แม้ว่าแฟนเพลงชาวไทยส่วนใหญ่ค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเนื้อเพลงอย่าง “All the other kids with the pumped up kicks. You’d better run, better run, out run my gun.” ท่อนฮุกในเพลง “Pumped Up Kicks” ของวง Foster the People เพียงเพลงเดียว ทว่าพวกเขาก็เป็นอีกหนึ่งวงดนตรีที่มีคนรอคอยจะได้ชมการแสดงสดมาอย่างยาวนานนับตั้งแต่อัลบั้มเดบิวต์อย่าง Torches เมื่อปี 2011 และเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา (28 มกราคม 2018) คอดนตรีชาวไทยก็สมหวัง เมื่อผู้จัด The Very Company พาวงอินดี้ป็อปสัญชาติอเมริกันวงนี้เดินทางมาเปิดคอนเสิร์ตเต็มรูปแบบครั้งแรกในเมืองไทยกับ “Foster the People Live in Bangkok” นั่นเอง

บรรยากาศ ณ สถานที่จัดงานอย่าง มูนสตาร์ สตูดิโอ ฮอลล์ 8 ถือได้ว่าคึกคักทีเดียว แม้จะเป็นคืนวันอาทิตย์ที่ทุกคนทราบดีว่าวันรุ่งขึ้นจะต้องออกไปเผชิญหน้ากับภาระหน้าที่การงานอีกครั้ง เราเดินทางไปถึงค่อนข้างเร็วเนื่องด้วยมีนัดกับต้นสังกัดของวงอย่าง Sony Music Thailand กับภารกิจสำคัญในการเข้าไปสัมภาษณ์ 4 สมาชิก Foster the People อีกทั้งยังตั้งใจไปชมวงเปิดอย่าง Whal & Dolph กับเวทีใหญ่ครั้งแรกในชีวิตการเป็นศิลปินของดูโอ้คู่นี้ แต่ทว่าด้วยเหตุขัดข้องบางประการ ทำให้การสัมภาษณ์ล่าช้าออกไป และไม่ทันดูคุณวาฬและคุณดอล์ฟ แต่ก็แลกมาด้วยบทสัมภาษณ์อันซีเรียสและจริงจังของ Foster the People ที่เหนือความคาดหมายพอสมควร รออ่านทาง Sanook Music เร็วๆ นี้นะ

เวลาล่วงเลยจากกำหนดการแสดงของ Foster the People มาเป็นเวลาร่วมครึ่งชั่วโมง มีเพียงซาวด์อลังการงานสร้างสไตล์ออร์เคสตร้าที่เปิดคลอไว้เป็นบรรยากาศ ราวกับว่าเรากำลังชมภาพยนตร์แอ็คชั่นแฟนตาซีอยู่สักหนึ่งเรื่อง ไล่เรียงมาตั้งแต่ฉากเปิด ดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงซีนลุ้นระทึก และค่อยๆ คลี่คลายเมื่อถึงตอนจบ แล้วจู่ๆ 4 สมาชิก Foster the People ก็ปรากฏตัวบนเวทีอย่างไม่ให้สุ้มให้เสียง Mark Foster (ร้องนำ, กีตาร์, เปียโน, คีย์บอร์ด, ซินธิไซเซอร์), Sean Cimino (กีตาร์, เปียโน, คีย์บอร์ด, ซินธิไซเซอร์), Isom Innis (เบส, เปียโน, คีย์บอร์ด, เพอร์คัสชั่น) และ Mark Pontius (กลอง, เพอร์คัสชั่น) พร้อมด้วยอีก 2 นักดนตรีแบ็คอัพเริ่มต้นบิลด์ความสนุกด้วย “Pay the Man” แทร็คจากอัลบั้มชุดล่าสุด Sacred Hearts Club ที่ทำเอาฟลอร์ร้อนระอุ ต่อเนื่องด้วย “Helena Beat” อีกหนึ่งเพลงฮิตจากอัลบั้มแรกอย่าง Torches ที่สร้างความไต่ระดับความคึกคักมากขึ้นไปอีก

4 หนุ่มจากแคลิฟอร์เนียยังเดินหน้าสร้างความสนุกแบบไม่มีพักเบรกด้วย 2 เพลงจากอัลบั้มแรกเช่นกันอย่าง “Life on the Nickel” และ “Waste” ยิ่งเมื่ออินโทรเพลง “Doing It for the Money” ดังขึ้นนี่ทำเอาแฟนๆ โยกตามกันทั้งฮอลล์ด้วยบีตหน่วงๆ กลิ่นอายฮิปฮอปเล็กๆ กับซินธิไซเซอร์จี๊ดๆ ส่วน “Are You What You Want to Be?” ซึ่งสัมผัสได้ถึงความเป็นเวิลด์มิวสิคประมาณหนึ่งนี่ก็แจมกันยับ ตอนนั้นรู้สึกได้เลยว่า Foster the People ไม่ได้เป็นเพียงวงอินดี้ป็อปที่ทำเพลงจังหวะสนุกสนานชวนเต้นรำ กับเนื้อหาหนักๆ จริงจังเพียงอย่างเดียวแล้ว ศักยภาพในการเล่นสดพวกเขาถือว่าไม่ธรรมดาเลย และปิดท้ายเซ็ตนี้ด้วย “Don’t Stop (Color on the Walls)” อีกหนึ่งเพลงที่ร้องตามกันกระหึ่ม

มาตอกย้ำความคิดที่รู้สึกว่า Foster the People เล่นสดดีเอามากๆ ก็จากบรรดาเพลงเซ็ตต่อไปนี่ล่ะ เพราะมันค่อนข้างฉีกหนีไปจากความเป็นอินดี้ป็อปที่เราคุ้นเคยอยู่พอสมควร เริ่มต้นด้วยอีกหนึ่งแทร็คจากอัลบั้มชุดใหม่ที่สับกีตาร์เป็นว่าเล่นอย่าง “Lotus Eater” และในเมื่อสาดใส่จังหวะแบบป็อปพังค์เข้ามาแล้ว พวกเขาเลยขอต่อด้วย “Blitzkrieg Bop” เพลงดังจากคณะ Ramones เสียเลย บอกตามตรงว่าตอนนั้นโยกหัวไม่สนใจใครแล้ว แล้วพวกเขาก็ตัดอารมณ์ฉับด้วย “Pseudologia Fantastica” เพลงจากอัลบั้ม Supermodel ที่อาจเรียกได้ว่ามีความไซคิเดลิกมาผสมผสานอย่างเต็มเปี่ยม แต่นั่นกลับทำให้ในโชว์นี้ เราชอบการแสดงสดเพลงนี้มากที่สุดไปอย่างไร้คู่แข่ง

“เต้น สัมผัส จูบ กอด” 4 คำภาษาไทยที่วนเวียนซ้ำไปซ้ำมาในแทร็คอินเทอร์ลูดที่ชื่อว่า “Transition” กับการสร้างเสียงอันน่าค้นหา ลึกลับ น่าตื่นเต้น ได้สร้างเซอร์ไพรส์ให้กับผู้ชมชาวไทยทั้งฮอลล์ รวมถึงเราที่อุทานออกมาเป็นวลีที่ไม่สามารถเผยแพร่เป็นตัวอักษรได้ Foster the People กลับสู่โหมดเพลงฮิตทั้ง “Houdini”, “Call It What You Want” และ “Coming of Age” ที่ Mark Foster อารัมภบทก่อนเข้าเพลงถึงปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ได้อย่างน่าฟัง ในช่วงท้ายพวกเขาตัดสลับมาเล่นเพลงบัลลาดช้าๆ อย่าง “Ruby” ก่อนจะขยับจังหวะขึ้นมาเล็กน้อยกับ “Sit Next to Me” และ “Miss You” และเดินกลับสู่หลังเวที

แต่เดี๋ยวก่อน! เพลงที่ฮอตฮิตที่สุดของ Foster the People ยังไม่ได้นำมาเล่น แน่นอนว่าช่วงอังกอร์ต้องเกิดขึ้นแน่ (หากไม่ใจร้ายกับแฟนเพลงชาวไทยจนเกินไป) 4 สมาชิกเดินขึ้นมาประจำตำแหน่งอีกครั้ง พร้อมกับ “Loyal Like Sid & Nancy” ที่เนรมิตฮอลล์มูนสตาร์ให้กลายเป็นสังเวียนดนตรีอิเล็กทรอนิกส์จัดจ้าน และแน่นอนว่าปิดโชว์ครั้งแรกในเมืองไทยหนนี้ด้วย “Pumped Up Kicks” ที่เอาเข้าจริงเราแอบผิดหวังพอสมควร เพราะพลังความจัดเต็มที่เราเคยสัมผัสได้จากตอนดูคลิปในยูทูปกลับไม่ส่งมาถึงเราเลยสักนิด เป็นซาวด์แห้งๆ ที่รอให้โน้ตตัวสุดท้ายสิ้นสุดลงเพียงเท่านั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเล่นเพลงนี้เสียจนเอียนแล้วหรือด้วยเหตุผลอะไร จบโชว์ไปแบบกร่อยๆ ทั้งที่ทำได้ดีมาโดยตลอด

โดยรวมถือได้ว่า “Foster the People Live in Bangkok” เป็นโชว์ที่น่าประทับใจเลยล่ะ คือถ้าฟังเพลงสตูดิโอเวอร์ชั่นของวงดนตรีวงนี้ก็อาจจะรู้สึกลังเลว่าจะคาดหวังสูงดีไหม ด้วยความที่ท่วงทำนองไม่ได้จัดจ้านหวือหวาเท่าใดนัก ความรู้สึกที่มีต่อ Foster the People ก่อนหน้านี้คือวงอินดี้ป็อปที่ทำเพลงในมู้ดแอนด์โทนที่สดใส แต่กลับมีจุดแข็งที่ค่อนข้างย้อนแยงกับดนตรีในเรื่องเนื้อหาที่หนักอึ้ง บวกกับซินธิไซเซอร์ที่นับว่าเป็นสีสันที่น่าสนใจ แต่เมื่อได้มาดูการแสดงสดของพวกเขาด้วยสองตาของตนเอง ความคิดที่ว่าก็เปลี่ยนไปไม่น้อย เพราะทั้ง 4 สมาชิกนั้น “เอาเรื่อง” อยู่มากทีเดียว

Mark Foster วิ่งพล่านทั่วเวทีตั้งแต่ต้นจนจบโชว์ สมาชิกแต่ละคนสลับสับเปลี่ยนทดแทนตำแหน่งกันเป็นว่าเล่น ทีมเวิร์กของวงดนตรีเข้าขั้นยอดเยี่ยม มีการเพิ่มท่อนของดนตรีใส่เข้าไปให้เพลงดูมี “อะไร” มากขึ้น การแจมเพอร์คัสชั่นกันใน “Are You What You Want to Be?” หรือแม้แต่การโซโล่กลองและเพอร์คัสชั่นในเพลงสุดฮิตอย่าง “Houdini” ก็ทำให้เพลงที่อาจดูราบเรียบดูมีความตื่นตาตื่นใจมากยิ่งขึ้น รวมไปถึงการเลือกซาวด์ซินธิไซเซอร์ที่ลงตัวมากๆ มีเสน่ห์มากๆ กับแต่ละบทเพลง นับเป็นโชว์ที่มีมูฟเม้นท์ สร้างความคึกคักให้คนดูได้ออกสเต็ปเต้นรำตามตลอดเวลา

ที่ขอปรบมือให้ดังๆ เลยก็คือระบบแสงที่สวยงามมาก จังหวะเป๊ะ มู้ดแอนด์โทนอันแตกต่างก็สอดคล้องไปกับอารมณ์ของแต่ละเพลง คอนเสิร์ตนี้ไม่ได้มีวิชวลกราฟิกด้านหลังแต่อย่างใด แต่บอกเลยว่าไม่จำเป็น แค่ไลท์ติ้งก็กินขาดแล้ว ในขณะที่ระบบเสียง แม้ว่าจะไม่ได้มีความเสถียรร้อยเปอร์เซ็นต์ แอบมีช่วงที่ฟังดูนัวๆ ทั้งที่เป็นเพลงป็อปธรรมดา ฟังแยกชิ้นไม่ค่อยจะออก แต่สำหรับเซ็ตเพลงที่มีกลิ่นอายความเป็นไซคิเดลิกอย่าง “Pseudologia Fantastica” หรือแม้แต่อินเทอร์ลูดเจ๋งๆ อย่าง “Transition” ที่เน้นความแตกพร่าของซาวด์นั้นถือว่าเต็มอิ่มที่คอดนตรีสายนี้น่าจะฟินกันไม่น้อย รวมถึงช่วงหลังๆ ของโชว์ที่ซาวด์ดูลงตัวกว่าช่วงแรกอยู่มากทีเดียว (ยกเว้น “Pumped Up Kicks” ไว้ 1 เพลง เพราะได้ยินแต่เบส กลอง และซินธ์ของ Mark ที่ดังบ้างเบาบ้าง แม้ว่าผู้ชมในตอนนั้นจะแดนซ์กันไม่ลืมหูลืมตาแล้วก็เถอะ)

อย่างไรก็ตาม “Foster the People Live in Bangkok” ถือเป็นข้อยืนยันชั้นเยี่ยมว่า ประสบการณ์กว่า 6 ปีในวงการดนตรีของวงดนตรีวงนี้ได้สร้างความแข็งแกร่งให้กับวิถีในการเล่นสด รวมไปถึงเรื่องโปรดักชั่นดีไซน์ การออกแบบท่อนต่างๆ ให้ตัวเพลงมีความน่าสนใจมากกว่าที่ได้ฟังจากซีดีหรือสตรีมมิ่ง และกลายเป็นว่า Foster the People เป็นอีกหนึ่งวงที่เรารอคอยการกลับมาเยือนเมืองไทยของพวกเขาอีกครั้งอย่างไม่มีข้อสงสัย

Story by: Chanon B.
Photos by: The Very Company

อัลบั้มภาพ ออกสเต็ปเต้นรำ ดื่มด่ำซาวด์อินดี้ป็อปแบบฉบับ “Foster the People Live in Bangkok” ภาพที่ 2 / 21

ออกสเต็ปเต้นรำ ดื่มด่ำซาวด์อินดี้ป็อปแบบฉบับ “Foster the People Live in Bangkok”

อัลบั้มภาพที่เกี่ยวข้อง

"บิวกิ้น พุฒิพงศ์" ส่งท้ายความปัง ปิดเฟสแรก Solo Concert อย่างสวยงาม

PROXIE ประกาศดีเดย์! 2nd PROXIEversary’s Celebration Fan Meeting

มาเก๊าทำถึง! คว้าตัว "บิวกิ้น" ขึ้นโซโลคอนเสิร์ตเดี่ยวที่ Galaxy Arena Macau

Bruno Mars เช็กอินประเทศไทย ด้วยการนั่งตุ๊กตุ๊กสุดชิล