทำอะไรของแกยัยปลา
เสียงของ หวาย หญิงสาวหน้าตาสวยเริ่ด ซอยผมสั้นทันสมัย แต่งหน้าจัดเกินตัวซึ่งเป็นเพื่อนรักของปลาดังขึ้นเตือนสติหญิงสาวทันที เพราะรู้ว่าเพื่อนคนนี้มักทำอะไร บ้าๆ ได้ตลอดเวลา
โอ๊ย...ฉันไม่ทนอีกแล้วนะยัยหวาย บ่ายนี้จะสอบ คนเค้าจะอ่านหนังสือกัน พวกมันมาแหกปากร้องเพลง แม่จะเดินไปตบให้ปากฉีกเลย ปลาพูดขึ้นอย่างหัวเสีย ดวงตาจ้องเขม็งไปยังฝ่ายตรงข้ามอย่างเอาเรื่อง
เล่นกับใครไม่เล่น...มาเล่นกับปลา เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย!
อย่านะคะปลา...เป็นสาวเป็นนางเดินเข้าหาผู้ชายไม่ดี
หญิงสาวที่ชื่อ ลูกหยี เอ่ยห้าม เธอท่าทางสุภาพเรียบร้อย สวมชุดนักศึกษาถูกระเบียบทุกกระเบียดนิ้ว สวมแว่นตาไร้กรอบดูเป็นคุณหนู ผมมัดตึงจนเผยให้เห็นวงหน้าอันขาวผ่อง
และยังไม่ทันจะได้พูดกันต่อ ปลาก็ยกเท้าขึ้นมาถอดส้นเข็มที่เพิ่งถอยมาจากตะวันนาคู่ละ199 (ต่อเหลือ150!) ออก ก่อนจะเขวี้ยงมันตรงไปยังโต๊ะเป้าหมาย
ได้ผล...บุรุษกลุ่มนั้นวงแตกทันที!
เฮ้ย...ใครขว้างรองเท้ามาวะ เสียงเอะอะของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นจากกลุ่ม
ปลาเดินไปเท้าสะเอวใส่ทันทีอย่างไม่กลัวเกรง
ฉันเอง...มีปัญหาอะไรไหมไอ้บ้า!
ไอ้บ้า ที่ปลาว่าคือ นายอชิ หนุ่มหน้ากวนคู่อริอันดับหนึ่งของหญิงสาว ชายหนุ่มสูงโปร่ง คิ้มเข้ม หน้าตาพอไปวัดไปวาได้...แต่อาจจะตอนกลางคืน!
หนอย...นึกว่าใคร ยัยปลาร้านี่เอง แล้วนี่นึกบ้าอะไรโยนรองเท้ามาหากลุ่มพวกฉันเนี่ย โรคประสาทกำเริบหรือไงแม่คุณ...จะได้จับพาส่งโรงพยาบาล
ชายหนุ่มจ้องหน้าปลาพร้อมยักคิ้วกวนโอ๊ยอย่างแรง ปลาหัวเราะนิดนึง ก่อนจะตอบคำถามที่ชายหนุ่มถามค้างไว้อย่างไม่สะทกสะท้าน
เห็นหมามันเห่ามันหอนเสียงดัง เลยโยนรองเท้ามาให้มันกัดเผื่อจะหุบปากบ้าง พูดจบหวายและลูกหยีเพื่อนร่วมกลุ่มของปลาก็ตบมือเฮลั่น
ไอ้ผู้ชายพวกนี้ต้องเจอปากแบบยัยปลา เป็นไงล่ะ...ถึงกับอึ้งไปเลยเหรอ หุหุ
โหย...ขอบใจมากเลยยัยปลาร้า แหม...ปากกำลังคันพอดี ว่าแล้วชายหนุ่มก็หยิบรองเท้าของปลาที่อยู่กลางโต๊ะขึ้นมาถือไว้ ก่อนจะใช้มือหักส้นรองเท้าออกอย่างแรงจนเสียงดังกร๊อบ ท่ามกลางความตกตะลึงของปลา ส่วน ก้อง กับ เบส เพื่อนร่วมแก๊งค์ของอชิร้องเฮขึ้นทันที
สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารเฟ้ย...ยัยพวกหน้าเน่า!
เฮ้ย...ไอ้ก้อง ไอ้เบส ไปหาอะไรกินกันดีกว่า อยู่แถวนี้แล้วเหม็นปลาร้าว่ะ พูดจบทั้งสามก็เดินหัวเราะคิกคักกันออกไป
ปลาถลึงตาโตทันทีอย่างโกรธสุดขีด เลือดในกายพุ่งปรี๊ดอย่างแรงราวกับน้ำในหม้อที่กำลังต้มเดือดอยู่บนเตา หญิงสาวจ้องเขม็งตรงไปที่เป้าหมาย ก่อนจะถอดรองเท้าส้นเข็มอีกข้างที่เหลือแล้ววิ่งตรงไปหาอชิ
ปากดี...ก็จะได้เจอของดี!
เดี๋ยว...
ชายหนุ่มหยุดกึก หันมามองหน้าคู่อริอย่างขัดใจ เขายักคิ้วที่คมเข้มให้ด้วยทีท่ากวนประสาทอย่างรุนแรง ซึ่งเป็นทีท่าปกติที่ชายหนุ่มทำเมื่อเจอกับปลาอยู่แล้ว
มีอะไรอีกยัยปลาร้า ถ้าจะมาหาเรื่อง ฉันขอบอกว่าฉันขี้เกียจทะเลาะกับเธอแล้ว ไม่สวยแล้วยังจะปากเสียอีก เฮ้อ...ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีแฟน อชิหันมาพูดกับปลา พลางหันไปหัวเราะชอบใจในคำพูดของตัวเองกับก้องและเบส
ปลายิ้มกริ่ม...แต่รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยมอย่างน่าขนพองสยองเกล้า! แล้วรองเท้าส้นเข็มของหญิงสาวก็เฉาะเข้าที่หัวของชายหนุ่มอย่างแรง ท่ามกลางเสียงวี๊ดว๊ายของนักศึกษาแถวนั้นที่ต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...ยังไม่ชินอีกเหรอเนี่ย!
