เศร้าจน..ได้รู้

สายลมพัดต้นหญ้าที่ขึ้นสูง ที่นี่เป็นที่โล่งกว้าง สาวน้อยอ่อนประสบการณ์รักกำลังนั่งเหม่อลอย โดยมีน้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตา " อีกแล้ว ทำไมถึงเป็นอย่างนี้อีกแล้ว " เธอพูดกับตัวเอง

ทุกๆครั้งที่เธอรู้สึกอกหักเธอจะมานั่งอยู่ตรงนี้ เธอรู้สึกว่าที่นี้ช่วยปลอบใจเธอได้ " กี่ครั้งที่ผิดหวังกับความรัก " "กี่ครั้งที่ต้องมานั่งโดดเดี่ยวอยู่ตรงนี้ " เพราะหน้าตาที่ไม่โดดเด่นของเธอน่ะเหรอ เธอคิด

เธอคิดถึงเรื่องราวในอดีต จะว่าไปแล้วคนที่เธอแอบรักนี่ก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ ทุกๆคนเป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งนั้น เหตุผลอย่างหนึ่งล่ะที่การมีความรักของเธอไม่เคยสำเร็จสักที

เวลาที่เธอรักใครเธอไม่สามารถเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวได้ เธอจะปริปากบอกเพืิทของเธอทุกครา นับตั้งแต่รักครั้งแรก ครั้งที่สอง ครั้งที่สาม และครั้งนี้ ใครๆอาจคิดว่าเธอใจง่ายรักใครได้หลายคนภายในเวลาไม่กี่ปี แต่ความจริงแล้วชีวิตของเธอไม่สามารถขาดความสุขได้ เธอรู้สึกว่า " เวลาที่ได้แอบรักใครเป็นช่วงเวลาที่สุขที่สุด แม้จะรู้ว่าจะต้องเจ็บปวดภายหลังก็ตาม "

ขณะนี้เธอกำลังตกอยู่ในภวัง นี่ที่ไหน คุณเป็นใคร มีชายคนหนึ่งปรากฎอยู่ตรงหน้าเธอ ร่างสูง ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อ เขากล่าวด้วยเสียงอ่อนโยน" ผมจะพาคุณเที่ยวที่นี่เอง " แม้เธอจะสงสัยแต่ก็ยอมตามชายผู้นั้นไปอย่างง่ายดาย เขาพาเธอไปเที่ยวทุกมุมของเมืองนั้น สวนดอกไม้ เครื่องเล่นในสวนสนุก ร้านขายอาหารหรูๆ ทุกอย่างมีอยู่ที่นี่ เธอคิดว่ามันต้องเป็นส่วนหนึ่งใดของโลกแน่ๆ

เขาและเธอเริ่มสนิทสนมกันรอยยิ้มบนใบหน้าของสาวน้อยเริ่มปรากฎให้เห็นชัด อยู่ๆทุกอย่างก็มืดมัวครอบคลุมไปด้วยหมอกควัน เขาปล่อยมือเธอ "สักวันเราคงได้พบกันจริงๆ " ชายคนนั้นบอก สาวน้อยสะดุ้งตื่น มือเย็นเฉียบ " เราฝันไปเหรอนี่ "

เธอคิดได้แล้วว่า เธอจะไม่ค้นควาหาความรักต่อจากนี้ แต่เธอจะรอเวลาที่จะได้พบกับชายคนนั้น คนที่บอกว่าจะได้พบกันตอนนี้เธอพร้อมที่จะกลับบ้านอย่างมีความสุขแล้ว " ปล่อยให้วันเก่าๆเป็นเพียงการฝึกใจ ให้เข้มแข็งดีกว่า "