"To Dream the impossible Dream
To fight the unbeatable foe
To bear with the unbearable sorrow
To run where the brave dare not go".......
(บางส่วนจากเพลง The Impossible Dream เพลง ประกอบภาพยนตร์เรื่อง Man of La Mancha)
คุณเคยมีเพื่อนที่อยากเป็นนักดนตรีแล้วต้องหลบๆ ซ่อนๆ พ่อแม่เพื่อไปเล่นดนตรีกันบ้างไหมครับบางคน มีทางออกที่ดีบางคนมีทางออกที่น่าเศร้า ผมเองก็เคยมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเขาชอบเล่นดนตรีมากแต่ ต้องคอยหลบๆซ่อนๆ พ่อแม่เวลาหัดเล่นกีต้าร์ สาเหตุที่ พ่อกับแม่ของเขาไม่สนับสนุนเป็นเพราะกลัวว่า เขาจะเสีย การเรียน แต่เพื่อนผมคนนี้มันก็ไม่ได้ทำอะไรประชดบุพการี อันเป็นที่รักของมันหรอกนะครับมันกลับบอกว่า "เราจะเรียนอย่างที่พ่อแม่อยากให้เราเรียน แล้วเราก็จะเล่น กีต้าร์อย่างที่เราอยากเล่น" เข้าใจง่ายๆคือมันเอาความฝันกับความจริง มาเจอ กันที่จุดตรงกลางทุกวันนี้เจ้าเพื่อนคนนี้ของผมเรียนจบ ปริญญาศิลปศาสตร์บัณฑิตไปเรียบร้อย แต่มันก็ยังคง เล่นดนตรีอยู่ตามผับเช่นกันครับ
ที่เกริ่นมาเสียยืดยาวอย่างนี้เพราะผมได้ไปเจอมนุษย์เผ่าพันธุ์นี้ อีกครั้งด้วยความบังเอิญต้องขอย้อนกลับไปเมื่อสองอาทิตย์ ก่อนสิ้นเดือนแปด เมื่อนายบินเดี่ยวได้ดันทุรังบินฝ่าพายุดีเปรสชั่น ที่กำลังถล่มกรุงเทพฯให้กลายเป็นเวนิซตะวันออก ไปหลบ อยู่ใต้ชายคาร้าน Double Treeริมถนนเลียบ คลองประปา
ขณะเดินเข้าร้านไปนั้น นักดนตรีกำลังเล่นโฟล์คซอง เพลง "ทนได้ทนไป" ของ ออโต้บาห์นพอดีเสียง ของเขาโดนใจผมมาก แต่พอหันไปมองหน้าผม รู้สึก สะดุดใจกับการแต่งตัวของเขาเป็นอย่างยิ่งเพราะให้ อารมณ์เหมือนคนทำงานแบงก์ ยังไงยังงั้น
ผมเลยเล็งไว้ในใจว่าคุณพี่แกเล่นเสร็จเมื่อไรจะขอคุยด้วย ให้หายคาใจ แล้วบังเอิญว่าวันนั้นโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ใกล้กับ มุมที่เล่นดนตรีพอดี พอพี่แกลงมาจากเก้าอี้ บินเดี่ยวก็ประชิด ตัวในทันที
บินเดี่ยว : " สวัสดีครับเป็นนักดนตรีแต่แต่งตัว เหมือน คนทำงานแบงค์เลยนะครับ"
นักดนตรี : " ใช่ครับ ผมทำอยู่ธนาคารกสิกร"
บินเดี่ยว : (อึ้งไปเล็กน้อย... ก่อนถามต่อ)จริง หรือครับ? แล้วทำอยู่สาขาไหนครับ
นักดนตรี : " สำนักงานใหญ่ครับ "
บินเดี่ยว :" อืม... มีงานประจำมั่นคง อยู่แล้ว ทำไมถึงมาเล่นดนตรีตอนกลางด้วยครับ"
นักดนตรี : " ใจรักครับ ชอบเป็นการส่วนตัว"
บินเดี่ยว : " แล้วเล่นทุกวันเลยหรือเปล่า ครับเนี่ย"