ปากดีนัก...
นี่มันจะมากไปแล้วนะ... อชิโวย ชายหนุ่มเอามือคลำหัวตัวเองแล้วรู้สึกถึงความผิดปกติ โลกเริ่มหมุนติ้วเมื่อเห็นว่าเลือดสดๆ ไหลย้อยลงมาจากกลางศรีษะ
และเพียงอึดใจเดียวชายหนุ่มก็วืดสนิทลงกับพื้นทันที
ว๊าย...ปลาตีหัวอชิแตกค่ะ ลูกหยีร้องโวยวายเสียงดังไปถึงหน้ามหาวิทยาลัย
แล้วต่อจากนั้น...คงไม่ต้องบอกนะ ว่าคณะบัญชีจะวุ่นวายขนาดไหนกัน!
เคยเห็นเวลานักเรียนมัธยมถูกคุณครูเรียกเข้าไปอบรมในห้องพักครูไหม ?
ถ้าเคย...ตอนนี้กำลังเป็นแบบนั้นนั่นแหละ!
นักศึกษาหลายสิบชีวิตต่างพากันคอยืดคอยาวชะเง้อส่องไปในห้องพักของอาจารย์อย่างสอดรู้สอดเห็น ฝ่ายหญิงเห็นใจปลาและเข้าข้างหญิงสาว เลือดเพศนิยมถูกปลุกกระแสขึ้นทันที ส่วนฝ่ายชายมีหรือจะยอมแพ้ ต่างพากันลุ้นให้ปลาโดนทำโทษ เป็นสาวเป็นนางเอารองเท้ามาเฉาะหัวเพศพ่อได้ไง...เสียศักดิ์ศรีหมด!
ในขณะที่เสียงของนักศึกษามุงกำลังส่งเสียงเซ็งแซ่ เสียงประตูห้องพักอาจารย์ก็ถูกเปิดออก หวายและลูกหยีที่ยืนชะเง้ออยู่หน้าห้องรีบวิ่งเข้าไปประกบปลาทันทีเพื่อเกาะติดสถานการณ์
ปลาได้แต่ทำหน้าเซ็งโลก ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงตรงเก้าอี้หน้าห้องอย่างอ่อนใจ
เป็นไงบ้างแก อาจารย์เค้าว่ายังไงบ้าง หวายรีบนั่งลงข้างๆ เพื่อน แล้วจ้องหน้าปลาเพื่อรอฟังคำตอบ เช่นเดียวกับลูกหยี หญิงสาวขยับแว่นตาหนาเตอะที่หล่นลงมาที่ปลายจมูกให้เข้าที่แล้วจ้องปลาเหมือนกัน เรื่องของเรื่องคือสอดรู้เหมือนชาวบ้านนั่นแหละ
ก็...ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ตักเตือนเฉยๆ แต่ถ้าคราวหน้ามีเรื่องอีก ฉันก็แค่... ปลาจบประโยคเพียงแค่นั้น
ลูกหยีเลิกคิ้วสูงก่อนจะเอ่ยปากถามต่อ
แค่...อะไรคะ
แค่...ถูกเรียกผู้ปกครอง พูดจบปลาก็ถอนหายใจเฮือก
หวายกับลูกหยีมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า...หาเรื่องอีกแล้วไหมล่ะยัยปลา
แล้วตอนนี้นายอชิเค้าเป็นยังไงบ้างล่ะ พวกเราไปดูหน่อยดีไหม ? หวายเสนอความคิดเห็น นายนั่นโดนส้นเข็มของยัยปลาเฉาะเข้าที่หัว ไม่รู้สมองจะกระทบกระเทือนมากหรือเปล่า ปกติก็ไม่ค่อยปกติอยู่แล้ว เดี๋ยวจะไปกันใหญ่ (นี่ห่วงหรือแอบด่ายะ!)
