บินเดี่ยว ชวนดูดนตรีดีที่น้ำฟ้า

อุ่นเครื่องกันก่อน เคยได้ยินเพลง เศร้า ของเรวัต พุทธินันทน์ กันบ้างไหมครับ ที่มีท่อนฮุกที่ร้องว่า "ฉันได้แต่เศร้าใจ หม่นหมองร้องไห้ ทำไมเธอจึงร้างไปไม่เหลียวแล" เป็นเพลงเก่ามากแล้วครับ สมัยที่พี่เต๋อยังหนุ่มๆ น้องๆรุ่นหลังอาจจะไม่คุ้นกับชื่อ เรวัต พุทธินันทน์ กันสักเท่าไหร่ แต่ถ้าใครที่ชอบฟังเพลงของค่ายแกรมมี่ ชอบพี่เบิร์ดผู้ชายคนนี้แหละครับที่เป็นทั้งมันสมองของ แกรมมี่และผู้ที่ปลุกปลั้นพี่เบิร์ดมากับมือ แต่วันนี้ พี่เต๋อจากไปแล้วนะครับ ทิ้งไว้แต่ผลงานที่ผมเกริ่นเรื่องนี้ไว้ข้างต้น ก็เนื่องมาจากเมื่อ ปลายสัปดาห์ที่แล้วบินเดี่ยวได้ติดสอยห้อยตามคำชักชวน ของ เพื่อนสนิทไปผับแถวแยกวังหินที่มีชื่อร้าน ออกกลิ่นต่างจังหวัดเล็กๆว่าน้ำฟ้า ก่อนบรรยายสรรพคุณของร้านนี้ บินเดี่ยวขอสารภาพไว้ตรงนี้เลยนะครับว่าถ้าไม่ใช่ เพราะเจ้าเพื่อนคนนี้แนะนำละก็ผมคงไม่มีวันเหยียบเข้า ไปในร้านนี้แน่นอน ไม่ใช่อะไรหรอกครับ แค่ชื่อร้านก็ รู้สึกแปลกๆ แล้ว แต่ก็พอจะเข้าใจคอนเส็ปต์ของเจ้าของร้าน อยู่บ้างจากการตกแต่งภายในร้าน และการแต่งตัวของเด็กเสริฟ ที่นี่ที่พยายามให้เข้ากับชื่อร้านว่า น้ำฟ้ากันเป็นอย่างมากบรรยากาศ, ดนตรี และ ค่าเปิดขวด และนี่คือเหตุการณ์จริง เมื่อบินเดี่ยวเหยียบเข้า ไปในร้านนะครับ ก้าวแรกที่ได้สัมผัสผมเดินฝ่าผู้คนที่นั่ง กันอยู่เต็ม ร้านภายใต้แสงไฟสลัวๆเลือนลางๆภายในร้าน ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ยุค 60 โต๊ะเก้าอี้ถูกจัดวางแบบ ไม่ต้องมีแบบแผน ควันบุหรี่ฟุ้งกระจายอยู่ทั่วทุกอณูในร้าน อารมณ์ประมาณหนังแนว Thriller ของอัลเฟรด ฮิชค๊อก ยังไงยังงั้น(โอ้ นี่ตูหลงมาในแดนสนธยาหรือเปล่านี่ ผมนึกในใจ)โต๊ะที่ผมนั่งนั้น มีน้ำแอร์หยดเป็นspecial effect เล็กน้อยส่วนห้องน้ำไม่ต้องพูดถึง เรียกว่าบรรยากาศไม่กระโดด ไป จากความรู้สึกภายนอกเท่าใดนัก นั่งได้อยู่ได้ประมาณสิบห้า นาที ผมเกือบจะลากลับอยู่แล้วทันใดนั้นเสียงเพลง เพลงนี้ของ พี่เต๋อก็แว่วเข้าหูทำเอาผมอึ้งไปเลยและก็ได้พบสัจธรรมที่ว่า ในสิ่งที่ไม่สมบูรณ์แบบบางครั้งก็มีบางสิ่งที่สมบูรณ์แบบ แอบแฝงอยู่บ้างถ้าจะให้บินเดี่ยวการันตีดาวบรรยากาศร้านนี้ ผมให้สองดาว แต่ถ้าให้ผมการันตี วงโฟลค์ซองที่เล่น ในร้าน ผมให้ห้าดาวเรียกว่าถ้าใครคิดถึงพี่เต๋อได้ฟังเพลง "เศร้า"จากนักร้องร้านนี้รับรองหายคิดถึง แน่นอนครับอาจจะมีเพื่อนๆบางคนเถียงว่าเขาเปิด ซีเควนเซอร์ (เสียงเครื่องดนตรีที่ได้รับการปรุงแต่งแล้ว) หรือเปล่า ใช่ครับนักดนตรีเปิดแต่ไม่ได้ใช้โฉ่งฉ่าง น่าเกลียดแบบบางร้านและที่ผมประทับใจที่สุดตอน ที่เขาร้องเพลง"เศร้า" เขาร้องเป็นตัวของเขาเองไม่ใช่ เป็น แบบนักร้อง บางร้านที่พยายาม ดัดดัดเสียง ให้เหมือนพี่เต๋อ (ให้ตายดิ้นเถอะใครอก หักอยู่ไปฟัง หมอนี่ร้อง เพลงนี้อาจน้ำตาท่วมแก้วเหล้าก็ได้)แต่คงต้องขออภัยเพื่อนๆด้วยที่ผมไม่ได้ขอชื่อของนักดนตรี คนนั้นเอาไว้ รู้แต่ว่าเขาเล่นทุกวัน (แต่วันอาทิตย์ไม่ขอConfirm) เริ่มเล่นเวลาประมาณ สี่ทุ่มเลิกราอีกทีก็เกือบๆ ห้าทุ่ม นั่นแหละครับ ถ้าใครเคยไปร้านกินดื่ม แถวถนนพระอาทิตย์แล้วติดใจ นักดนตรีแนวๆนี้ มานั่งร้านนี้ก็ไม่ผิดหวังครับ ร้านน้ำฟ้าเปิดให้บริการตั้งแต่ ห้าโมงเย็น จน ตีสองของทุกวัน สนนราคาค่าอาหารและเครื่องดื่ม ก็ราคากลางๆครับ ถ้าเปิดเหล้ายี่ห้อสุดฮิตอย่างเรดซันโตรี่ ราคาประมาณ 390 หรือ 430 บาท ผมเองก็ไม่ค่อยแน่ใจ (บังเอิญวันนี้ลืมเอากระเป๋าสตางค์ไป แฮะ แฮะ) ส่วนโซดาน้ำโค้ก ก็มาตรฐาน ที่ 30 บาทครับ กับข้าวกับแกล้มอยู่ที่ช่วง 60-120 บาทก็ขอเชิญเลือกแล้วแต่กำลังทรัพย์นะครับ สำหรับเพื่อนๆที่ชอบค๊อกเทล ร้านนี้มี ค๊อกเทลชื่อแปลกๆ ว่า อามิกาเซ่ ที่บินเดี่ยวมองยังไงก็เป็นกามิกาเซ่ อยู่ดีลองสั่งมาดูก็ได้ครับบทส่งท้าย พอได้เวลา 23.00 น.ของวันนั้น ผมก็ขอลากลับบ้านแล้วครับ พอดีกับนักดนตรีเปลี่ยนผลัดพอดี เรียกว่าขอกลับบ้านไปหายใจ หน่อยแล้วกัน แต่ก่อนจากคิดไว้ในใจแล้วว่าจะขอขึ้นทะเบียนไว้ เป็นออฟฟิศลำดับที่ 24 ถ้าต้องผ่านไปแถววังหินแล้วจะแวะ ไปหา หรือวันไหนอยากฟังเพลงโฟล์คซอง แล้วไม่อยากไปไกล ถึงถนนพระอาทิตย์ จะแวะกลับไปอีกรอบแน่นอน การเดินทางนั้นไม่สลับซับซ้อนเท่าใดถ้ามาจากทางวิภาวดี อย่างผมก็เลี้ยวซ้ายเข้าทางแยกรัชโยธินตรงขึ้นไปเรื่อยๆเข้า ซอยเสนา จากนั้นเลี้ยวขวาตรงแยกวังหินไปง่ายครับ ร้านอยู่ทางด้านขวามือ สามารถจอดรถได้ริมถนนหน้าร้าน "บางครั้งการเป็นผู้รับอย่างเดียวอาจทำให้คุณไม่เคย สัมผัสถึงความรู้สึกถึงการเป็นผู้ให้" แล้วพบกันครับ บินเดี่ยวทีมงานวันว่าง ท่านผู้อ่านมีคำแนะนำหรือติชมหรือคุยกับทีมงานวันว่างได้ที่ leisure@th.mweb.com ร้านอื่นที่น่าสนใจดนตรีดีที่แซกโซโฟน