จริงอยู่ที่หนังอิงกระแส Y ที่พยายามขายเรื่องราวความรักของชายหนุ่มนั้นกำลังได้รับความนิยมมากในกลุ่มสาววายรวมไปถึงกลุ่มชายรักชายด้วยกันก็ตาม แต่ความพิเศษและมุมมองบางอย่างของผู้กำกับดอกไม้เหล็กอย่าง กอล์ฟ-ธัญญ์วาริน สุขพิสิทธิ์นั้น เรียกได้ว่ามีการนำเสนอแง่มุมบางอย่างของชายรักชายออกมาได้อย่างน่าสนใจ

ในขณะที่หนัง(และละครส่วนมาก)ในกลุ่มรักต่างเพศมักจะนำเสนอภาพตัวละครรักต่างเพศ ในแง่มุมของตัวตลก ความผิดหวัง รวมไปถึงความผิดแปลกของคนกลุ่มนี้ไปจนให้ความรู้สึกแก่คนทั่วไปมองว่าคนที่เป็นกลุ่มรักเพศเดียวกันนั้นเป็นคน “ผิดปกติ” ทว่าความเป็นจริงแล้วคนกลุ่มนี้ก็มีไลฟ์สไตล์ไม่ได้แตกต่างไปจากคนกลุ่มรักต่างเพศเลย พวกเขาอาจจะเป็นได้ทั้งคนดี คนเลว หรือคนที่ชอบอะไรแตกต่างไปจากวิถีของคนในสังคมเหมือนๆกับมนุษย์คนอื่นๆ

สำหรับในคืนนั้น หนังได้วางคาแรกเตอร์ของตัวละคร “ไวท์” (ฟลุ๊ค พงศธร ศรีปินตา) หนุ่มหน้าใสมองโลกในแง่ดี (จนบางครั้งก็ดีเกินไป) เขาได้พบกับไนท์ (แมค สตีเว่น อิสระพงศ์ ฟูเรอร์) หนุ่มความจำเสื่อที่ทานเลือดเป็นอาหาร หลังจากความรู้สึกสงสารเขาก็ได้พาไนท์มาพักที่คอนโดของพี่บอยนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อ (อาร์ กฤษตฌาพนธ์ ธนะนารา) ได้เช่าไว้ให้ แต่ในขณะเดียวกันทางไวน์เองก็มีปัญหากับตี๋ (นนทพัทธ์ อินทรศวร) หนุ่มอีกคนที่เหมือนจะเป็นแฟนแต่ก็ไม่ใช่ ปัญหาคาราคาซังที่ไวน์ต้องจัดการคือการรับมือกับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อไนท์

ในมิติที่ลุ่มลึกของหนังก็คือการวางตัวละครที่ “ไม่ปกติ” ในดำรงอยู่ในความปกติ เมื่อตัวละครของไวน์ไม่ได้มองว่า “การกินเลือด” ของไนท์นั้นเป็นความผิดปกติ เขาพยายามออกไปหาเลือดมาป้อนให้ไนท์เป็นอาหาร เขายังรู้สึกติดตลกด้วยซ้ำไปว่ามันช่างคล้ายกับเอ็ดเวิร์ดตัวละครเอกในหนังทไวไลท์ แต่ทว่าในความผิดปกติในความคิดของไวน์กลับกลายเป็นเรื่องความรู้สึกของเขาที่มีกับตัวละครอื่นๆที่เหมือนจะพยายามเข้ามาในชีวิตเขา

วิธีการจัดการความรู้สึกของไวน์กับพี่บอย นักธุรกิจที่พร้อมทั้งหน้าตา รูปร่างและทรัพย์สิน แม้ว่าพี่บอยจะพยายามเข้ามาในชีวิตของไวน์มากแค่ไหน เงินทองก็เหมือนจะไม่อาจซื้อ “ความรัก” จากหน่มน้อยคนนี้ได้และที่พีคหนักกว่าก์คือฉากที่ไวน์พยายามโน้มน้าวในเขาเล่นบท “ข่มขืน” เขานั้นก็เพื่อวัตถุประสงค์แอบแฝงบางอย่าง ก่อนที่จะลงเอยด้วยการนองเลือดเพราะพี่บอยขัดใจไวน์ด้วยเสียงตะคอกที่ดังขึ้นว่า “ไอ้เหี้ย ไม่ใช่ว่ากูไม่รู้แต่ที่ผ่านมานะกูแกล้งโง่”

ใช่ครับคนเราแกล้งไม่รับรู้ในบางสิ่งเพื่อหลอกตัวเอง เพื่อเชื่อในสิ่งที่ตัวเองต้องการจะได้มา เช่นเดียวกับไวน์ที่หน้ามืดตามัว “รัก” ใครสักคนโดยที่ต้องทำร้ายคนอื่นเพื่อถนอมความรักของตนเองเอาไว้ แต่กว่าเด็กน้อยจะรู้เดียงสาคนที่เขารักก็ต้องจากไป และคนที่รักเขาก็ต้องจบไปเช่นกัน

แม้ประเด็นของหนังจะน่าสนใจ แต่สิ่งที่โคตรจะขัดใจคนเขียนเลยก็คือ “การแสดง” ที่ไม่ถึงบทและบทสนทนาบางอย่างที่แปลกเกินวิถีมนุษย์ปกติจะพูดคุยกัน

@พริตตี้ปลาสลิด

3 คะแนนจาก 5 คะแนน

อัลบั้มภาพ วิจารณ์หนัง คืนนั้นฯ - บอดมัวเพราะรัก ภาพที่ 5 / 6

วิจารณ์หนัง คืนนั้นฯ - บอดมัวเพราะรัก