ใช่ค่ะ เราควรจะไปเยี่ยมนิดนึงนะคะ ตามมารยาทที่ดีของเพื่อนมนุษย์ ลูกหยีร่วมเสนอความเห็น
เชิญเธอสองคนไปดูเถอะย่ะ ฉันยอมเป็นมนุษย์ที่ไร้มารยาทหากต้องไปทำดีกับไอ้ปากหมานั่น จะเป็นจะตายก็ช่างหัวมันสิ! ปลาทำท่าเชิดใส่ ช่างมัน...ฉันไม่แคร์
เอ่อ...ถ้าแกไม่ไปฉันก็ไม่ไปหรอก ฉันเป็นเพื่อนแกก็ต้องอยู่ข้างแกสิ ที่สำคัญนายอชินั่นเป็นคนเริ่มก่อน ถ้าเราไปเยี่ยมก็เหมือนยอมรับผิด เสียฟอร์มแย่ หวายพูดเอาใจปลา พลางหันไปสบตาลูกหยี
ลูกหยีเลิกคิ้วสูงอย่างไม่เข้าใจในทีท่าของเพื่อน จนเมื่อหวายกระทุ้งที่ท้องของเธอแล้วขยิบตายิบๆ เธอจึงรู้ว่าต้องทำอย่างไร ใช่แล้ว...น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือขวาง
อ๋อ...ใช่ๆ ฉันก็ไม่ไปหรอกค่ะ ลูกหยียิ้มแหยๆ
ความเงียบเข้ามาขัดจังหวะบทสนทนาของทั้งสามสักอึดใจ แต่เสียงที่แทรกเข้ามากลับเป็นเสียงเซ็งแซ่ของเหล่าบรรดานักศึกษามุงที่ยังไม่ยอมสลายตัวกันไปไหน
ปลาหน้าชาทันที ว๊าย...นี่เธอตกเป็นเป้าสายตาของพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ มีแอบถ่ายคลิปไว้หรือเปล่า ถ่ายไม่ว่ากันแต่ขอให้ฉันสวยๆ นะ(ไม่งั้นมีเรื่อง!) ว่าแล้วปลาก็ลุกขึ้น โปรยยิ้มให้เหล่าบรรดานักศึกษามุง ทำราวกับตัวเองกำลังเด่นดังเป็นน้องจีจ้าในหนังบู๊ แต่ที่ไหนได้...นักศึกษามุงเหล่านั้นต่างพากันวิ่งโกยหางจุกตูดหนีแทบไม่ทัน เพราะกลัวปลาโรคบ้ากำเริบแล้วกระโดดกัดหู
อ้าว...ไปไหนกันซะล่ะ เดี๋ยวจะโชว์ท่าน้องจีจ้าให้ดูไง จาพนมก็ทำได้นะ ย๊ากส์.... ว่าแล้วหญิงสาวก็ทำท่าจาพนมโชว์ พร้อมทั้งตะโกนว่า ช้างกูอยู่ไส!
แต่ทว่า...ไม่มีใครดูนอกจากหวายกับลูกหยี
หญิงสาวทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ เพื่อนตามเดิม...เซ็งเป็ดจริงๆ วันนี้!
เซ็งจังวันนี้ ไปเดินเล่นสยามกันไหม เดี๋ยวฉันพาไปเลี้ยงส้มตำนัว ปลาเสนอ รู้สึกว่าวันนี้ช่างเป็นวันที่ไม่เข้าท่าเสียเลย การไปเดินเล่นดูเสื้อผ้าสวยๆ หาอะไรอร่อยๆ กินที่สยามคงทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นเป็นแน่ โดยเฉพาะตำซั่ว...คิดแล้วแซ่บ!
หวายได้ยินคำชวนของเพื่อนก็ตาโต รีบตอบปฏิเสธทันที
วันนี้คงไม่ได้หรอกยัยปลา พี่กั้งนัดฉันไปดูหนังน่ะ พูดจบหญิงสาวก็ทำหน้าแดงด้วยความเขิน
ตั้งแต่เปิดตัวว่าเป็นแฟนกับพี่กั้ง นักบาสฯของมหาวิทยาลัย ยัยหวายก็ชอบหายหัวไปกุ๊กกิ๊กกับพี่กั้งตลอดหลังเรียนเสร็จวิชาสุดท้ายในแต่ละวัน ไม่ไปกินข้าวก็ไปดูหนัง ว่างๆ ยังไปนั่งเฝ้าที่สนามบาสฯ อีก ความรักนี่ช่างกลืนกินเวลาของชีวิตไปซะหมดจริงๆ ...ปลาคิดตำหนิในใจ
เชิญเถอะย่ะ ระวังจะเป็นเบาหวานตายละกัน ปลาเบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหันไปหาลูกหยี มองเพื่อนสาวอย่างมีความหวัง
โอ้ลูกหยีเพื่อนรักของฉัน ไม่มีใครฉันก็ยังเหลือแกเสมอ
งั้นเราไปกันสองคนก็ได้เนอะลูกหยีเนอะ ปลากอดคอเพื่อนอย่างมั่นอกมั่นใจ แต่คนถูกกอดคอกลับก้มหน้างุดๆ
เอ่อ... ลูกหยีก้มหน้า ไม่กล้าสบตาปลา ก่อนจะรวบรวมความกล้าจากทุกส่วนของร่างกายขึ้นมารวมกันไว้ ก่อนจะพูดต่อ คือ...วันนี้ฉันต้องอยู่บ้านน่ะค่ะ แม่ออกไปกินแชร์ ปล่อยน้องอยู่บ้านกันสองคนไม่ได้ เดี๋ยวตีกันตายค่ะ
หญิงสาวมีท่าทีพิรุธอย่างเห็นได้ชัดจนผู้เป็นเพื่อนเดาออก ปกติลูกหยีธรรมะธรรมโม ไม่ค่อยจะผิดศีล ไม่ค่อยโกหก นั่นจึงทำให้เธอเป็นคนโกหกไม่เก่งเอาเสียเลย
เอาให้หมด ? ปลาจ้องหน้าเพื่อน ลูกหยีจนมุม ทำได้เพียงยิ้มแหยๆ พร้อมทั้งยอมเปิดปากพูดความจริงทั้งหมด
แล้วก็...ฉันยังดูซีรีย์เกาหลีเรื่อง coffee prince ยังไม่จบ กำลังสนุกเลยค่ะ พูดจบหญิงสาวก็ยิ้มเจื่อนๆ ที่ถูกปลาจับผิดได้
หวายที่ยืนอยู่ข้างๆ อดที่จะหัวเราะไม่ไหว ปล่อยก๊ากออกมาอย่างเสียจริตสาวงาม
จ้า...แม่ซีรีย์เกาหลีฟีเวอร์ หวายแซว
เชิญเลยย่ะ มีเพื่อนแต่ละคนก็เหมือนไม่มี พูดจบปลาก็คว้ากระเป๋าถือของตัวเองขึ้นมา แล้วหันไปจิกตาใส่เพื่อน ฉันไปเดินเล่นคนเดียวก็ได้ เจอผู้ชายหล่อๆ เดี๋ยวเอาติดไม้ติดมือมาฝาก...ไปล่ะ ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินสะบัดก้นออกไปอีกทาง ทิ้งให้หวายกับลูกหยีมองหน้ากันแล้วหัวเราะ
เห็นบอกแบบนี้ทุกที...แต่ก็ยังเห็นขึ้นคานอยู่เหมือนเดิม!
