วิจารณ์หนัง HORNS : ยำรวมมิตรของคนมีเขา

วิจารณ์หนัง HORNS : ยำรวมมิตรของคนมีเขา

วิจารณ์หนัง HORNS : ยำรวมมิตรของคนมีเขา
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

วิจารณ์หนัง HORNS : ยำรวมมิตรของคนมีเขา

 

 

จะว่าไปแล้วหนังอย่าง HORNS นั้นแทบจะเรียกได้ว่าเป็นหนังที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวค่อนข้างสูงไม่น้อยเลยทีเดียว หากว่าไม่นับดารานักแสดงนำอย่างแดเนียล เรดคลิฟท์แล้ว HORNS ก็แทบจะกลายเป็นหนังคัลท์ที่หยิบเอาแนวทางของหนังหลายประเภทเอาเข้ามายำรวมกันอยู่ในเรื่องเดียวไม่ว่าจะเป็นแนวดราม่า-โรแมนติก-ดาร์คคอมาดี้-สืบสวนสอบสวน ซึ่งตัวหนังก็ดัดแปลงมาจากวรรณกรรมของ โจ ฮิล มาอีกที

 

ทว่าเมื่อหยิบทุกอย่างเอามาผสมปนเปรวมกันแล้วหนังกลับประดักประเดิดและไปไม่สุดซักทาง ตัวหนังเล่าเรื่องราวของ อิ๊ก(แดเนียล เรดคลิฟท์) ชายหนุ่มผู้ที่ถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนฆ่า เมอลิน(จูโน่ เทมเปิ้ล) แฟนสาวของตัวเอง และเหมือนกับคนทั้งเมืองก็จะตัดสินเขาไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

 

ไม่เว้นแม้กระทั่งพ่อแม่ของเขาเอง ความเกลียดชังจากคนรอบข้างถาโถมเข้าใส่ตัวอิ๊กอย่างไม่หยุดยั้ง แต่แล้วเช้าวันหนึ่งเขากลับตื่นขึ้นมาและพบว่ามี “เขา” งอกออกมาจากศีรษะของเขาอีกทั้ง เขายังได้รับพลังพิเศษที่สามารถอ่านใจและรู้ความลับของคนรอบข้างได้ อิ๊กจึงใช้พลังพิเศษดังกล่าวของเขาตามล่าหาความจริงว่าตกลงแล้วเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นนั้นเป็นฝีมือของใครกันแน่ 

 

 

ในเรื่องจะเห็นได้ว่าตัวละครอิ๊กนั้นกำลังจมปลักอยู่กับความสูญเสีย เขาจึงพยายามจะทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้ตัวเองกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แต่พลังพิเศษที่มาพร้อมกับเขาที่งอกขึ้นมานั้นกลับทำให้เขาได้ล่วงรู้ความลับซึ่งเป็นความจริงอันแสนโหดร้าย ซึ่งทำให้จิตใจของเขาว้าวุ่นหนักกว่าเดิม 

 

เอาเข้าจริงผลงานเรื่องใหม่ของผู้กำกับขาโหดอย่างอเล็กซานเดอร์ เอจา เลือกจะทำหนังที่มีแนวต่างออกไปจากเดิมพอสมควร เพราะโดยปกติแล้วเขามักจะทำแต่หนังสยองขวัญเลือดสาด การพลิกแนวมากำกับหนังเรื่องนี้จึงทำให้เห็นรอยแผลถึงความไม่ลงตัวในวิธีการเล่า ซึ่งทำให้เรื่องราวในมุมต่างๆไปไม่สุดซักทาง 

 

 

ยิ่งไปกว่านั้นความพยายามในการจะขุดลึกลงไปในจิตใจของตัวละครนั้นก็เหมือนการเป็นกระจกสะท้อนให้ผู้ชมว่าจริงๆแล้วการที่คนๆหนึ่งจะเปลี่ยนแปลงจากคนปกติไปเป็นปีศาจนั้นมันก็เป็นแค่สภาวะหนึ่งที่คนเราทุกคนก็ล้วนแล้วแต่ต้องเผชิญกับมันด้วยกันทั้งสิ้น 

 

อีกอย่างที่น่าสนใจไม่แพ้กันก็คือการพลิกบทบาทของแดเนียล ที่มักจะหาบทที่ท้าทายความสามารถทางการแสดงอยู่เสมอๆ บทปีศาจใน HORNS ก็ถือได้ว่าเป็นการแสดงที่เรียกได้ว่าเขาได้เล่นในหลายๆสไตล์ ยิ่งไปกว่านั้นตัวละครอิ๊กก็ยังมีการตอบสนองกับสถานการณ์ประหลาดได้น่าสนใจ แต่เมื่อหลายๆองค์ประกอบมารวมเป็นเนื้อเดียวกันแล้ว มันกลับยังไม่ลงตัวเท่าที่ควร และทำให้เรารู้สึกว่า HORNS นั้นค่อนข้าง “ห่างเหิน” กับผู้ชมพอสมควร ในแง่ของการสร้างเรื่องราวรวมไปถึงตัวละครเอก 

 

มอบให้ 2.5 คะแนนจาก 5 คะแนน

@พริตตี้ปลาสลิด 

อัลบั้มภาพ 6 ภาพ

อัลบั้มภาพ 6 ภาพ ของ วิจารณ์หนัง HORNS : ยำรวมมิตรของคนมีเขา

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook