บางครั้ง … ความทะเยอทะยานที่มากจนเกินไป อาจส่งผลร้ายกับชีวิตใครบางคน หรือแม้แต่วงดนตรีบางวง แต่ไม่ใช่กับ Coldplay

เมื่อค่ำวานนี้ (14 พฤศจิกายน 2561) อีเวนต์ระดับบิ๊กสเกลในโรงภาพยนตร์ทั่วโลกได้ถือกำเนิดขึ้น กับการฉายสารคดีวงดนตรีชื่อดังจากเกาะอังกฤษอย่าง Coldplay ภายใต้ชื่อ “Coldplay: A Head Full of Dreams” เพียงแค่วันเดียวเท่านั้น ก่อนจะมุ่งหน้าไปฉายต่อทาง Amazon Video ในวันที่ 16 พฤศจิกายน ที่จะถึงนี้

แน่นอนว่าสาวกทั่วโลกของ Coldplay คงจะใจเต้นโครมครามนับตั้งแต่ที่เทรลเลอร์แรกเผยแพร่สู่สาธารณชน ในขณะที่แฟนเพลงชาวไทยต่างก็ลุ้นด้วยใจระทึกว่าจะเข้าฉายในบ้านเราหรือไม่ ท้ายที่สุดก็มีข่าวดีจาก Documentary Club เจ้าเก่าที่สร้างความชื่นมื่นให้ผู้ที่หลงใหลในท่วงทำนองของ 4 สมาชิกอย่าง คริส มาร์ติน (ร้องนำ), จอนนี่ บัคแลนด์ (กีตาร์), กาย เบอร์รีแมน (เบส) และ วิล แชมเปี้ยน (กลอง) แต่ด้วยรอบและโรงฉายที่น้อยเอามากๆ บัตรชมภาพยนตร์จึงขายหมดเกลี้ยงอย่างรวดเร็ว แม้จะมีการเพิ่มโรงฉายอีกเล็กน้อย ทว่าก็ดูเหมือนยังไม่พอเพียงต่อความต้องการของผู้ชมเท่าใดนัก

เพราะเหตุใดน่ะหรือ? คำตอบก็คือ คนรัก Coldplay ในเมืองไทยมีอยู่ท่วมท้นน่ะสิ ถ้ายังจินตนาการไม่ออก ลองนึกย้อนกลับไปสู่ภาพคอนเสิร์ต Coldplay A Head Full of Dreams ที่จัดขึ้น ณ ราชมังคลากีฬาสถาน เมื่อ 7 เมษายน 2560 ดูสิ ว่าคนแน่นอัฒจันทร์แค่ไหน

และสิ่งที่น่าสนใจไปมากกว่าการบอกเล่าเรื่องราวตลอด 20 ปีที่ผ่านมาบนถนนสายดนตรีของเจ้าของ 7 รางวัลแกรมมี่ อวอร์ดส์ กับอีก 9 รางวัลบริต อวอร์ดส์ ก็คงหนีไม่พ้นชื่อของผู้กำกับบ้านเกิดเดียวกันอย่าง แมต ไวท์ครอสส์ ซึ่งเมื่อ 2 ปีที่แล้วเคยทำให้สารคดี “Oasis: Supersonic” ที่ว่าเจาะลึกทุกซอกมุมความสัมพันธ์ของพี่น้องตระกูลกัลลาเกอร์อย่าง โนล และ เลียม ให้กลายเป็นที่พูดถึงแบบกระหึ่มวงการจอฟิล์มอยู่พักใหญ่

Getty Imagesวง Coldplay

“Coldplay: A Head Full of Dreams” เล่าเรื่องสลับไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน โดยนำเอาภาพฟุตเทจตั้งแต่เริ่มก่อตั้งวง ตัดสลับกับภาพการแสดงสดบนเวทีกว่าร้อยโชว์ของเวิลด์ทัวร์อัลบั้ม A Head Full of Dreams ซึ่งกลายมาเป็นชื่อสารคดีในท้ายที่สุด ระหว่างนั้น หนังก็พาผู้ชมไปสัมผัสกับความรักที่พวกเขามีให้กับ “ดนตรี” คริส-จอนนี่-กาย-วิล ในวัยเด็ก ต่างก็มีความฝันที่อยากจะเล่นดนตรี เป็นนักดนตรี เป็นศิลปินที่โด่งดังในสักวัน