เสียงทำนองเพลงธรณีกรรแสงดังออกมาจากปากของก้องและเบส ที่นั่งทำหน้าเศร้าอยู่ข้างเตียงของอชิในห้องพยาบาล ชายหนุ่มนั่งหน้าหงิกที่หัวมีผ้าก็อซปิดไว้หลังจากอาจารย์พยาบาลทำแผลให้ เขาจ้องมองเพื่อนทั้งสองคนอย่างไม่สบอารมณ์นัก แม้พวกมันจะทำหน้าเศร้า แต่ทีท่าช่างยียวนกวนประสาทน่ากระโดดเตะสักคนละยกจริงๆ
โถ...ไอ้อชิเพื่อนรัก เห็นกันอยู่หลัดๆ ไม่น่าจากไปเร็วเลย ก้องพูด พลางแกล้งทำทีท่าร้องไห้กระซิกๆ เบสรีบหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้เพื่อน เขารับมาทำท่าซับน้ำตาราวกับเสียขวัญอย่างรุนแรง
นั่นสิ หลับให้สบายนะเพื่อน ชาติหน้าเราคงได้เจอกันใหม่ เบสรีบเสริม ก่อนจะโผเข้ากอดกับก้อง
ยังไม่ตายเว้ย...ไอ้พวกปากเสีย! ชายหนุ่มโวยใส่ พร้อมทั้งเบิร์ดกระโหลกเพื่อนทั้งสองไปคนละสองทีอย่างหัวเสีย
ก้องและเบสมองหน้ากันแล้วหัวเราะชอบใจ
โหยย...พวกข้าอุตส่าห์แสดงความดีใจ เอ๊ย...เสียใจ รักนะเนี่ย ไม่งั้นไม่แสดงออกอย่างนี้หรอก ใช่ไหมไอ้ก้อง เบสหันไปเอ่ยถามก้อง ชายหนุ่มพยักหน้ารับ
ถือว่าถูกที่สุดครับคุณเบสเพื่อนรัก
อชิถอนหายใจอย่างเซ็งสุดขีด เมื่อหันหน้าไปมองสภาพตัวเองในกระจกเงาในห้องพยาบาล ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา(ซึ่งอชิคิดว่าเป็นอย่างนั้น!) บัดนี้กลับเขียวปูดเพราะรองเท้าของยัยบ้านั่น ผ้าก็อซบนหัวยังมีเลือดไหลซึมซิบๆ หนอย...ยัยปลาร้าเอ๊ย! นี่ถ้าหัวสมองอันชาญฉลาดของฉันเป็นอะไรไป เธอต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูฉันตลอดชีวิต!
เอิ่บ...แต่คิดไปคิดมาไม่เอาดีกว่า แค่คิดก็สยองไปถึงก้นกบแล้วถ้าต้องอยู่กับยัยนั่นจนวันตาย!
คอยดูนะ ข้าจะต้องแก้แค้นยัยปลาร้านั่นให้ได้ อชิพูดอย่างหนักแน่น ใช้กำปั้นทุบที่โต๊ะดังปัง ทำหน้าเข้มราวกับพระเอกละครช่องเจ็ดตอนที่ตัดสินใจว่าจะบุกเดี่ยวเดินไปสู้กับผู้ร้าย
แต่หน้าที่คมเข้มของเขาก็ต้องจ๋อยสนิท เมื่ออาจารย์พยาบาลที่นั่งอยู่ไม่ไกลกันนักลุกขึ้นมาจ้องเขม็งที่อชิพร้อมทั้งแผดเสียงแหลมสูงใส่
นี่นายอชิ เป็นบ้าอะไรของเธอมาทุบโต๊ะในห้องพยาบาลของฉัน ไ้ยนไปแล้ว เสียงของอาจารย์พยาบาลดังขึ้น
ก้องกับเบสมองหน้ากันแล้วแอบหัวเราะ ส่วนอชิก็ทำได้เพียงแค่ยกมือไหว้อาจารย์ด้วยสีหน้าเจื่อนสุดๆ
อุตส่าห์จะวางมาดพระเอกซะหน่อย หน้าแตกเลยเรา...เฮ้อ!
บรรยากาศช่วงใกล้ปีใหม่แถวสยามช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก บรรดาร้านรวงต่างจัดแต่งด้วยดวงไฟสีสันสดสวย บางร้านมีต้นคริสต์มาสสูงใหญ่ตั้งตระหง่านเพื่อให้เข้ากับเทศกาลแห่งความสุข เสียงเพลง ซานตาครอส อิส คัมมิ่ง ทู ทาวน์ ดังคลอเบาๆ ในขณะที่ปลาเดินดูดชานม รสกีวี่ใส่ไข่มุกอยู่คนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยวหัวใจตามประสาคนโสด
อากาศหนาวๆ แบบนี้ ถ้าได้ใครสักคนมายืนข้างๆ ให้เกาะแขนเดินคงอบอุ่นดีพิลึก รูปหล่อ กล้ามใหญ่ หน้าตาดีๆ การศึกษาเลิศ แค่นี้ก็พอแล้ว ฉันไม่ได้ขออะไรมากไปเลยใช่ไหมเนี่ย...หญิงสาวคิดในใจ
ทันใดนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มในชุดนักศึกษา หน้าตาสะอาดสะอ้าน ใส่แว่นกรอบหนาแบบวัยรุ่น ไว้ทรงผมหน้าม้าสีดำขลับตามสมัยนิยม กำลังยืนชะเง้อเหมือนรออะไรสักอย่าง
คนนี้ใช้ได้เลยล่ะ ท่าทางมีภูมิ บุคลิก โอเค...ที่สำคัญที่บ้านคงรวย สังเกตจากนาฬิกาที่ใส่...โรแล็กซ์เชียวนะ(หวังว่าจะไม่ใช่ของปลอม!)
