ขึ้นชื่อว่า "ผลงานการกำกับภาพยนตร์เรื่องแรกของ "โดนัท มนัสนันท์ พันเลิศวงศ์สกุล" ใครเห็นก็กระตุ้นต่อมความสนใจขึ้นมาได้หน่อย "LOVESUCKS" ภาพยนตร์เรื่องแรกในฐานะ "ผู้กำกับ" ของนักแสดงสาวความสามารถล้นหลาม "โดนัท มนัสนันท์" เรามักจะเห็นเธอสวมบทบาทสมจริง ตีบทแตกกระจุย ตามหน้าจอโทรทัศน์ คราวนี้เธอค่อยๆ ขยับเข้าสู่วงการเบื้องหลัง...

"LOVESUCKS" เป็นหนังรัก..ที่ค่อนข้างอักเสบ เรื่องราวของ เจ (เทย่า โรเจอร์) สาวผู้ประกาศข่าวกีฬา ที่เจอเรื่องเซอร์ไพร์สต้อนรับวัย 30 ไหนจะจับได้ว่า แชมป์ (ลีซอ ธีรเทพ วิโนทัย) แฟนหนุ่มจ้ำจี้กับหญิงอื่น แถมหน้าที่การงานสั่นคลอนเพราะเลขนำหน้าอายุเปลี่ยน ทำให้ชีวิตจมปลักอยู่ที่ก้นขวด และบังเอิญไป One Night Stand กับ ซีอีโอหนุ่มหล่อ (เจมส์ แมกกี้) ที่ต้องแบกรับอารมณ์ป่วงของฮอร์โมนสาว 30 กับแผลใจที่ต้องเยียวยา

หลายคนคงสงสัย.. "ทำไม โดนัท ถึงเลือกเล่าเรื่องและทำหนังเรื่องนี้?" คงไม่น่าแปลกใจที่จะถูกโยงไปถึงประเด็นข่าวซุบซิบ รักๆ เลิกๆ ของเธอในวงการบันเทิง เพราะ "LOVESUCKS" ค่อนข้าง personal หรือ เป็นภาพยนตร์แบบฉบับส่วนตัวของเธอเอง ประเด็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลัง...จากหมดสิ้นจากความรัก ถูกหยิบยกมาตีแผ่เป็นหนังเรื่องนี้

เพราะด้วยความเป็นส่วนตัวจากมุมมองของผู้สร้าง ทำให้หนังเรื่องนี้โฟกัสไปที่ "ความบ้าคลั่ง" และ "จุดเสียสูญ" หลังความรักของผู้หญิงคนหนึ่ง ตอกย้ำแต่ภาพเดิมๆ กลายเป็นการดำเนินเรื่องที่ราบเรียบและเป็นไปอย่างช้าๆ จนแทบจะไม่มีจุดที่น่าสนใจ ทำให้หนังรักเรื่องนี้..อักเสบกำลังได้ที่

ขณะที่ประเด็นความเข้าใจภายในครอบครัวที่หนังพยายามสอดแทรกเข้ามาตลอด กลายเป็นจุดไร้ซึ้งน้ำหนักที่เพียงพอ เหมือนถูกจับใส่เสริมเข้ามา เพื่อให้มีแง่มุมปัญหาความรักหลากหลายรูปแบบ แต่กลับกลายเป็นความน่าอึดอัดใจ และขาดๆ เกินๆ เมื่อถูกนำมาใส่เอาไว้ในหนัง

การแสดงของตัวละครหลักนั้น เทย่า โรเจอร์ ที่ต้องแบกรับหนังเอาไว้ทั้งเรื่อง เต็มไปด้วยเสน่ห์ แต่กลับยังไม่มีอะไรแปลกใหม่ ให้แสดงไปตามบทบาทที่ได้รับ ส่วนนักแสดงคนอื่นๆ เจมส์ แมกกี้ แม้จะเป็นเหมือนเจ้าชายขี่ม้าขาว แต่หนังไม่ให้โอกาสให้เขาได้โชว์ฝีมือการแสดงเท่าที่ควร ส่วนแก๊งค์เพื่อนสาวของเจ บางครั้งก็ได้มาตรฐาน แต่บางครั้งก็..เป็นฝันร้าย