ซึ่งจากความฝันนั้น ก็กลายเป็นแรงผลักดันให้พวกเขาสร้างดนตรีที่พวกเขาอยากทำขึ้นมา จับพลัดจับผลูดังเป็นพลุแตก ชื่อเสียงที่ได้รับแปรผันเป็นความทะเยอทะยานอันแรงกล้า มันมากล้นจนใครบางคนกลับมองในอีกแง่ว่าพวกเขา (หรืออาจจะเป็น คริส มาร์ติน คนเดียว) ที่ติดพันอยู่ในกับดักแห่งความมั่นใจในตนเอง บางจังหวะของชีวิต พวกเขาก็ต้องล้มลุกคลุกคลาน เผชิญหน้ากับปัญหาชีวิตที่ยากจะแก้ไข แต่แล้วคำว่า “มิตรภาพ” ที่พวกเขากล่าวอยู่เสมอในหนังว่า Coldplay ไม่ใช่ “เพื่อน” แต่เป็น “ครอบครัว” ก็นำพาให้รอดพ้นจากอุปสรรคต่างๆ นานาได้เสมอ และปิดฉากอย่างอลังการ กับเวิลด์ทัวร์ที่พวกเขาอยากจะทำมากที่สุด สมดั่งใจมากที่สุด และมีความสุขที่สุด

Getty Imagesคริส มาร์ติน (นักร้องนำ)

จะว่าไปแล้ว อันที่จริง “Coldplay: A Head Full of Dreams” เป็นสารคดีวงดนตรีสูตรสำเร็จอย่างแท้จริง เราค่อนข้างเดาออกได้ไม่ยากว่าเรื่องราวจะดำเนินไปอย่างไร จากจุดเริ่มต้นของวง ค่อยๆ ดิ้นรนต่อสู้ในฐานะวงดนตรีโนเนม เล่นอยู่ในผับเล็กๆ ย่านแคมเดน สู่การเป็นศิลปินที่ไม่มีใครไม่รู้จัก ที่ผ่านเวทีมิวสิคเฟสติวัลระดับโลกอย่าง Glastonbury รวมไปถึงเวิลด์ทัวร์ระดับสนามกีฬาของทุกประเทศที่ไปเยือน เล่าความสัมพันธ์ของสมาชิกในวง ปัญหาทะเลาะเบาะแว้ง ก่อนจะคลี่คลายในท้ายที่สุด Coldplay ยังคงเดินหน้าต่อไป สร้างแรงบันดาลใจและพลังบวกให้กับผู้ชมได้ชะงัดนัก แต่ในขณะเดียวกัน หนังก็ไม่ได้สร้างบิ๊กเซอร์ไพรส์อะไรสักเท่าไหร่ตลอด 115 นาทีที่รับชม

แน่นอนว่าบรรดาฟุตเทจนับตั้งแต่ 4 สมาชิกยังร่ำเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยและก่อตั้งวงดนตรีสักวงขึ้นมา คงเป็นภาพที่หาดูไม่ง่ายนัก แต่ก็อาจไม่แตกต่างไปจากสารคดีศิลปินเพลงเรื่องอื่นๆ มากเท่าไหร่ ทว่าความโชคดีมันอยู่ตรงที่ผู้กำกับอย่าง แมต ไวท์ครอสส์ เองก็เป็นเพื่อนที่รู้จักมักจี่กับวง Coldplay มาตั้งแต่แรกเริ่ม ตามถ่ายตามเก็บฟุตเพจของพวกเขามาโดยตลอด ทำให้สิ่งที่เกิดขึ้นบนแผ่นฟิล์มจึงลื่นไหลเป็นธรรมชาติ ราวกับว่า ผู้ชมได้ผูกสัมพันธ์ฉันมิตรกับคริสและผองเพื่อนอย่างง่ายดาย

Getty Images(จากซ้าย) จอนนี่ บัคแลนด์, คริส มาร์ติน และ กาย เบอร์รีแมน

ลูกเล่นในการตัดต่อที่ฉับไว ร่วมสมัย และอารมณ์ขันในเชิงกวนๆ ที่สอดแทรกอยู่เป็นระยะนั้นสร้างเสน่ห์ให้สารคดีเรื่องนี้อยู่มากทีเดียว โดยที่ไม่จำเป็นต้องให้ศิลปินมานั่งหน้ากล้องและพูดพร่ำอะไรมาก แต่กลับใช้วิธี voice over ที่ถ่ายทอดเรื่องราวผ่านภาพแทน ใครที่กังวลว่าแยกเสียงของสมาชิกทั้ง 4 คนไม่ออก แมต ไวท์ครอสส์ ก็ขึ้นชื่อบนหน้าจอตลอดว่า นี่คือเสียงของใคร