เจ้าพระคุณ...ขอให้อย่าเพิ่งมีแฟนเลย หล่อๆ แบบนี้...นานๆ จะมีโผล่มาสักคน!
แต่แล้วหญิงสาวก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นชายหนุ่มอีกคนที่หล่อไม่แพ้กันเดินมาประกบชายหนุ่มคนนั้น ทั้งคู่จับมือกันแล้วกระซิบกระซาบที่ข้างหูกันและกัน ก่อนจะทำท่าทีหัวเราะคิกคักอย่างผิดสังเกต
โอ้ว...ไม่ผิดสังเกตแล้วล่ะ เมื่อเห็นทีท่าของทั้งสองหนุ่มเดินจูงมือกันออกไปอีกทาง ก้นอันเผ่งผายกลับยวบยาบตามแรงทิ้งของสะโพก มือชายหนุ่มคนหนึ่งกรีดกรายเหมือนเป็นสัญญาณบอกผู้คนไปมาว่า...ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งนะยะ!
เสียงหัวใจของปลาแตกดังโผละ อยากจะร้องกรี๊ดให้สยามแตก โลกมันร้อนมากถึงขนาดเบี่ยงเบนกันไปหมดเลยหรือนี่ โอ้วมายก็อด...งั้นฉันยอมเป็นโสดสลดหดหู่แบบเดิมเสียดีกว่า
ปลาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจก้มลงดูดชานมรสกีวี่ของเธอต่ออย่างใจลอย เสียงเพลงคริสมาสต์ที่ฟังรื่นหูเมื่อสักครู่ฟังดูน่ารำคาญเสียนี่กระไร ยิ่งได้เห็นใครต่อใครเดินจูงมือสวีทหวานแหวว เธอยิ่งอยากจะเดินไปกระชากคนทั้งคู่ออกแล้วตะโกนใส่หูว่า ถ้าหนาวนักก็กลับไปกอดกันที่บ้านสิยะ มากอดทำไมในที่โจ่งแจ้ง ฉันอายแทน!
เอ่อ...วิญาณนางร้ายเข้าสิงทันที ทำไงได้...ความอิจฉามันคับอกอ่ะ!
ในขณะที่ไฟริษยากำลังพุ่งปรี๊ดจนปรอทแทบแตก หญิงสาวก็เดินชนกับใครคนหนึ่งเข้าอย่างจัง ผลคือชานมไข่มุกรสกีวี่แก้วเล็กราคา 30 บาทหล่นลงพื้นทันที
แว๊กกกกกกก...สามสิบบาท ฉันยังดูดเม็ดไข่มุกไปไม่ถึงสิบเม็ดเลยนะ(เอ่อ...ว่าแต่ในแก้วมันมีถึงสิบเม็ดไหมนั่น ได้ข่าวว่าร้านนี้งกชะมัด!)
เดินยังไงเนี่ยคุณ... ปลาแว๊ดใส่ทันทีพลางสำรวจร่างกายตัวเอง ถ้ามีรอยฟกช้ำดำเขียวแม้แต่เพียงน้อยฉันจะเรียกค่าเสียหาย เผื่ออนาคตฉันได้ไปประกวดนางงงนางงามขึ้นมาจะได้ไม่มีราคี
ขอโทษครับ...ขอโทษจริงๆ ครับ ผมไม่ทันมอง
เสียงนุ่มลึกของชายหนุ่มดังเข้ามาในโสตประสาทของปลา หญิงสาวเบ้ปากทันที...จากการศึกษาข้อมูลของผู้ชายมาผู้ชายเสียงหล่อมักหน้าตาแย่เสมอ
ขอโทษแล้วฉันสามารถเก็บชานมแก้วเดิมมากินได้ไหม ยังไม่คุ้มเลย ปลาแสดงความงกออกทางวาจาอย่างไม่สะทกสะท้าน ผู้ชายหน้าแย่ไม่มีทางจะญาติดีด้วยหรอกย่ะ
เดี๋ยวผมไปซื้อให้ใหม่นะครับ ชายหนุ่มบอก
ปลาจึงหันไปจ้องหน้าเขาชัดๆ และ...โอ้ว...เหมือนโลกทั้งโลกหมุนช้าลงไปสามสิบวินาที ทุกอย่างรอบตัวสโลว์โมชั่น มีกลีบกุหลาบสีแดงปลิวว่อนส่งกลิ่นหอมฟุ้ง หญิงสาวตาวิ๊งขึ้นทันทีอย่างไม่ทันตั้งตัว
เด็กหนุ่มคนตรงหน้า อายุน่าจะสัก 17-18 อยู่ในชุดนักเรียน ใส่เสื้อเชิ้ตปล่อยชายข้างหนึ่งอย่างสบายๆ กับกางเกงสีดำขาสั้น สะพายกระเป๋าเป้สีสดเป็นที่สะดุดตา ใบหน้าอันขาวใสไร้สิวฝ้ากระและจุดด่างดำ ยิ่งตอกย้ำความน่ารักให้กับเด็กหนุ่มคนนี้เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว
ยิ่งเวลาเขายิ้ม...เหล็กดัดฟันสีฟ้าส่องประกายวาบวับงามจับตาเลยทีเดียว
กรี๊ดดดดดด...อยากจะเป็นเปลี่ยนคณะไปเรียนทันตแพทย์ซะให้รู้แล้วรู้รอด จะได้คอยดูแลฟันน้องคนนี้ไปตลอดชีวิต...กรี๊ดดดดดด (เข้าโหมดเป็นสาวโรคจิตไปเสียแล้ว!)