นักดนตรี : "เล่นสามวันครับ อังคาร พุธ และ ศุกร์ ตั้งแต่ หนึ่งทุ่มถึง สามทุ่มครึ่ง
บินเดี่ยว : " ที่บอกว่าใจรักนี่เป็นเพราะเคย เรียนดนตรีมาหรือเปล่าครับ"
นักดนตรี : "เปล่าครับฝึกทุกอย่างด้วยตนเองแล้ว ก็เล่นด้วยใจรักจริงๆ "
บินเดี่ยว : " อืมครับ ก่อนจากกันครับ ไม่ทราบว่าพี่ชื่ออะไรครับ"
นักดนตรี : " ปืนครับ"
ไม่ขออธิบายอะไรต่อนะครับ แต่อยากให้"คุณปืน"เป็น ตัวอย่างให้กับน้องๆ ที่มีความฝันทุกคนว่า การไปไม่ถึง หลักชัย ของความฝันไม่ได้หมายความว่าชีวิตของคุณจะไม่ ประสบความสำเร็จ ในช่วงชีวิตคนเรามีข้อจำกัดมากมายแต่ คุณจะเป็นบุคคลที่ยิ่งกว่าประสบความสำเร็จ หากคุณสามารถ เอาความฝันกับความจริงให้มาเจอกันที่จุดตรงกลางได้เพราะ คำตอบของมันก็คือความเป็นไปได้ นั่นเองครับ
(แถมท้ายเล็กน้อยนะครับว่า คุณปืน เนี่ยถึงจะฝีมือ สมัครเล่น แต่ฝีมือเล่นกีต้าร์และเสียงร้องดีกว่านักดนตรี ที่ออกเทปกันอยู่อีกหลายๆคนตอนนี้เสียอีก)
รู้สึกว่าจะออกนอกเรื่องไปไกล ขอย้อนกลับมาสู่ชายคา ร้าน Double Tree กันต่อดีกว่าครับ จะเรียกว่าใต้ชายคา ก็ไม่ถูกสักเท่าไรนัก เพราะในร้าน Double Treeนั้นแบ่งเป็น สองส่วนด้วยกัน ส่วนแรกบริเวณหน้าร้านเปิดเป็นแบบ Open Air อารมณ์ประมาณนั่งอยู่ริมเฉลียงในสวนหน้าบ้าน ทิวทัศน์รอบด้านนอกจากต้นไม้ต้นเล็กต้นน้อยแล้วจะมีต้นไม้ใหญ่ ยืนต้นอยู่กลางร้านไว้พักสายตา ดูแล้วเข้าท่ามาก
ส่วนที่สองขอพาเข้าร่มแบบติดแอร์ เป็นเรือนไม้ชั้นครึ่งคล้ายๆ รูปตัวU ตรงหัวมุมด้านในจากประตูทางเข้าจะเป็น ที่สำหรับ นักดนตรี โฟลค์ซอง ในวันนั้นเท่าที่ผมพยายาม Scan สายตา ไปทั่วร้านพอจะสรุปได้ว่า Double Treeเป็นร้านที่ ครบทุกสิ่ง ที่คุณสรรหา เริ่มจากส่วนแรกถ้าคุณนัดพบปะเพื่อคุยธุรกิจขอบอกว่า ไม่มีมุมไหนจะเหมาะเจาะเท่ากับหัวมุมร้านทางประตูทางเข้า อีกแล้ว แต่ถ้าอยากได้บรรยากาศแบบ ฟังไปดื่มไปขอเชิญนั่งมุม ที่ตั้ง วงดนตรีคุณจะได้สัมผัสกับนักดนตรีในแบบประชิด ตัวกันเลยทีเดียว และ สุดท้ายถ้าอยากสังสรรค์แบบสุดเหวี่ยง อารมณ์ประมาณเลี้ยงรุ่นอย่าเข้าไปรบกวนคนในร้านเลยครับ นั่งโต๊ะหน้าร้านบริเวณ Open Air นั่นแหละครับเหมาะสุด อธิบายละเอียดขนาดนี้คงนึกภาพตามกันพอได้นะครับอยากนั่ง ตรงไหนก็ขอเชิญโทรศัพท์ไปจองโต๊ะกันล่วงหน้าได้เลย
ต่อกันด้วยเรื่องการกินดื่มที่เป็นถือเป็นเรื่องรองจาก บรรยากาศ ผมเริ่มเมนูรายการแรกด้วยปลาอินทรีย์แดดเดียว รสชาตินี่ให้ผ่านเลยครับเป็นกลับแกล้ม ชั้นยอดครบคุณค่า ทางโภชนาการต่อด้วยเมนูที่สองเมนูนี้เหมาะสำหรับ คุณผู้อ่านที่ชอบทานกับข้าวมากกว่าดื่ม ขอแนะนำให้ สั่งแบบนี้รับรองว่าไม่เปลืองงบประมาณ เมนูนี้เหมาะ มากครับ ข้าวผัดเนื้อแดดเดียว ตอนแรกผมคิดว่าเหมือน ข้าวผัดธรรมดา ทั่วไปผิดคาดครับกลายเป็น ข้าวผัดใบกะเพรา แบบคลุก(รสจัดจ้านมาก) วันนั้นผมสั่งแค่สองเมนูรสชาติผ่านหมด เมนูที่เหลือคาดว่า น่าจะใช้ได้เช่นกัน เครื่องดองของเมานั้นแนะนำว่าเปิดแบล๊คเลเบิ้ล ไปเลยครับ แค่ 990 บาทเท่านั้นส่วนมิกเซอร์ ก็ได้ราคามาตราฐาน สากลมากครับ โซดา โค้ก 30 บาท น้ำเปล่า 20 บาท และ น้ำแข็ง 15 บาท ถูกประหยัดคุ้มที่สุด เมาได้ที่ในราคาสบาย กระเป๋า (ถ้าหิ้วสุราเข้าไปเอง เปิดขวดฟรีขวดแรกครับขวดต่อ ไปคิดที่ราคา 200 บาท)
คืนนั้นผมกลับบ้านและ หลับด้วยความสบายใจและดีใจ อย่างยิ่งที่ได้เจอพันธุ์หายากอย่าง "คุณปืน"เขา ทำให้ผมคิดถึงเพื่อนเก่าขึ้นมาตงิดๆ เลยละครับ
ข้อมูลของร้าน
ร้าน Double Tree ตั้งอยู่บนถนนเลียบคลองประปา สามารถโทรเพื่อสำรองที่นั่งได้ที่หมายเลข 954-2403 ตั้งแต่เวลา 16.00 น.เป็นต้นไป
แล้วพบกันครับ
นายบินเดี่ยวร้านอื่นที่น่าสนใจ
บินเดี่ยวชวนฟังดนตรีดีที่ น้ำฟ้า
บินเดี่ยวพาเที่ยว สปีดผับ
บินเดี่ยวริมฝั่งพระนครที่ Hemlock
บินเดี่ยวอารมณ์บลู ที่ แซกโซโฟน
"To Dream the impossible Dream
To fight the unbeatable foe
To bear with the unbearable sorrow
To run where the brave dare not go".......
(บางส่วนจากเพลง The Impossible Dream เพลง ประกอบภาพยนตร์เรื่อง Man of La Mancha)
คุณเคยมีเพื่อนที่อยากเป็นนักดนตรีแล้วต้องหลบๆ ซ่อนๆ พ่อแม่เพื่อไปเล่นดนตรีกันบ้างไหมครับบางคน มีทางออกที่ดีบางคนมีทางออกที่น่าเศร้า ผมเองก็เคยมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเขาชอบเล่นดนตรีมากแต่ ต้องคอยหลบๆซ่อนๆ พ่อแม่เวลาหัดเล่นกีต้าร์ สาเหตุที่ พ่อกับแม่ของเขาไม่สนับสนุนเป็นเพราะกลัวว่า เขาจะเสีย การเรียน แต่เพื่อนผมคนนี้มันก็ไม่ได้ทำอะไรประชดบุพการี อันเป็นที่รักของมันหรอกนะครับมันกลับบอกว่า "เราจะเรียนอย่างที่พ่อแม่อยากให้เราเรียน แล้วเราก็จะเล่น กีต้าร์อย่างที่เราอยากเล่น" เข้าใจง่ายๆคือมันเอาความฝันกับความจริง มาเจอ กันที่จุดตรงกลางทุกวันนี้เจ้าเพื่อนคนนี้ของผมเรียนจบ ปริญญาศิลปศาสตร์บัณฑิตไปเรียบร้อย แต่มันก็ยังคง เล่นดนตรีอยู่ตามผับเช่นกันครับ