แม้ปมขัดแย้งจะไม่รุนแรงเท่าประเด็นของสองพี่น้องไม้เบื่อไม้เมาอย่าง โนล และ เลียม กัลลาเกอร์ แห่งคณะ Oasis ในสารคดี Supersonic ซึ่งก็เป็นฝีมือการกำกับของ แมต เช่นกัน หรืออาจจะไม่ทรงพลังเท่าเมื่อนำไปเปรียบกับ Amy ที่เล่าเรื่องราวอันแสนรันทดของศิลปินสาว เอมี ไวน์เฮาส์ ผู้ล่วงลับ ทว่า “Coldplay: A Head Full of Dreams” ก็ทำให้เรารับรู้ถึงความยิ่งใหญ่ในฐานะศิลปินของวง Coldplay อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย

Getty Imagesผู้กำกับ แมต ไวท์ครอสส์

ส่วนพาร์ตของความเป็นปุถุชนคนธรรมดา หนังได้พาผู้ชมเข้าไปแตะโลกใบนั้นอยู่บ้างเป็นครั้งคราว ความเป็นครอบครัวที่ไม่เคยทิ้งกัน ไม่ใช่ว่ามันเกิดขึ้นเฉพาะกับคนในวง แต่กับผู้จัดการวงหรือทีมเทคนิเชียนก็ได้รับสิ่งดีๆ เหล่านั้นเช่นกัน ไม่น่าเชื่อว่า ทีมงานบางคนอยู่กับ Coldplay มาตั้งแต่เริ่มแรกจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งก็ดูเหมือนว่าเป็นความตั้งใจของทั้งทางวงเองและผู้กำกับที่อยากเล่าด้านสว่างไสวมากกว่าที่จะขุดเข้าไปถึงดาร์กไซด์ให้ผู้ชมเครียดเสียเปล่า

และเมื่อย้อนกลับไปที่ชื่อสารคดี ชื่ออัลบั้มชุดที่ 7 และชื่อเวิลด์ทัวร์ครั้งล่าสุดของ Coldplay อย่าง A Head Full of Dreams แล้ว ก็ยิ่งทำให้เราเข้าใจตัวตนของ Coldplay มากยิ่งขึ้น ไฟแห่งฝันที่ยังคงคุกรุ่น ไม่มอดไหม้ไปตามกาลเวลา ทำให้พวกเขายังคงสร้างสรรค์ผลงานเพลงออกมาในแบบที่พวกเขาต้องการ ไม่เคยซ้ำรอยย่ำของรองเท้าคู่เก่า แม้จะหลงทิศหลงทางไปบ้าง แต่ความฝันและความทะเยอทะยานนี่แหละที่พาพวกเขากลับเข้าฝั่งได้ทุกครั้งไป

Getty Images

แม้ว่าเรื่องราวชีวิตในลำดับถัดไปของ Coldplay จะยังไม่มีใครทราบว่าจะเป็นเช่นไร แต่สิ่งที่เรารู้แล้วแน่ๆ ก็คือ Coldplay จะไม่หยุดอยู่เพียงเท่านี้แน่นอน

และยิ่งเมื่อเห็นตัวอักษรปรากฏคำว่า BANGKOK ตรงมุมซ้ายล่างของจอ ภาพความสนุกที่ราชมังคลากีฬาสถาน คริส มาร์ติน ไปนั่งให้สัมภาษณ์กับผู้กำกับที่ชั้นบนสุดของอัฒจันทร์ของสนามกีฬาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย รวมไปถึงการเดินทางไปชมมวยไทย และอัดเสียงบางอย่างที่เกิดขึ้น ณ สถานที่แห่งนั้นลงในสมาร์ทโฟน

เรายิ่งหลงรัก Coldplay มากขึ้นอีกด้วยซ้ำไป…

อิ่มเอมกับเพลย์ลิสต์ของ Coldplay ต่อ คลิกฟังเลย

อัลบั้มภาพ “Coldplay: A Head Full of Dreams” ไฟแห่งฝัน… ที่ยังคงไม่มอดไหม้ ภาพที่ 5 / 11

“Coldplay: A Head Full of Dreams” ไฟแห่งฝัน… ที่ยังคงไม่มอดไหม้