โอ๊ะ...ไม่เป็นไรค่ะ ฉันพูดเล่น อันที่จริงชานมก็กำลังจะหมดแล้ว กำลังหาที่ทิ้งพอดีหญิงสาวกลับคำอย่างทันทีทันใด นี่แหละน้า...ผู้หญิง
ไม่ได้หรอกครับ...ผมเป็นคนผิดที่ชนคุณ ยังไงผมก็ต้องชดใช้ ชายหนุ่มบอกเสียงสุภาพ
ปลาหัวใจเต้นตุ้บตั้บนับจังหวะไม่ได้ สุภาพบุรุษของฉัน...กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ถ้าอย่างนั้นขอเป็นชานมรสสตรอเบอร์รี่แบบโลว์แฟตแล้วกันค่ะ ปลารีบเปลี่ยนรสชาติทันที กุลสตรีที่ดีต้องกินนมรสสตรอเบอร์รี่ ผู้ชายมักชอบผู้หญิงแอ๊บแบ๊ว
ยังไม่ทันจะได้สนทนากันต่อ ชายคนหนึ่งในชุดซาฟารีสีเทาก็เดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มคนนั้นอย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ยปากถาม มีอะไรหรือเปล่าครับคุณหนู
อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอกครับลุงเพิ่ม อ้อ... ว่าแล้วเขาก็ล้วงกระเป๋าสตางค์จากกางเกงนักเรียนออกมา หยิบแบงก์ห้าร้อยส่งให้ชายคนนั้น พร้อมทั้งเอ่ยปากสั่ง ไม่ใช่สิ...เอ่ยปากขอร้องมากกว่า รบกวนลุงเพิ่มไปซื้อชานมรสสตรอเบอร์รี่แบบโลว์แฟตให้คุณคนนี้ด้วยนะครับ บังเอิญผมเดินไปชนเข้าน่ะครับ
ได้ครับ รอสักครู่นะครับคุณหนู ว่าแล้วชายคนนั้นก็วิ่งแจ้นออกไปทางร้านชานมทันที ทิ้งให้ปลายืนอึ้งราวกับต้องมนต์สะกด
โหวว...คุณหนูด้วยหรือนี่...ในที่สุดพระเจ้าก็มีตา ส่งเทพบุตรที่ฉันตามหามาแสนนานมาให้ คนนี้แหละ...ใช่เลย!
ในขณะที่ปลากำลังยืนตกตะลึงอยู่นั้น ในใจก็ตะโกนว่า ถามชื่อเค้าสิยัยบ๊องส์ อ้อ...ขอเอ็มด้วยยิ่งดี
ปลาจึงตัดสินใจจะเอ่ยปากถามเด็กหนุ่ม แต่เสียงของ ยางอาย ก็กระซิบเบาๆ ที่หูของเธอเช่นกัน ทำอย่างนั้นไม่ดีนะคะ คนเพิ่งรู้จักมักจี่ ไปถามชื่อถามเอ็มเขาแบบนั้นจะดูไม่งาม เขาอาจจะมองเราดูเป็นผู้หญิงไม่ดีก็ได้
ระหว่างที่ความผิดชอบชั่วดีกำลังตบตีกันในโสตประสาท ชายคนนั้นก็วิ่งถือแก้วชานมมาส่งให้เด็กหนุ่ม เขาจึงยื่นแก้วชานมนั้นส่งให้ปลา
แต่ทว่าหญิงสาวกำลังทำตาเคลิ้มราวกับคนสติไม่ดี!
ได้แล้วครับชานม... เขาบอกครั้งแรก แต่ปลายังเหม่ออยู่
ชายหนุ่มจึงเร่งเสียงให้ดังขึ้นอีกนิด
ชานมได้แล้วครับ
ปลาสะดุ้งโหยงจนเสียจริต พอรู้ตัวว่าแสดงอาการทุเรศๆ ออกไปก็หน้าแตกหมอไม่รับเย็บเสียแล้ว แต่เนื่องจากฝึกเรื่องการวางฟอร์มมาเป็นอย่างดี ปลาจึงทำหน้าแบ๊ว ก่อนจะยื่นมือไปรับแก้วชานมมาอย่างเขินอาย ทำทีท่าบิดไปบิดมาราวกับสาวแรกรุ่นพบรัก
และเพราะมัวแต่โยกโย้...กว่าจะรู้ตัวอีกทีเด็กหนุ่มคนนั้นก็หายวับไปกับฝูงชนเสียแล้ว
ว้า...เลยไม่ได้รู้จักกันเลย ไม่เป็นไร วันพระไม่ได้มีหนเดียว เข้าพรรษาไม่ได้มีหนเดียว วันคริสมาสต์ไม่ได้มีหนเดียว...โย่วๆ
หญิงสาวเดินร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี...ดีจนแทบจะเรียกได้ว่าดีเกินกว่าคนปกติจะทำกัน และวันนี้คงมีใครหลายๆ คนคิดว่ามีคนบ้าเดินร้องเพลงแล้วดูดชานมรสสตรอเบอร์รี่อยู่ที่สยาม!
