รักป่วนๆของยัยจอมซ่า บทที่1

รักป่วนๆของยัยจอมซ่า บทที่1

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

บทที่1

"นี่ ยัยดีไซน์รีบๆไปกินข้าวกันเถอะฉันหิวแล้วอะ"ยัยโมเมพูด อ๊ะใช่ ฉันอาจจะลืมเล่าไปว่ายัยโมเมเป็นเพื่อนสุดจะซี้ฉันเอง ไปไหนไปด้วยกันตลอดอย่างกะแฝดสยองแนะ - -

"เออออ!!ไปสิยะฉันก็หิวเหมือนกัน"ฉันพูดเสร็จก็เดินไปโรงอาหารกับยัยโมเม

"โอ้ย!! ทำไมวันนี้โรงอาหารคนเยอะจังฟะ น่าเบื่อชะมัดเมื่อไหร่โรงเรียนนี่จะสร้างโรงอาหารให้มันใหญ่กว่านี้นะ เห็นสร้างจังตึกนู้นตกนี่ แคบไปหมดแล้ว วุ๊ยพูดและเซงๆ"

ฉันนั่งฟังยัยโมเมบ่น ยัยนี่ขี้บ่นชะมัดเจออะไรก็บ่นไปหมด = = มันไม่เมื่อยปากมั้งหรืองัยฟะ แต่วันนี้คนก็เยอะจริงๆและ

"นี่แกก็ จัยเย็นๆหน่อยสิ ไปกินตรงม้าหินก็ได้" ฉันบอกกับยัยโมเม และก็ ลาก มันเดินไปที่ม้าหิน

"รู้และน่า ฉันก็แค่พูดตามความจริงอะ และแกเลิกดึงฉันได้ยังเนี้ยมันเจ๊บนะเฟ้ย T^T"

"เออ ! นั่งโต๊ะนี้ละกันว่างพอดี " ฉันพูดเสร้จก็ลากยัยโมเมไปตรงโต๊ะที่ว่าง แต่พอฉันกำลังจะนั่ง ก็มีผู้ชายมาพูดขึ้นว่า

"นี่ เธออย่ามามั่วสิ โต๊ะนั้นพวกเราจองแล้วนะ ไปหาโต๊ะอื่นไป" มีผู้ชาย 4-5คนมาพูดว่านี่เป็นโต๊ะพวกมัน หน๊อย!! ฉันมาก่อนดันจะมาแย่งคิดว่าคนอย่างฉันจะยอมหรองัย

"นี่พวกนาย ฉันกับเพื่อนอะเห็นโต๊ะนี้ก่อนนะและพวกนายมีสิท อะไรมาอ้างว่าพวกนายจองแล้ว ห๊ะ" ฉันพูดอย่างจัยเย็นๆ

"หรอก็แล้วท่าฉันจะนั่งเธอจะทำไม หืมมมม แต่ถ้าพวกเธออยากจะนั่งเนี้ย มันก็ต้องมีอะไรมาแลกหน่อยสิ" ไอผู้ชายพวกนี้พูดและมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

"นี่ อย่ามาพูดจาหยาบคายนะยะ คนอย่างฉันไม่ทำอย่างนั้นหรอกเฮฮะ " ฉันพูดกับไอพวกนี้ และจูงมือยัยโมเมให้มายืนข้างหลัง

"เธอเองก็สวยไม่เบานี่หว่า หุ่นก็ดี หึหึ ไม่สนใจจริงๆหรอจ๊ะคนสวย"ไอพวกนั้นพูดพร้อมกับเอามือของมันมาลูบมือฉัน แต่ฉันก็สบัดออก

"นี่ ไอพวกต่ำทราม พวกแกไม่มีสิทมาพูดกับพวกฉันอย่างงี้นะ" ฉันตะโกนใส่พวกมัน

ตอนนี้ก็เริ่มมีคนมามูงดูแล้วซะด้วย

"เหอะๆ เธอเป็นคัยถึงกล้ามาว่าฉันอย่างนี้ห๊ะ หรือชอบความรุนแรง ถ้าชอบอย่างนั้นก็ไม่บอกกันตั้งทีแรก เดี๋ยวฉันจะจัดให้ หึหึ" ไอพวกนั้นพูดเสร็จก็ดึงฉันเข้าไปใกล้ๆมันและเอามือของมันล้วงเข้ามาในเสื้อฉัน

"นี่ ปล่อยฉันนะ ไพวกโรคจิต" ฉันพูดเสร็จก็ดึงมือมันออกและตบหน้ามันแรงๆไปหนึ่งที พวกมันรู้จักฉันน้อยไปสะแล้ว หึหึ

" นี่ยัยบ้า เธอกล้าตบหน้าฉันหรอฮะ ขนาดแม่ฉันยังไม่เคยตบฉันเลย และเธอมีสิทอะไรหะ" ไอผู้ชายคนนั้นตะโกนใส่หน้าฉัน ดูท่ามันจะโกรธมากเลยแฮะ หึช่วยไม่ได้อยากมายุ่งกับฉันเอง