ที่เกริ่นมาเสียยืดยาวอย่างนี้เพราะผมได้ไปเจอมนุษย์เผ่าพันธุ์นี้ อีกครั้งด้วยความบังเอิญต้องขอย้อนกลับไปเมื่อสองอาทิตย์ ก่อนสิ้นเดือนแปด เมื่อนายบินเดี่ยวได้ดันทุรังบินฝ่าพายุดีเปรสชั่น ที่กำลังถล่มกรุงเทพฯให้กลายเป็นเวนิซตะวันออก ไปหลบ อยู่ใต้ชายคาร้าน Double Treeริมถนนเลียบ คลองประปา
ขณะเดินเข้าร้านไปนั้น นักดนตรีกำลังเล่นโฟล์คซอง เพลง "ทนได้ทนไป" ของ ออโต้บาห์นพอดีเสียง ของเขาโดนใจผมมาก แต่พอหันไปมองหน้าผม รู้สึก สะดุดใจกับการแต่งตัวของเขาเป็นอย่างยิ่งเพราะให้ อารมณ์เหมือนคนทำงานแบงก์ ยังไงยังงั้น
ผมเลยเล็งไว้ในใจว่าคุณพี่แกเล่นเสร็จเมื่อไรจะขอคุยด้วย ให้หายคาใจ แล้วบังเอิญว่าวันนั้นโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ใกล้กับ มุมที่เล่นดนตรีพอดี พอพี่แกลงมาจากเก้าอี้ บินเดี่ยวก็ประชิด ตัวในทันที
บินเดี่ยว : " สวัสดีครับเป็นนักดนตรีแต่แต่งตัว เหมือน คนทำงานแบงค์เลยนะครับ"
นักดนตรี : " ใช่ครับ ผมทำอยู่ธนาคารกสิกร"
บินเดี่ยว : (อึ้งไปเล็กน้อย... ก่อนถามต่อ)จริง หรือครับ? แล้วทำอยู่สาขาไหนครับ
นักดนตรี : " สำนักงานใหญ่ครับ "
บินเดี่ยว :" อืม... มีงานประจำมั่นคง อยู่แล้ว ทำไมถึงมาเล่นดนตรีตอนกลางด้วยครับ"
นักดนตรี : " ใจรักครับ ชอบเป็นการส่วนตัว"
บินเดี่ยว : " แล้วเล่นทุกวันเลยหรือเปล่า ครับเนี่ย"
นักดนตรี : "เล่นสามวันครับ อังคาร พุธ และ ศุกร์ ตั้งแต่ หนึ่งทุ่มถึง สามทุ่มครึ่ง
บินเดี่ยว : " ที่บอกว่าใจรักนี่เป็นเพราะเคย เรียนดนตรีมาหรือเปล่าครับ"
นักดนตรี : "เปล่าครับฝึกทุกอย่างด้วยตนเองแล้ว ก็เล่นด้วยใจรักจริงๆ "
บินเดี่ยว : " อืมครับ ก่อนจากกันครับ ไม่ทราบว่าพี่ชื่ออะไรครับ"
นักดนตรี : " ปืนครับ"
ไม่ขออธิบายอะไรต่อนะครับ แต่อยากให้"คุณปืน"เป็น ตัวอย่างให้กับน้องๆ ที่มีความฝันทุกคนว่า การไปไม่ถึง หลักชัย ของความฝันไม่ได้หมายความว่าชีวิตของคุณจะไม่ ประสบความสำเร็จ ในช่วงชีวิตคนเรามีข้อจำกัดมากมายแต่ คุณจะเป็นบุคคลที่ยิ่งกว่าประสบความสำเร็จ หากคุณสามารถ เอาความฝันกับความจริงให้มาเจอกันที่จุดตรงกลางได้เพราะ คำตอบของมันก็คือความเป็นไปได้ นั่นเองครับ
(แถมท้ายเล็กน้อยนะครับว่า คุณปืน เนี่ยถึงจะฝีมือ สมัครเล่น แต่ฝีมือเล่นกีต้าร์และเสียงร้องดีกว่านักดนตรี ที่ออกเทปกันอยู่อีกหลายๆคนตอนนี้เสียอีก)
รู้สึกว่าจะออกนอกเรื่องไปไกล ขอย้อนกลับมาสู่ชายคา ร้าน Double Tree กันต่อดีกว่าครับ จะเรียกว่าใต้ชายคา ก็ไม่ถูกสักเท่าไรนัก เพราะในร้าน Double Treeนั้นแบ่งเป็น สองส่วนด้วยกัน ส่วนแรกบริเวณหน้าร้านเปิดเป็นแบบ Open Air อารมณ์ประมาณนั่งอยู่ริมเฉลียงในสวนหน้าบ้าน ทิวทัศน์รอบด้านนอกจากต้นไม้ต้นเล็กต้นน้อยแล้วจะมีต้นไม้ใหญ่ ยืนต้นอยู่กลางร้านไว้พักสายตา ดูแล้วเข้าท่ามาก