หนังรักต้องเกิดขึ้นจากความรัก แต่น่าเสียดายที่ บทภาพยนตร์ กลายเป็นจุดด้อยที่สุดของหนังเรื่องนี้ ประเด็นตื้นเขินของหนัง ตลอด 90 นาที ทำให้คนดูไปไม่สุดสักทาง หนังเลือกที่ตอกย้ำภาพอมทุกข์และฟูมฟายของตัวละคร ทำให้บทการพัฒนาความสัมพันธ์ของตัวละครถูกบดบังและขาดหายไปอย่างน่าเสียดาย

แต่งานเพลงประกอบหนังเรื่องนี้ น่าจะกลายเป็นจุดโดดเด่นที่สุด ผลงานจาก Montonn & Hanna ที่สอดแทรกเสียงดนตรีคลอประกอบตลอดทั้งเรื่อง กลายเป็นงานเพลงนี้ลื่นหูและเพิ่มเสน่ห์ให้กับตัวหนังได้เป็นอย่างดี แม้ว่าจะถูกหยิบมาใช้ผิดจังหวะบ้าง แต่ต้องยอมรับว่า "Be True" ที่ใช้เป็นเพลงหลักของหนังเรื่องนี้ มีเอกลักษณ์มาก

ผลงานการกำกับฯ เรื่องแรกของ โดนัท อาจจะยังไม่โดดเด่นเท่าที่ควร ถึงขนาดที่เจ้าตัวก็ออกปากเสมอว่า "เป็นเพียงหนังเล็กๆ ที่เริ่มต้นขึ้นจากศูนย์" แน่นอนว่า "LOVESUCKS" เป็นแค่หนังรักนอกกระแส ที่ไม่ได้ดูยาก และเป็นใบเบิกทางที่ดีของผู้หญิงชื่อ โดนัท ในฐานะคนเบื้องหลัง มุมมองและงานถ่ายภาพของหนัง ค่อนข้างน่าสนใจและยังรอการพัฒนาต่อไป

"LOVESUCKS" ไม่ใช่หนังรักที่สุดโต่งหรือย้ำแย่ เพียงแต่ยังมีข้อบกพร่องมากมาย ขณะที่องค์ประกอบอื่นๆ ยังไม่สามารถกลบเกลื่อนข้อบกพร่องได้ เสน่ห์ของหนังรักคือ..ความรัก บังเอิญว่าหนังเลือกที่จะนำเสนอเพียงความขมขื่น และยังจุดประกายความรักให้ตัวเองได้ไม่สุดทาง ทำให้ผลงานเบื้องหลังจากหนังเรื่องแรกของ “โดนัท” ได้คะแนนผ่าน..แบบคาบเส้น

ความรักที่สิ้นสุดลงใน "LOVESUCKS" อาจจะไม่ใช่แผลฉกรรจ์ที่เกินรักษา แต่เป็นเพียงแผลอักเสบที่ลืมใส่ยาอย่างสม่ำเสมอ แผลนี้อาจจะกลายเป็น "แผลเป็น" ได้ในไม่ช้า และน่าเสียดาย..ที่อีกไม่นานหลายคนอาจจะลืมไปว่า “แผลนี้..ได้แต่ใดมา”

☆☆☆☆☆☆

6/10

อัลบั้มภาพ วิจารณ์หนัง LOVESUCKS กำกับหนังเรื่องแรกของ “โดนัท” กับแผลอักเสบ ภาพที่ 4 / 6

วิจารณ์หนัง LOVESUCKS กำกับหนังเรื่องแรกของ “โดนัท” กับแผลอักเสบ