ดูแล้วบอกต่อ วิจารณ์หนัง DEEPWATER HORIZON ต้องรอด!

 

ไม่ใช่ครั้งแรกที่บรรดาเหตุการณ์จริงตามประวัติศาสตร์จะถูกดัดแปลงเป็นภาพยนตร์ ซึ่งจริงๆจะว่าไปแล้วอเมริกาจัดได้ว่าเป็นประเทศที่นำเสนอเรื่องราวของตัวเองผ่านจอภาพยนตร์ มากที่สุดประเทศหนึ่งของโลกเลยก็ว่าได้ ซึ่งเขาไม่ได้นำเสนอแต่ด้านดีของประเทศตัวเองอย่างเดียว แต่พูดทั้งด้านลบและด้านบวกของตัวเองอยู่เสมอ เช่นเดียวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหนังอย่าง DEEPWATER HORIZON ที่หยิบเอาเรื่องราวของแท่นจุดเจาะน้ำมันที่ใหญ่มากในอเมริกา และเกิดอุบัติเหตุระเบิดจนทำให้น้ำมันรั่วไหลลงทะเลเป็นจำนวนมาก สร้างผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมเป็นวงกว้าง

หลังจากเหตุการณ์จริง ผู้คนส่วนมากสนใจกันแต่เรื่อง “ผลกระทบ” ทางสิ่งแวดล้อมมากกว่าการค้นหาต้นตอสาเหตุของการระเบิดและบรรดาพนักงานผู้รอดชีวิต จนกระทั่งเหตุการณ์ผ่านเลยไป พอสมควร การหยิบยกเอาเหตุการณ์จริงมา “เล่าใหม่” ของแท่นขุดเจาะน้ำมันดีปวอเตอร์ ฮอไรซั่นในครั้งนี้ของผู้กำกับปีเตอร์ เบิร์ก หนังจึงไม่ได้เน้นเรื่องราวของผลกระทบทางสิ่งแวดล้อม แต่เลือกที่จะเล่าถึงการเอาชีวิตรอดของบรรดาคนงานบนแท่นขุดเจาะน้ำมันเป็นสำคัญ 

ตัวหนังให้น้ำหนักตัวละครเอกของเรื่องอย่างไมค์ วิลเลียม (รับบทโดยมาร์ค วอลเบิร์ก) หัวหน้าช่างไฟฟ้าของบริษัท ทรานส์โอเชียนที่ต้องเดินทางไปยังแท่นขุดเจาะน้ำมันในวันที่ 20 เมษายน ปี 2010 ซึ่งในเวอร์ชั่นภาพยนตร์ก็พยายามให้น้ำหนักเรื่องการสร้างความตื่นเต้น “เสมือนจริง” ด้วยการปรุงแต่งสถานการณ์ต่างๆให้ดูเกินจริงไปหลายอย่าง ไม่ว่าการอารัมภบทก่อนเหตุการณ์จะเกิดขึ้นจริงด้วยการที่ลูกสาวของไมค์ ต้องพรีเซนต์โครงงานว่าพ่อของตนประกอบอาชีพอะไร ก่อนที่เธอจะสาธิตวิธีการทำงานของพ่อตัวเองด้วยการใช้กระป๋องน้ำอัดลมเปรียบเสมือนเป็นน้ำมันดิบที่กำลังรอการปะทุ (ซึ่งถ้าว่ากันตามประสาวรรณกรรมแล้ว นี่คือลางบอกเหตุหรือ Foreshadow) นั่นเอง หรือกระทั่งฉากที่นกบินชนเฮลิคอปเตอร์ก่อนที่จะเดินทางไปถึงแท่นขุดเจาะนั่นก็เช่นกัน 

แม้หนังเรื่อง DEEPWATER HORIZON จะพยายามพูดถึงการเอาชีวิตรอดของมนุษย์ แต่หนังกลับไม่ให้มิติความเป็นมนุษย์กับตัวละครมากเท่าที่ควร หนังไม่ได้ “ให้เวลา” กับคนดูได้ทำความรู้จักตัวละครตัวอื่นๆนอกจากไมค์ ทำให้บรรดาตัวละครที่เหลือค่อนข้างแบนราบ โดยเฉพาะตัวละครของฝั่ง บีพี ออยล์ อย่างโดนัลด์ วิดรีนซึ่งรับบทโดยจอห์น มัลโควิช ซึ่งเป็นตัวละครประเภทที่เราจะพบเห็นตามหนังภัยพิบัติที่ไม่เชื่อในอันตรายและนำมาซึ่งหายนะในเวลาต่อมา (ซึ่งตัวละครนี้ก็แบนราบมาก) เช่นเดียวกันกับตัวละครของจิมมี่ ฮาร์เรล(เคิร์ท รัสเซล) ผู้จัดการนอกชายฝั่ง ของ ดีปวอเตอร์ ฮอไรซัน ที่รับผิดชอบชีวิตของลูกเรือทั้งหมด ซึ่งเป็นตัวละครที่ออกแบบมาเพื่อเป็น “หัวหน้า” ในอุดมคติแบบสุดลิ่มทิ่มประตู (เจ็บปวดปางตายก็ห้ามตาย ห้ามพัก ต้องทำหน้าที่จนถึงที่สุด) 

แต่เหนืออื่นใดสิ่งที่ผู้กำกับปีเตอร์ เบิร์กทำได้ “สะใจ” มากๆก็คือการออกแบบฉากระเบิดทั้งหลายในเรื่อง เรียกได้ว่าฉากเหล่านี้ก็เล่นเอาคนดู ลุ้นระทึก หยุดหายใจไปตามๆกันเหมือนกัน ถ้าแบ่งความดีงามจากตรงนั้นมาเพิ่มมิติให้ตัวละครมากขึ้นหนังอาจจะสมบูรณ์แบบกว่านี้ก็ได้ 

@พริตตี้ปลาสลิด 

3 คะแนนจาก 5 คะแนน