ส่วนที่สองขอพาเข้าร่มแบบติดแอร์ เป็นเรือนไม้ชั้นครึ่งคล้ายๆ รูปตัวU ตรงหัวมุมด้านในจากประตูทางเข้าจะเป็น ที่สำหรับ นักดนตรี โฟลค์ซอง ในวันนั้นเท่าที่ผมพยายาม Scan สายตา ไปทั่วร้านพอจะสรุปได้ว่า Double Treeเป็นร้านที่ ครบทุกสิ่ง ที่คุณสรรหา เริ่มจากส่วนแรกถ้าคุณนัดพบปะเพื่อคุยธุรกิจขอบอกว่า ไม่มีมุมไหนจะเหมาะเจาะเท่ากับหัวมุมร้านทางประตูทางเข้า อีกแล้ว แต่ถ้าอยากได้บรรยากาศแบบ ฟังไปดื่มไปขอเชิญนั่งมุม ที่ตั้ง วงดนตรีคุณจะได้สัมผัสกับนักดนตรีในแบบประชิด ตัวกันเลยทีเดียว และ สุดท้ายถ้าอยากสังสรรค์แบบสุดเหวี่ยง อารมณ์ประมาณเลี้ยงรุ่นอย่าเข้าไปรบกวนคนในร้านเลยครับ นั่งโต๊ะหน้าร้านบริเวณ Open Air นั่นแหละครับเหมาะสุด อธิบายละเอียดขนาดนี้คงนึกภาพตามกันพอได้นะครับอยากนั่ง ตรงไหนก็ขอเชิญโทรศัพท์ไปจองโต๊ะกันล่วงหน้าได้เลย
ต่อกันด้วยเรื่องการกินดื่มที่เป็นถือเป็นเรื่องรองจาก บรรยากาศ ผมเริ่มเมนูรายการแรกด้วยปลาอินทรีย์แดดเดียว รสชาตินี่ให้ผ่านเลยครับเป็นกลับแกล้ม ชั้นยอดครบคุณค่า ทางโภชนาการต่อด้วยเมนูที่สองเมนูนี้เหมาะสำหรับ คุณผู้อ่านที่ชอบทานกับข้าวมากกว่าดื่ม ขอแนะนำให้ สั่งแบบนี้รับรองว่าไม่เปลืองงบประมาณ เมนูนี้เหมาะ มากครับ ข้าวผัดเนื้อแดดเดียว ตอนแรกผมคิดว่าเหมือน ข้าวผัดธรรมดา ทั่วไปผิดคาดครับกลายเป็น ข้าวผัดใบกะเพรา แบบคลุก(รสจัดจ้านมาก) วันนั้นผมสั่งแค่สองเมนูรสชาติผ่านหมด เมนูที่เหลือคาดว่า น่าจะใช้ได้เช่นกัน เครื่องดองของเมานั้นแนะนำว่าเปิดแบล๊คเลเบิ้ล ไปเลยครับ แค่ 990 บาทเท่านั้นส่วนมิกเซอร์ ก็ได้ราคามาตราฐาน สากลมากครับ โซดา โค้ก 30 บาท น้ำเปล่า 20 บาท และ น้ำแข็ง 15 บาท ถูกประหยัดคุ้มที่สุด เมาได้ที่ในราคาสบาย กระเป๋า (ถ้าหิ้วสุราเข้าไปเอง เปิดขวดฟรีขวดแรกครับขวดต่อ ไปคิดที่ราคา 200 บาท)
คืนนั้นผมกลับบ้านและ หลับด้วยความสบายใจและดีใจ อย่างยิ่งที่ได้เจอพันธุ์หายากอย่าง "คุณปืน"เขา ทำให้ผมคิดถึงเพื่อนเก่าขึ้นมาตงิดๆ เลยละครับ
ข้อมูลของร้าน
ร้าน Double Tree ตั้งอยู่บนถนนเลียบคลองประปา สามารถโทรเพื่อสำรองที่นั่งได้ที่หมายเลข 954-2403 ตั้งแต่เวลา 16.00 น.เป็นต้นไป
แล้วพบกันครับ
นายบินเดี่ยวร้านอื่นที่น่าสนใจ
บินเดี่ยวชวนฟังดนตรีดีที่ น้ำฟ้า
บินเดี่ยวพาเที่ยว สปีดผับ
บินเดี่ยวริมฝั่งพระนครที่ Hemlock
บินเดี่ยวอารมณ์บลู ที่ แซกโซโฟน
