ความอิจฉาริษยา ถนนอีกสายที่พาให้เดินทางผิด

มนุษย์เราโดยพื้นฐานชีวิตประจำวันเรา จะมีส่วนของอารมณ์ควบคู่ไปด้วยเสมอ ไม่ว่าจะดีใจ โกรธ เศร้า แต่สิ่งที่จะกล่าวถึงในตอนนี้ก็คือ “ความอิจฉา” ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเรามีและใช้มันอยู่เสมอ โดยที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว

ความอิจฉานั้นไม่ใช่เรื่องผิดปกติ อยู่ที่เราจะยอมรับมันได้หรือไม่ คนที่คุ้นชินกับความอิจฉามากที่สุด ก็คงหนีไม่พ้นคนที่มีพี่น้อง เนื่องจากต้องตกอยู่ในสถานะที่ต้องแบ่งปันสิ่งของต่าง ๆ น้องอาจจะอิจฉาพี่ที่ได้แต่ของใหม่ แต่ตัวเองได้แต่ใช้ของนั้น ต่อจากพี่ หรือบางครอบครัว พ่อแม่อาจจะตามใจน้องเกินไปจนคนเป็นพี่เป็นอันต้องตาร้อนอยู่ทุกวี่วัน

การกระทำที่กลั่นออกมาจากความอิจฉา ซึ่งหลายคนไม่ได้ยอมรับด้วยซ้ำ

หรือหากมองในสังคมยุคนี้ เราจะเห็นได้ทั่วไปเลยว่าความอิจฉานั้นมีอยู่ทุกหนแห่ง โดยเฉพาะในโลกโซเชียล ที่เห็นได้ชัดคือการคอมเมนต์ถึงบุคคลที่โพสต์ภาพซื้อของใหม่ นู่นนี่นั่น บอกว่า ซื้อของที่ไม่จำเป็น มีเงินอย่างเดียวไม่ได้นะ ต้องโง่ด้วย เหล่านี้แหละคือการกระทำที่กลั่นออกมาจากความอิจฉา ซึ่งหลายคนไม่ได้ยอมรับด้วยซ้ำ

สิ่งที่เราควรทำกับความอิจฉาของตัวเองนั้น ขั้นแรกคือควรยอมรับกับตัวเองก่อนเลยว่า ฉันกำลังอิจฉาเขาอยู่ แล้วในขั้นต่อ ๆ ไปคือการยอมรับในสิ่งที่ตนมี ไม่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น หรือหากอยากมีอยากได้แบบเขา เราก็ควรต้องพยายามทำมันด้วยตัวเอง

อิจฉาจนพาให้เดินในทางที่ผิด

เมื่อเราเกิดความอยากมีอยากได้ หรือเรียกง่าย ๆ ก็คือ โลภ มักจะตามมาด้วยความทะเยอทะยาน ซึ่งอันที่จริงนั้นความทะเยอะทะยานถือเป็นสิ่งที่ดี เพราะมันคือการวางเป้าหมายของตัวเราให้ชัดเจนและลงมือทำเพื่อให้ถึงจุดหมาย ทำให้เรามีพลังสู้กับอุปสรรค ข้อดีของความทะเยอทะยานที่ปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัด คือเรื่องของคนเดินพื้นที่เห็นนกบินก็คิดอยากจะบินได้บ้าง จนเวลาล่วงเลยไปโลกเรามีเครื่องบินใช้กันถึงทุกวันนี้

ปล่อยให้มันครอบงำเราจนหลงผิด พลั้งทำในสิ่งที่ไม่สมควร เบียดเบียนและเหยียบหัวคนอื่น

แต่หากมีความทะเยอทะยานมากเกินไป ชิงดีชิงเด่นจนเกินพอดี ก็ส่งผลเสียเป็นวงกว้างได้เช่นกัน เพราะความเกินพอดีนี้แหละ จะทำให้เราหน้ามืดตามัวมองเห็นแต่เป้าหมายเป็นสำคัญ โดยไม่สนวิธีการได้มา ปล่อยให้มันครอบงำเราจนหลงผิด พลั้งทำในสิ่งที่ไม่ควร เบียดเบียนและเหยียบหัวคนอื่น นำพาเราสู่ด้านมืด สุดท้ายมักจะจบลงด้วยความเศร้า ยกตัวอย่างในละคร ตัวร้ายที่มีความอิจฉาริษยา ทะเยอทะยานทำในสิ่งที่ตนเองต้องการโดยไม่สนวิธีผิดถูก สุดท้ายแพ้ภัยตัวเองจบไม่แฮปปี้ตลอด

สุดท้ายเราสามารถสรุปได้ว่า การมีความทะเยอทะยานไม่ใช่เรื่องแย่ แต่ที่แย่คือปล่อยให้มันควบคุมเราจนมองไม่เห็นตัวเอง