ถอดรหัสรักจากทัชมาฮาล

บางครั้งความรักที่เราคิดว่าสวยงาม อาจเป็นเพราะเราเห็นแค่เปลือกนอกของมัน ซึ่งหลังจากได้อ่านหนังสือ “ธรรมะทอรัก” ที่เขียนโดยท่าน ว.วชิรเมธี แล้วก็ได้ข้อคิดเกี่ยวกับความรักอย่างล้ำลึก จึงอยากยกข้อความดังกล่าวมาบอกต่อให้กับท่านผู้อ่านได้ข้อคิดสะกิดใจไปตามๆกัน และต่อไปนี้จะขอพาท่านผู้อ่านไปทำความรู้จักกับความรักอีกด้านโดยการถอดรหัสความรักจากทัชมาฮาลนั่นเองค่ะ

“ใครที่เคยไปเยี่ยมชมอนุสรณ์สถานแห่งความรักที่ชื่อ “ทัชมาฮาล” ในประเทศอินเดีย ซึ่งพระเจ้าชาห์ ชะฮาน ทรงสร้างอุทิศแก่พระมเหสี ผู้ทรงเป็นสุดเสน่หาของพระองค์นามพระนางมุมตาซ มาฮาล ก็มักจะอดตะลึงงันในความวิจิตรตระการตาไม่ได้ ยิ่งในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงด้วยแล้ว กล่าวกันว่าทัชมาฮาลจะโดดเด่นอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์เหมือนว่ากำลังลอยลงมาจากนภากาศเลยทีเดียว

แต่...ท่ามกลางความอลังการของทัชมาฮาลนั้น จะมีสักกี่คนที่รู้ว่าในความงามนั้นซ่อนความโศกเศร้าอย่างร้ายกาจเอาไว้ด้วย แง่มุมอันเป็นที่มาของโศกนาฏกรรมที่แฝงอยู่กับทัชมาฮาลนั้นไม่ใช่ไม่มีใครรู้ หลายคนรู้ ทว่าไม่อยากพูดถึงต่างหาก เพราะเกรงว่าประวัติศาสตร์ในด้านลบจะพลอยทำให้ชื่อเสียงของทัชมาฮาลมัวหมองลงไป

แต่...ในทัศนะของผู้เขียน(ท่านว.วชิรเมธี)แล้วเห็นว่า การรู้จักทัชมาฮาลจากทั้งสองด้านนั้นเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง เพราะในโลกแห่งความเป็นจริง ชีวิตย่อมมีสองด้านให้เราได้สัมผัส ชีวิตรักของคนเราก็ไม่ต่างอะไรกับทัชมาฮาลที่มีสองด้าน เราจึงควรเปิดตาเปิดใจเรียนรู้ทั้งสองด้านให้ถ่องแท้ไปพร้อมๆกัน

ในความรัก ย่อมต้องการความรู้ เป็นเครื่องเคียงอยู่ด้วยเสมอ ความรักที่ขาดความรู้จะกลายเป็นความงมงาย ลุ่มหลง เห็นแก่ตัว และจะนำโศกนาฏกรรมมาสู่ชีวิตคู่ได้อย่างง่ายดาย

อะไรคือด้านที่ใครต่อใครไม่อยากพูดถึงของทัชมาฮาล คำตอบคือ นายช่างที่เป็นผู้สร้างสถาปัตยกรรมชิ้นเอกของโลกชิ้นนี้กว่าหมื่นคน สุดท้ายเมื่องานเสร็จแล้วทุกคนถูกสังหารอย่างเลือดเย็น ไม่มีนายช่างคนไหนเล็ดลอดออกมาได้แม้แต่คนเดียว สาเหตุของโศกนาฏกรรมหมู่นี้ มาจากที่พระเจ้าชาห์ ชะฮาน ทรงคิดว่าหากทรงปล่อยให้นายช่างทุกคนเล็ดลอดออกไปได้ ก็อาจจะไปสร้างสถาปัตยกรรมทัชมาฮาลแห่งใหม่ได้อีก เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว อนุสรณ์สถานแห่งความรักของพระองค์ที่ทรงมีต่อพระมเหสีก็คงจะไม่เป็นสิ่งมหัศจรรย์เพียงหนึ่งเดียวในโลกอีกต่อไป

โอ้...ความรัก ไยจึงซ่อนความอำมหิตเอาไว้ถึงเพียงนี้

ความรักอันใดที่ทำให้พระเจ้าชาห์ ชะฮาน ทรงยกย่องพระมเหสีอย่างสูงล้ำ แต่กลับทรงกดคนอื่นลงต่ำติดเส้นดินเส้นหญ้า ถึงขนาดทำให้ทรงสั่งฆ่าคนเหล่านั้นได้อย่างเลือดเย็นไม่ต่างอะไรกับผักปลา ในพุทธทัศน์มองว่า ความรักของพระเจ้าชาห์นั้นมาพร้อมกับความเห็นแก่ตัว เป็นความรักที่ยึดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางเป็นสำคัญ แต่หากพระองค์ทรงก้าวต่อไปอีกหน่อย คือทรงรักโดยใช้ปัญญาเป็นศูนย์กลาง คือทรงรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราเสียบ้าง

ทัชมาฮาลอันเป็นอนุสรณ์สถานแห่งความรักของพระองค์ที่ทรงมีต่อพระมเหสี ก็คงจะลอยเด่นเป็นสง่าอยู่ในใจของคนที่กำลังมีความรักทั่วทั้งโลกตลอดไป

ขอบคุณเนื้อหาจากหนังสือธรรมะทอรัก โดยท่านว.วชิรเมธี สำนักพิมพ์อมรินทร์ธรรมะ