หนังซอมบี้อย่าง COOTIES อาจจะเปิดเรื่องมาด้วยการที่โรงงานผลิตนักเกตนำไก่ที่น่าจะมีสารปนเปื้อนบางอย่างก่อให้เกิดเชื้อไวรัสอันน่าจะเป็นจุดกำเนิดของการติดเชื้อ แม้ตัวหนังจะไม่ได้ให้โฟกัสอย่างละเอียดแต่ปัจจัยหนึ่งที่สามารถนำมาวิเคราะห์ได้ก็คือการที่บรรดาโรงเรียนในอเมริกาเลือกใช้อาหารสำเร็จรูปในการเป็นมื้อเที่ยงให้กับเด็กในโรงเรียน ก็จัดเป็นความมักง่ายในการให้เด็กในโรงเรียนทานอาหารที่มีแคลลอรี่สูงและสุ่มเสี่ยงต่อการเป็นโรคอ้วน และยิ่งไปกว่านั้นปัญหา “ซอมบี้ระบาด” จะไม่เกิดขึ้นถ้าหากทางโรงเรียนมีการตรวจเช็คสภาพอาหารกันสักนิดก่อนโยนทุกอย่างลงกระทะ

ตัดกลับมาที่ คลินท์ (เอไลจาห์ วูด) นักเขียนนิยายที่กำลังเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับเรือที่โดนผีสิง แต่ดูเหมือนว่าตัวเขากำลังประสบปัญหาคิดพล็อตไม่ออกและตัวละครในเรื่องก็ดูไม่มีแรงจูงใจสักเท่าไหร่ มิหนำซ้ำตัวเขาเองยังไม่ได้เป็นคนที่อ่านนิยายสยองขวัญมาตั้งแต่เดิมด้วยซ้ำไป เพราะเมื่อมีตัวละครหนึ่งในเรื่องถามเขากลับมาว่าพล็อตแบบนี้มันคล้ายคลึงกับนิยายของ “สตีเฟ่น คิง” (ราชาแห่งนิยายเขย่าขวัญ) เขากลับมีท่าทีงุนงงและไม่รู้จักคนชื่อนี้เลยด้วยซ้ำไป ยิ่งสะท้อนสภาวะความล้มเหลวของการศึกษาได้เป็นอย่างดีที่ว่า การปราศจาก “ต้นแบบ” หรืองานตัวอย่างที่ทรงคุณค่าทางวรรณกรรมอาจจะทำให้คนไม่มีจินตนาการได้เช่นเดียวกัน

ตัวละครคลินท์พยายามหารายได้ด้วยการเข้ามาสมัครเป็นครูชั่วคราวให้กับโรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง แต่เพียง “ก้าวแรก” ของเขาก็โดนเด็กประถมด่าแสกหน้าว่าเดินไม่ดูตาม้าตาเรือด้วยถ้อยคำหยาบคาย หรือแม้กระทั่งเด็กเปรตที่ดูท่าทีไม่เกรงอกเกรงใจบรรดาคุณครูในโรงเรียนเลยด้วยซ้ำไป แต่ใช่ว่าจะมีแต่บรรดาเด็กประถมที่มีนิสัยใกล้เคียงคำว่า “พ่อแม่ไม่สั่งสอน” บรรดาคุณครูด้วยกันเองก็เหมือนจะไม่ได้ใส่ใจที่อยากจะอบรมเด็กๆสักเท่าไหร่ เพราะเหมือนมาสอนไปวันๆก่อนที่ช่วงพักกลางวันในห้องพักครูพวกเขาก็เหมือนจะสนใจแต่ปัญหาชีวิตอันแสนเส็งเคร็งของพวกเขาเองซะมากกว่า

เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่มีใครสนใจ กว่าที่บรรดาครูจะรู้ตัวกันอีกที พวกเขาก็พบว่าบรรดาเด็กๆเกือบหมดโรงเรียนติดเชื้อไวรัสที่เปลี่ยนให้พวกเขาเป็นซอมบี้กระหายเลือดกันไปหมดแล้ว แล้วบรรดาคุณครูนี่แหละคือแหล่งอาหารอันโอชะของพวกเขา อันนำไปสู่ฉากไล่ล่าและการหนีเอาชีวิตรอดของบรรดาคุณครูในโรงเรียน

อีกหนึ่งฉากที่น่าสนใจและสามารถรวบเข้าประเด็นที่ว่านอกจากความล้มเหลวในการอบรมสั่งสอนเด็กนั้นไม่ได้จบแค่ใน “โรงเรียน” หากแต่พ่อแม่เองก็ดูเหมือนจะสนใจบรรดาลูกๆของพวกเขาน้อยกว่าที่ควรก็คือฉากที่แม่ลูกสองขับรถ CRV เข้ามาเทียบจอดเพื่อรับลูกของตน ระหว่างที่บรรดาคุณครูบนชั้นดาดฟ้าก็ตะโกนเตือนว่าลูกตัวเองเป็นซอมบี้ คุณแม่ก็มัวแต่คุยโทรศัพท์สาละวนอยู่กับปัญหาชีวิตไร้สาระและแทบจะไม่ได้มอง “ความผิดปกติ” ของลูกตัวเองจนกระทั่งกว่าเธอจะรู้ตัวอีกทีก็สายเกินไปแล้ว

COOTIES วางพล็อตซอมบี้เด็กออกมาได้น่าสนใจพอประมาณ แต่น่าเสียดายที่เหมือนจังหวะในการกำกับของตัวผู้กำกับนาธาน ไมล็อตต์ และ แครี่ เมอร์เนียนจะยังไม่ค่อยแม่นยำในการขยี้มุกตลก ที่หลายครั้งก็จัดได้ว่ามุกแป้กจนเฝือ ยิ่งไปกว่านั้นการวางคาแรกเตอร์ให้ครูแต่ละคนมีบุคลิกบ้าบอสุดโต่งยิ่งทำให้พวกเขาดู “น่ารำคาญ” ไม่แพ้บรรดาซอมบี้เด็กที่ดูโมโหหิวมากกว่ากระหายเลือดแบบซอมบี้ ซึ่งกล่าวโดยสรุปก็คือการกำกับนักแสดงของหนังยังมีปัญหา

แต่ในเชิงภาพรวมถ้าดูแบบไม่คิดอะไรมาก COOTIES ก็ยังสอบผ่านในฐานะหนังบันเทิงฟอร์มเล็กเรื่องหนึ่ง

@พริตตี้ปลาสลิด

2.5 คะแนนจาก 5 คะแนน

อัลบั้มภาพ วิจารณ์หนัง COOTIES ซอมบี้กับความล้มเหลวของระบบการศึกษา ภาพที่ 6 / 6

วิจารณ์หนัง COOTIES ซอมบี้กับความล้มเหลวของระบบการศึกษา

อัลบั้มภาพที่เกี่ยวข้อง

ซอมบี้เด็กไล่กินครู! 5 เรื่องน่ารู้ก่อนไปดู COOTIES

เมื่อซอมบี้เด็กไล่เขมือบครูในโรงเรียน สยอง ฮา บ้าดีเดือดใน Cooties