วิจารณ์หนัง: NACHO LIBRE

แจ๊ค แบล็ค ดูไม่ค่อยตลกนักในหนังอย่าง Nacho Libre ทั้งที่ความจริงแล้วเขาเป็นนักแสดงผู้มีความขำขันอัดแน่นอยู่เต็มร่างท้วม ๆ ดังจะเห็นจากสุดยอดหนังตลก School of Rock ที่กลายเป็นโชว์ส่วนตัวของแบล็คในบัดดล สำหรับหนังเรื่องล่าสุดนี้ เหมือนจะกลายเป็นหุบเหวกับยอดเขาถ้าเปรียบกับเรื่องดังกล่าว ใครจะสามารถทนเขาได้นั้นขึ้นอยู่กับว่าใครจะรับสำเนียงเม็กซิกันห่วย ๆ และรู้สึกเห็นอกเห็นใจบทบาทนักบวชเพี้ยน ๆ อย่างเขาได้สักแค่ไหน ทุกคนที่เคยเห็นเขาแสดงหนังมา ต่างรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติหรอกที่หนังของแบล็คจะไม่ขำ มันต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น แน่นอน Nacho Libre มีบางอย่างที่ว่าจริง ๆ ยิ่งไปกว่านั้น หากพิจารณาจากทีมงานที่เข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว ความล้มเหลวทางคุณภาพของหนังยิ่งกลายเป็นสิ่งเหนือการคาดเดา เพราะหนึ่งในผู้เขียนบทคือ ไมค์ ไวท์ (School of Rock, Orange Country, The Good Girl และ Chuck & Buck) ซึ่งเชื่อมือได้เสียยิ่งกว่าอะไร ขณะที่ผู้กำกับได้แก่ จาเร็ด เฮส คนที่สร้าง Napoleon Dynamite ได้สุดฮือฮาในปี 2004 และกลายเป็นหนึ่งในหนังที่นักดูชื่นชอบกันมาก ทว่าเมื่อดรีมทีมมาร่วมงานกันข้อด้อยของแต่ละคน และวันเวลาอันตกต่ำของฝีมือ ดันมาชุมนุมพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมายและยังผลให้หนังถลำลึกสู่หุบเหวแห่งหมูบะช่อ ที่นักวิจารณ์สับกันจนมันส์มือ ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจเสียก่อนว่า กีฬาที่ปรากฏในหนังคือ Lucha Libre ซึ่งมีอยู่จริงในแถบเม็กซิโกและทางตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐอเมริกามันเป็นมวยปล้ำรูปแบบหนึ่งที่ฟรีสไตล์มีเสรีในการเล่น และนั่นก็คือสิ่งที่พระเอกของเราใฝ่ฝันตลอดมาว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของวงการเมื่อหนังเริ่มต้นขึ้น นาโช่ หรือ อิกนาซิโอ (แจ๊ค แบล็ค) เป็นเด็กกำพร้ารูปร่างจ้ำม่ำผู้อาศัยอยู่ในวัด เขาไม่มีใครรักและเอาแต่ฝันล่องลอยถึงการได้เป็นนักมวยปล้ำใต้หน้ากากผู้ยิ่งใหญ่มีคนเคารพนบนอบ เวลาผ่านไป เขาเติบโตขึ้นในวัดแห่งเดิม พร้อมกับรับบทบาทเป็นนักบวชผู้ปรุงอาหารให้กับเด็กกำพร้าทั้งหลาย ในวัด นาโช่เป็นคนทำอาหารที่ห่วยมาก ขณะเดียวกันเขาก็แอบหลงรักซิสเตอร์ เอนคาร์นาซิออน (แอนา เดอ ลา เรเกเร่า) ส่วนความสัมพันธ์กับโลกภายนอกนั้น เขามี เอสเควลโต้ (เฮ็คเตอร์ จิเมเนซ) เป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์ เอสเควลโต้นั้นคือหัวขโมยเร่ร่อนที่เข้ามาเป็นคู่หูและคอยจัดการเรื่องเครื่องแต่งกายให้กับนาโช่ในการแอบไปแข่งขันมวยปล้ำนั่นเอง เขาเริ่มจากการแต่งชุดสีฟ้าสุดคับ พร้อมด้วยหน้ากากฟ้าแดง โดยมีเสื้อคลุมเสริมความเท่ เป้าหมายในการไปเล่นพิเรนทร์นอกวัดนั้น นอกเหนือจากจะเติมเต็มความฝันวัยเยาว์แล้ว เขายังคิดว่าจะโกยเงินจำนวนหนึ่งเพื่อนำมาปรุงอาหารที่ดีกว่าเดิมให้แก่เด็ก ๆ และถ้ามันสร้างความประทับใจให้ซิสเตอร์คนสวยได้ มันก็จะยิ่งดีเข้าไปใหญ่ ปัญหาก็คือ นาโช่ กับ เอสเควลโต้ คือนักมวยปล้ำที่เห่ยเฝ่ยสุด ๆ ฝีมือจัดว่าอยู่ปลายแถวและไร้ความหวังจะเอาดีได้ทว่าพวกรองบ่อนอย่างเขานี่เองกลับมีโอกาสไต่เต้าด้วยความหวังริบหรี่ ในการเผชิญหน้ากับคนเก่งของวงการ ที่จะทำให้เขาได้รับเงินรางวัลก้อนโต ด่านหินที่ว่าคือ เรมเซส (เซซาร์ กอนซาเลซ ซึ่งเป็นนักกีฬาชนิดนี้ในชีวิตจริง) มันจึงเป็นการแข่งขันครั้งสำคัญ ที่เขาจะก้าวเข้ามาเปลี่ยนชีวิตตนเอง และชีวิตผู้อื่นโดยเฉพาะการทำเท่ให้ซิสเตอร์เอนคาร์นาซิออน ผู้ปฏิญาณตนว่าจะเป็นโสดตลอดชีวิต หันมาสนอกสนใจในตัวเขา ยกเลิกคำสาบาน และแต่งงานอย่างมีความสุขด้วยกันในที่สุด... ไม่ต้องสงสัยเลย ถ้าวัดเฉพาะตัวละคร แจ๊ค แบล็ค สามารถสร้างความขำขันด้วยพรสวรรค์ส่วนตัว บุคลิกของเขาดูสนุกสนาน น่ารักน่าชัง แววตาแฝงไปด้วยความขี้เล่น เจ้าเล่ห์ซึ่งชวยให้คนดูเกิดความชื่นชอบได้ม่ยาก อย่างไรก็ดี นักแสดงร่วมฉากกับเขาทั้งหลายกลับไม่สามารถทำได้อย่างที่แบล็คทำความจืดชืดและอาการสะดุดกึกของอารมณ์เพลินเพลินจึงเกิดขึ้นไม่นับถึงการเขียนบทสนทนาแบบยัดปากตัวละครทำให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างไม่น่าเชื่อถือ รวมไปถึงการร้อยเรียงเหตุการณ์แต่ละช่วงที่ไม่ปะติดปะต่อเข้าด้วยกัน แม้ตัวพล็อตเรื่องจะน่าสนใจและเนื้อหาดูดีมีสาระ ทว่าสไตล์ของหนัง และการควบคุมเรื่องราวกลับทำได้สับสน วกวน และไม่มีความสำคัญใด ๆ ต่อบทสรุปท้ายเรื่องเลย ผู้สร้างออกแบบหนังมาให้แก่ แจ๊ค แบล็ค โดยเฉพาะ ดังนั้นจึงมุ่งหมายใช้ประโยชน์จากเขาอย่างเต็มที่มากเสียจนถ้าพ้นจากตัวเขาไปแล้ว ทุกอย่างกลับกะพร่องกะแพร่ง-กะปลกกะเปลี้ยไปเลย CRITICS' AVERAGE C+ ข้อมูลจากนิตยสาร Starpics ฉบับวันที่ 1 กรกฎาคม 2549