รีวิว Host เมื่อความชั่วร้ายเดินทางได้ตามสายไฟเบอร์

ท่ามกลางสถานการณ์ไวรัสโควิดระบาดไปทั่วโลก เมื่อกลุ่มเพื่อนสาวอุตริหากิจกรรมทำร่วมกันระหว่างล็อคดาวน์ด้วยการไปว่าจ้างคนทรงเจ้าให้มาประกอบพิธีกรรมอัญเชิญวิญญาณผ่านโปรแกรม Zoom ตอนแรกกระบวนการทุกอย่างดูจะราบรื่นไปด้วยดี จนกระทั่งมีหนึ่งในกลุ่มสมาชิกเกิดเล่นแผลงๆระหว่างพิธี ทำให้สิ่งลึกลับบางอย่างเริ่มออกอาละวาด แสดงอิทธิฤทธิ์ว่าพวกเขากำลัง “ลองดี” ผิดที่ผิดทางเอาเสียแล้ว!

Host ไม่ใช่หนังสไตล์ใหม่แต่อย่างใด เพราะก่อนหน้านี้เรามีหนังเว็บแคมยุคแรกๆ อย่าง Unfriended ในปี 2014 ที่ใช้โปรแกรมห้องแชทรูม มาเป็นสื่อกลางในการเชื่อมโยงเรื่องราวสยองขวัญระหว่างตัวละครต่างสถานที่เข้าไว้ด้วยกัน ประหนึ่งว่าพวกเขากำลังล้อมวงอยู่ในพื้นที่เดียวกัน ก่อนที่เหตุการณ์เหนือธรรมชาติจะเกิดขึ้นกับพวกเขาทีละคน

ความประจวบเหมาะของ Host น่าจะสอดรับกับสถานการณ์ล็อคดาวน์ในหลายๆประเทศที่ ผู้คนต้องใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่คับแคบตามพื้นที่พักอาศัยของพวกเขาเอง หนทางเดียวที่จะทำให้พวกเขาสามารถเห็นหน้าค่าตากันได้ง่ายที่สุดคือช่องทางออนไลน์ผ่าน Zoom ซึ่งเป็นโปรแกรมออนไลน์ที่ตอบโจทย์ผู้คนไม่ว่าจะใช้เพื่อการทำงานหรือทำกิจกรรมที่ต้องมีการรวมกลุ่มคนมากๆในเวลาเดียวกัน แต่เมื่อเกิดเรื่องเลวร้ายขึ้น กลับกลายเป็นว่า การรวมกลุ่มนั้นไม่สามารถช่วยอะไรเพื่อนของตัวเองได้เลย เพราะพวกเขาทำได้แค่ “นั่งมอง” เพื่อนของตนเองเอาชีวิตรอดท่ามกลางความมืดมน

ความใกล้ชิดกันในโลกเสมือน แต่วิญญาณร้ายที่สามารถเดินทางไปได้ในทุกพื้นที่ในหนังเรื่อง Host ไม่ต่างอะไรจากสภาวะที่ผู้คนทั่วโลกต้องเผชิญในช่วงเวลา 2 ปีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่โคโรน่าไวรัสอุบัติขึ้นและกลายเป็นโรคระบาดที่คร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย มิหนำซ้ำยังวิวัฒนาการแตกสายพันธุ์แยกย่อยไปเรื่อยๆ สภาวะความหวาดกลัว ความไม่แน่นอนทำให้เราเห็นว่าทุกชีวิตล้วนแล้วแต่มีโอกาสเสี่ยง “ตาย” ด้วยกันทั้งนั้น

ความน่ากลัวในหนังเรื่อง Host คือการทำให้เราเห็นว่า ยามที่เราคึกคะนองคิดจะลองดีกับสิ่งที่เรายังไม่รู้ ไม่เห็น ไม่เคยสัมผัสจริงๆ อาจจะดูเป็นเรื่องตลกในช่วงเวลาแรก แต่เมื่อการได้สัมผัสความรู้สึก “กลัว” ขึ้นจริงๆแล้ว กลายเป็นว่าสิ่งดังกล่าวกลายเป็นบทเรียนราคาแพงที่ตัวละครในหนังเรื่องนี้ไม่อาจจะรู้เลยว่า แค่เรื่องตลกที่ใครสักคนกุขึ้นมาเพราะความคึกคะนอง จะจบลงด้วยความสยองขวัญที่เกินจินตนาการ และท้ายที่สุดแล้วในโลกออนไลน์ที่เชื่อมโยงความรู้สึกเข้าด้วยกัน ไม่อาจจะช่วยเหลือ “ชีวิต” ที่เต็มไปด้วยลมหายใจ ในวินาทีคับขันได้เลยในโลกแห่งความเป็นจริง!