แค่ไม่อายทำกิน นายแบบหนุ่มเปิดใจขาย "กกน.ชุ่มเหงื่อ" หาทุนเรียน-รักษาแม่ป่วย

นายแบบหนุ่มเปิดใจแมนๆ โพสต์ขาย "กางเกงชั้นในใช้แล้ว" จริง เน้นลักษณะที่ลูกค้าต้องการ แบบชุ่มเหงื่อหรือยังไม่ได้ซัก ชี้เป็นการทำกินแบบสุจริต หาเงินเรียน-รักษาแม่ที่ป่วย

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า โลกออนไลน์กำลังกล่าวถึงประเด็นหนุ่มโพสต์ขาย "กางเกงชั้นในใช้แล้ว" ซึ่งเป็นเครื่องนุ่งห่มส่วนตัว สร้างความประหลาดใจแก่ผู้ที่พบเห็น ในการเปิดหารายได้เสริมจากช่องทางเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ หนำซ้ำยังพบว่ามีลูกค้าติดต่อขอซื้อกางเกงชั้นในลักษณะนี้จริงด้วย

ล่าสุดรายการทุบโต๊ะข่าว อมรินทร์ทีวี ช่อง 34 ได้สอบถามเปิดใจกับ นายภานุวัฒน์ อายุ 24 ปี นายแบบหนุ่มที่โพสต์ขายกางเกงชั้นในเปียกเหงื่อ-ใช้แล้วในกรณีนี้ โดยเจ้าตัวระบุว่า กางเกงชั้นในที่โพสต์ขายนั้น ส่วนใหญ่เป็นกางเกงชั้นในที่ใช้ตอนไปออกกำลังกาย มักจะมีคราบเหงื่อปะปนอยู่ เริ่มนำมาขายตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว

ทั้งนี้สืบเนื่องมาจากการไลฟ์โปรโมทสินค้าผ่านทางโซเชียลมีเดีย แต่ปรากฏว่าก็มักจะมีคนแชทเข้ามาถามบ่อยๆ ว่า "ขอซื้อกางเกงชั้นในได้ไหม?" ทำให้กลายเป็นจุดเริ่มต้นในการนำเอากางเกงชั้นในใช้แล้วของตัวเองมาขาย โดยเริ่มจากไลฟ์ขายเบื้องต้นแบบเล่นๆ แต่ก็ไม่คาดคิดว่าจะมีทักแชทเข้ามาขอซื้อไปจริงๆ ถึง 5 ตัว โดยไม่ขอระบุราคาที่ขายออกไป แต่ขายเพียงหลักร้อยบาทเท่านั้น

นอกจากนี้ สภาพของกางเกงชั้นในใช้แล้วที่ขายออกไปนั้นก็ขึ้นอยู่กับความต้องการของลูกค้า เช่น กางเกงชั้นในปนคราบเหงื่อ, กางเกงชั้นในตัวที่ใส่เล่นฟิตเนส หรือ กางเกงชั้นในไม่ได้ซัก แบบติดขนเพชรด้วย เป็นต้น ก็ขายออกไปโดยไม่ได้บวกราคาเพิ่มสักบาท

แม้ว่าในระยะหลังๆ จะไม่ได้โพสต์ขายหรือโปรโมทผ่านทางโซเชียลมีเดียแล้ว แต่ปรากฏว่ายังมีลูกค้าติดต่อมาอยู่บ้าง เท่าที่เห็นก็จะเป็นลูกค้าคนเดิม ตนมองว่าเป็นรสนิยมของคนเฉพาะกลุ่ม ไม่ได้ผิดแปลกอะไร และยังมองว่าการค้าขายเช่นนี้เป็นอาชีพที่สุจริต ไม่ต่างกับการขายเสื้อผ้ามือสองที่เคยผ่านการใช้มาแล้ว และตนยังขายเสื้อผ้าตัวเองด้วย หากมีคนติดต่อขอซื้อมา

อย่างไรก็ตาม นายภานุวัฒน์ ยังกล่าวว่า รายได้ที่ได้จากช่องทางนี้ ตนก็นำมาใช้เป็นทุนในการส่งตัวเองเรียนด้วย และอีกส่วนก็เก็บเอาไว้รักษาอาการป่วยของแม่ เพราะตอนนี้ต้องเป็นเสาหลักดูแลครอบครัว รวมทั้งดูแลคุณตาด้วยเช่นกัน ทำให้นอกจากงานนายแบบ ก็ยังมีการขายกางเกงชั้นในใช้แล้วเป็นรายได้เสริมอีกทาง แค่คิดว่า "ไม่อายทำกิน ก็ไม่อดตาย" เพราะการค้าขายเช่นนี้ก็ไม่ได้ทำให้สังคมเดือดร้อน