ตอนที่ 2
คือ...ฉันว่าฉันเจอเนื้อคู่แล้วล่ะพวกแก
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
อากาศเช้านี้เย็นกำลังดี ใต้หมู่มวลสวนป่าในมหาวิทยาลัย มีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งเหม่อลอยอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนราวกับคนไม่ได้สติ เธอหยิบป๊อกกี้รสสตรอเบอร์รี่ขึ้นมากัดเข้าปากครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่ปกติไม่เคยจะเหลือบตามองมัน(เธอชอบรสช็อกโกแล็ตมากกว่า)
หวายกับลูกหยีที่เพิ่งจะเดินเข้ามาที่โต๊ะหน้าคณะพร้อมกัน เห็นทีท่าของเพื่อนสาวผิดปกติจึงมองหน้ากันอย่างงงงวย
แกว่ายัยปลามันเป็นอะไรของมัน นั่งทำตาเยิ้มเหมือนคนกำลังมีความรัก หวายหันไปถามลูกหยีที่กำลังยืนเพ่งมองตรงไปที่เพื่อน พยายามขยับแว่นตาให้เข้าที่ เผื่อสายตาจะมองอะไรคลาดเคลื่อนไปจากความเป็นจริง แต่ทว่า...ทุกอย่างยังเหมือนเดิม
จะเป็นไปได้เหรอคะ ปลาเค้าไม่น่าจะตกหลุมรักใครง่ายๆ นะคะ ลูกหยีเสนอความคิดเห็น เธอรู้จักเพื่อนสาวดีว่าที่ยังขึ้นคานอยู่แบบนี้เพราะเธอเลือกมาก...มากซะจนไม่มีให้เลือก การที่จะตกหลุมรักใครนั้นเป็นไปได้ยากมาก...ถ้าไม่เจอคนถูกใจจริงๆ
หวายขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัย พยายามเดานั่นเดานี่ เช่น ถูกหวย ? แต่ยัยปลาไม่เล่นหวยนี่ เจอเหรียญห้าบนรถเมล์ ? บ้าเหรอ...เจอแค่นั้นจะเคลิ้มอะไรได้ขนาดนี้ หรือว่าสั่งข้าวผัดหมูแล้วแม่ค้าแถมกุ้งมาหนึ่งตัว ? เอิ่บ...บ้าไปแล้วฉัน
มันต้องมีอะไรแน่ๆ ...ลางสังหรณ์ของหญิงสาวส่งสัญญาณเตือน
แล้วจะช้าอยู่ทำไมล่ะยะ ไปถามยัยปลาให้รู้แล้วรู้รอดเลยสิ เรื่องสอดรู้สอดเห็นขอให้บอก หวายสู้ตาย ลุย! ว่าแล้วหวายก็คว้ามือของลูกหยีพุ่งตรงไปที่โต๊ะม้าหินอ่อนตัวที่ปลานั่งเหม่อราวกับคนไม่สมประกอบ
ปลายังคงนั่งตาลอย คว้าป๊อกกี้เข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ โดยไม่รับรู้อะไรรอบข้างทั้งสิ้น นี่ถ้าไฟไหม้มหาวิทยาลัยจะวิ่งหนีทันไหมเนี่ย...เฮ้อ!
หวายเอามือโบกไปมาตรงหน้าของปลาเพื่อให้หญิงสาวรู้สึกตัว แต่ไม่ได้ผล ลูกหยีจึงค่อยๆ ดึงป๊อกกี้ในมือของปลาออกมา หวังว่าปลาจะมีปฏิกิริยาตอบสนองมาบ้าง แต่ทว่าปลากลับคว้าอากาศขึ้นมากัดราวกับว่ายังมีขนมอยู่ในมือ
มันบ้าไปแล้วจริงๆ ด้วย!
จับตัวส่งห้องพยาบาลดีไหมคะหวาย ลูกหยีหันไปถามหวาย เมื่อเห็นเพื่อนท่าจะเป็นเอามาก
แต่หวายรีบส่ายหน้าปฏิเสธ อาการแบบนี้ส่งมือหมอก็คงไม่หาย ต้องใช้วิธีนี้วิธีเดียว
หวายหยิบหนังสือเล่มหนาในมือขึ้นมาถือไว้ให้กระชับ ก่อนจะทุ่มหนังสือทั้งหมดลงบนโต๊ะเสียงดัง จนปลาถึงกับสะดุ้งเฮือก ตื่นจากภวังค์อันหวานแหววแต๋วจ๋าที่โอ้ลัลลาอยู่คนเดียวตั้งนานสองนาน
อะไรของแกยัยหวาย อยู่ๆ ก็มาทำเสียงปึงปัง ปลาหันมาทำเสียงดุใส่...กำลังฝันถึงน้องคนนั้นอยู่พอดี มาขัดจังหวะเสียได้
ก็ฉันเห็นแกเหม่อเหมือนคนบ้า เลยรีบพาแกกลับมาสู่โลกเสียก่อนน่ะสิ ฉันยังไม่อยากไปเยี่ยมแกที่ศรีธัญญานะยะ หวายบอกก่อนจะนั่งลงข้างๆ ปลา ลูกหยีวางกระเป๋าลงแล้วนั่งตาม
ใช่ค่ะ ฉันเห็นปลานั่งเหม่อผิดปกติตั้งนานสองนาน มีอะไรกลุ้มใจหรือเปล่าคะ ถ้ามีบอกฉันได้นะคะ เผื่อจะได้ช่วยเหลือกัน เอ่อ...แต่ถ้าเป็นเรื่องเงินขอบายนะคะ ฉันกำลังช็อตอย่างรุนแรงเหมือนกัน เพราะสั่งซื้อรวมภาพกงยูจากในเน็ตไป แหะๆๆ ลูกหยีพูดพลางล้วงป๊อกกี้รสสตรอเบอร์รี่ของปลากินอย่างหน้าตาเฉย ...อิ่มจังตังค์อยู่ครบ!
เปล๊า...ไม่ได้เป็นอะไร ฉันก็คิดอะไรของฉันไปเรื่อยเปื่อยแหละพวกแก ปลารีบปฏิเสธเสียงแข็ง รีบทำหน้าให้เป็นปกติทันที แต่ไม่อาจปกปิดรอยแดงก่ำบนแก้มใสของเธอได้ หน้าตาที่ดูอิ่มเอิบผิดปกติมันส่อแววพิรุธอย่างเห็นชัดเจน
หวายเหล่ตาใส่เพื่อนสาว...นึกว่าจะหลอกกันได้เหรอยะ!
แกโกหกคนไม่เก่งหรอกนะยัยปลา ฉันคบแกมาสามปีทำไมจะไม่รู้ว่าแกเป็นคนยังไง บอกมาเดี๋ยวนี้! หวายทำเสียงเข้ม
ปลารีบหันไปหาลูกหยี หวังว่าเพื่อนจะช่วยอะไรได้บ้าง...แต่ก็ไม่
ใช่ค่ะ บอกมาเดี๋ยวนี้นะคะ ไม่งั้นโกรธจริงๆ ด้วยค่ะ ลูกหยีหนุนหวายอีกแรง ก่อนจะหยิบป๊อกกี้เข้าปากอีกแท่ง
ปลาเหมือนคนจนตรอก ไม่มีทางหนีไปไหนได้แล้ว ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเปิดปากเล่าเรื่องราวให้เพื่อนทั้งสองฟัง
คือ...ฉันว่าฉันเจอเนื้อคู่แล้วล่ะพวกแก
โธ่เอ๊ย...นึกว่าเรื่องอะไร หา! อะไรนะ แกพูดใหม่อีกทีซิ! หวายตาเหลือก หันไปมองลูกหยีที่ตาเหลือกไม่แพ้กัน
อะไรนะ...เนื้อคู่!!
ปลายกนาฬิกาขึ้นดู เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้มาสายเกินไปกว่าเวลาเมื่อวาน หญิงสาวทำท่าด้อมๆ มองๆ อยู่ที่ริมเสาไฟในสยาม โดยมีหวายกับลูกหยีทำท่าลับๆ ล่อๆ ตามมาด้วย คนที่เดินผ่านไปมาต่างพากันมองคนทั้งสามอย่างสงสัยว่าเป็นอะไรมากหรือเปล่า ? อากาศร้อนจนเพี้ยนได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ?
ทำไมเราต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ กันขนาดนี้ด้วยล่ะคะ ลูกหยีเอ่ยถามปลาด้วยความสงสัย ยิ่งทำหลบๆ ซ่อนๆ ยิ่งกลายเป็นจุดเด่นขึ้นมากว่าเดิมเสียอีก
นั่นน่ะสิยัยปลา ทำเหมือนจะมาฆ่าใครงั้นแหละ
แหม...ก็คนมันเขินนี่นา ปลาพูดพร้อมทำหน้าแดง หวายกับลูกหยีมองหน้ากันแล้วถอนหายใจเฮือก...เป็นเอามากจริงๆ นะเนี่ยเพื่อนฉัน!
และแล้ว...ชายหนุ่มคนที่ตกเป็นเหยื่อ เอ๊ย! เป้าหมาย ก็เดินสะพายเป้ใส่ชุดนัดเรียนขาสั้นมาที่หน้าร้านขายไอศครีมชื่อดัง ชายหนุ่มเอ่ยปากสั่งเมนูกับคนขายสักครู่ ก่อนที่จะเดินออกไปพร้อมไอศกรีมโคนรสมะนาวแบบไม่ใส่วิปครี แต่โรยเกล็ดช็อคโกแล็ต...สังเกตถึงขนาดนั้นแน่ะ!
นั่นไง...คนนั้นแหละพวกแก ปลาพูดพลางชี้มือตรงไปที่ชายหนุ่มคนนั้น หน้าของหญิงสาวแดงก่ำราวกับลูกตำลึง
ฉันขอได้ไหม ? อยู่ๆ หวายก็พูดขึ้น เธอทำตาลอยราวกับคนตกหลุมรัก ปลารีบทุบเข้าไปที่หลังเพื่อนสาวทันที พร้อมทั้งทำหน้าโหดเสียงเหี้ยมใส่
ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะย่ะ เห็นก่อนมีสิทธิ์ก่อน! ปลาถลึงตาใส่ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ มีเฮแน่ถ้ามาแย่งของฉัน
ว๊าย...ทำไมพูดจาไม่งามกันเลยคะเพื่อนๆ เราเป็นแม่หญิงนะคะ แม่หญิงบ่อู้เรื่องผู้บ่าวต่อหน้าสาธารณะชนนะเจ้า ลูกหยีพูดขึ้น
หวายจิกตาใส่อย่างหมั่นไส้เพื่อนเหลือเกิน จ้า...แม่หญิงไทยใจทราม เอ๊ย...ใจงาม
แหม...ฉันก็พูดไปแบบนั้นแหละ ว่าแต่ถ้าเค้าไม่ชอบแกล่ะก็...ฉันขอจีบต่อนะ หวายยังไม่ละความพยายาม เผื่อฟลุค...หุหุ
ไม่มีวันนั้นหรอกย่ะ คอยดูนะ ฉันจะต้องเอาเด็กคนนั้นมาเป็นแฟนให้ได้! ปลาทำเสียงมุ่งมั่น มีประก