"ใช่ฉันตบแก แล้วแกจะทำไมห๊ะ " ฉันก็ตะโกนใส่หน้าพวกมันกลับ

"หน๊อยย!! คนอย่างเธอดูถูกฉันมากไปแล้วนะ ใครที่กล้ามามีเรื่องกับฉันมันต้องเจออย่างงี้" ไอคนนั้นพูดเสร็จมันก็เอามือมันมาตบฉันคืน ฉันเอามือมาจับที่แก้ม

และก็ได้กลิ่นคาวที่ปาก โอ้ยเจ๊บๆเว่ย แต่ฉันไม่ยอมหรอก

"ไอพวกหน้าตัวเมีย แกกลับไปใส่ผ้าถุงแม่ไป" ฉันพูดเสร็จก็หยิบแก้วน้ำของใครไม่รู้มาสาดที่หน้ามัน

"เธอๆ ยัยบ้า เธอต้องตายคามือฉันนี่แหละ" ไอนั้นพูดพร้อมจับข้อมือฉันไว้และพยายามจะต่อย แต่มีเสียงหนึ่งมาห้ามไว้ก่อน

"นี่ เธอหยุดนะ ห้ามมีเรื่องกัน" เป็นคุณครูที่เข้ามาห้าม และพูดต่ออีกว่า

" พวกเธอ ตามฉันมาที่ห้องเดี๋ยวนี้ และคนอื่นที่ไมเกี่ยวข้องนะมายืนดูอะไรกันหะ แยกย้ายกันไปสิ" ครูพูดเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไป และฉันกับโมเมก็เดินตามครูไป ไอพวกนั้นก็ตามมาด้วย

"นี่ ครูถามหน่อยพวกเธอมีเรื่องอะไรกันหะ ถึงต้องทำอะไรกันรุนแรงขนาดนั้น ใครจะเล่าให้ครูฟัง" ครูพูดเสร็จก็มองหน้าฉันกับยัยโมเม และก็มองหน้าไอพวกนั้นทีละคนๆ

"ว่าไง ไม่มีใคจะเล่าใช่ไหม งั้นเธอเล่าแล้วกัน" ครูพูดเสร็จก็ชี้ไปที่ยัยโมเม

"เอ่อ อ.... อ คือ.. อ " ยัยโมเมพูดติดๆขัดๆ

" คือ อะไรก็พูดมาสิ อย่าทำให้ฉันเสียเวลา" ครูพูดกับยัยโมเม

" ก็คือ ว่า พวกหนู เห็นว่าที่โรงอาหาร โต๊ะมันเต๊ม อ๊ะค่ะ ก็เลยจะเดินไปนั่งกันที่ โต๊ะม้าหิน และพอพวกเรากำลังจะ นั่ง พวกผ้ชายพวกนี้ ก็อ้างว่า พวกเขาจองโต๊ะไว้ก่อนแล้ว"

นี่ เธอ อย่ามาโกหกเสะ ก็พวกฉันจองไว้แล้ว พวกเธอนะแหละมาแย่ง"คนหนึ่งในกลุ่มของมันพูดแสกขึ้นมา

"พวกนายนะแหละ ฉันนะเห็นก่อน" ฉันก็เลยแสกขึ้นบ้าง

"นี่ พอๆๆ พวกเธอทั้งสองคน ให้เขาเล่าให้จบก่อนสิ" คุณครูพูดขึ้นพร้อมมองหน้าพวกเรา และก็หันหน้าไปให้ยัยโมเม เป็นเชิงว่าให้พูดต่อสิ ยัยโมเมก็พูดต่อ

" และเพื่อนของหนูก็บอกว่า พวกเราอะจองไว้ก่อน และพวกเขาก็พูดจาหยาบคาย

และก็ล่วงเกินเพื่อนหนู เพื่อนหนูก็เลยตบหน้าเขาอะค่ะ และเขาก็ตบหน้าเพื่อนหนูกลับ

เพื่อนหนูก็ว่าเขาและเอาน้ำสาดหน้าเขา เรื่องก็เป็นอย่างนี้ละค่ะ" ยัยโมเมพูดเสร็จก็มองมาที่ฉัน

" นี่พวก เธอนะไม่ควรจะทำกับผู้หญิงอย่างนี้นะ เสียสละนะรู้จักกันบ้างไหม เป็นผู้ชายหรือเปล่า พวกเธอก็ทำเกินไปนะ" คุณครูพูดเสร็จก็มองมาที่วกเราและพูดต่อว่า

"คราวนี้ฉันจะยกโทษให้ แต่อย่าให้มีอีกละ ไปกันได้แล้ว"พอครูเสร็จ พวกฉันก็เดินกลับห้อง เพราะได้เวลาเรียนแล้ว ข้าวก็ยังไม่ได้กินเลย

" หึ เธอรอดได้ก็เพราะ ครูไว้วันหลังเธอเสร็จฉันแน่ " ไอพวกนั้นพูดและมันก็เดินไปทันที เหอะ คิดว่าฉันจะกลัวหรอ ก็รออยู่เหมือนกัน

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook