เพลง ลุงขี้เมา

Loong Kee Mao - คาราบาว (Carabao)

Written by：Carabao

อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า

มีชายชราเป็นคนขี้เมา

งานการไม่ทําแกกินแต่เหล้า

กินตั้งแต่เช้า ทุกวี่วัน

เหตุการณ์ผันแปร

ให้แบมือขอทาน

ร่อนเร่พเนจร

แหล่งที่คนพลุกพล่าน

ร่างกายซูบโซผิวตัวดํากร้าน

ตัวสั่นสะท้าน

เพราะพิษสุราเรื้อรัง

เมื่อครั้งยังหนุ่ม

แกเคยทํานา

มุ่งเอาหลังสู้ฟ้า

ปลูกข้าวให้คนกิน

หนี้สินล้นตัว

เพราะมัวแต่ทํานา

ไม่เคยเรียนรู้วิชา

ที่นาก็หลุดลอย

มาเป็นจับกัง

ที่แบกหามวันยังคํ่า

เหน็ดเหนื่อยแทบตาย

ได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่า

แกเป็นคนจน

ที่เสียเปรียบเป็นประจํา

กลํ้ากลืนความชอกชํ้า

ถ้าไม่ทําก็อดกิน

ในยามจะกิน

ไม่เคยเต็มอิ่ม

ในยามจะนอน

ไม่เคยเต็มตื่น

หลับลงคราวใด

ฝันร้ายทุกคืน

สร้างความขมขื่น

จนจิตใจอ่อนแอ

ยามเจ็บไข้

ร่างกายสั่นสะท้าน

เพราะต้องใช้แรงงาน

ยิ่งกว่าใช้แรงวัว

คนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย

แต่หนี้สินยังมากมาย

เกิดเป็นควายดีกว่าคน

หมดสิ้นปัญญาของชาวนา

บ้านนอก

ร่อนเร่เข้ามา

เป็นจับกังในบางกอก

สูญสิ้นราคา

พอแก่ชราหัวหงอก

หาทางออกสุดท้าย

ด้วยสุราเมรัย

กินเหล้าเข้าไป

ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า

หาเงินมาได้

ก็เอาไปกินเหล้า

มันกลุ้มก็ยิ่งกิน

ยิ่งกินก็ยิ่งเมา

ร่างกายก็ปวดร้าว

โรคร้ายก็คุกคาม

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ

ขี้เมานอนตาย

อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ

ขี้เมานอนตาย

อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ

ขี้เมานอนตาย

อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ

ขี้เมานอนตาย

อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ

ขี้เมานอนตาย

อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ

ขี้เมานอนตาย

อยู่ที่ใต้สะพานลอย

เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ

ขี้เมานอนตาย