แนวละคร ดราม่า บทประพันธ์ ภราดร ศักดา บทโทรทัศน์ ปัณณ์ สิเนห์, วรดา วราดล กำกับการแสดง อดุลย์ บุญบุตร ออกอากาศทุกวัน พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3

เรื่องย่อ ตำหนักขาว...ตำหนักโบราณแห่งวังสะพานเสี้ยวที่สร้างขึ้นด้วยแรงบันดาลใจแห่งความรักจนตกทอดมาถึงทายาทคือ หม่อมเจ้านภสรและหม่อมอุ่นจิตผู้เป็นภรรยา ท่านชายและชายามีบุตรชายถึงสองคนคือ คุณชายนภกานต์ และ คุณชายนภศูล สองพี่น้องนั้นแม้จะมีสายเลือดเดียวกันแต่ก็มีนิสัยต่างกันราวฟ้ากับดิน นภกานต์เป็นคนดี มีเมตตา เป็นสุภาพบุรุษ ในขณะที่นภศูลเป็นคนเอาแต่ใจ โหดร้าย อารมณ์รุนแรง คุณชายทั้งสองนั้นมีความเป็นอยู่พรั่งพร้อมด้วยความสุขทางกาย แต่ทางใจกลับต้องระทมทุกข์อยู่กับอดีตที่แม่หนีตามชู้ไป ส่วนพ่อก็ตรอมใจจนอยู่ในสภาพคนป่วยใกล้ตาย ยังให้นภศูลเจ็บแค้นแม่และชู้เป็นที่สุด หากเมื่อเวลาล่วงไป ท่านชายนภสรได้รู้ความจริงว่าอุ่นจิตมิได้เต็มใจไปกับนายพุ่มคนรักเก่า ก็ตระหนักถึงเวรกรรมและอยากเห็นหน้าชายาอีกสักครั้งก่อนตาย จึงสั่งให้ลูกชายทั้งสองไปพาหม่อมอุ่นจิตกลับวัง แต่ความดีใจที่ลูกจะได้พบแม่กลับกลายเป็นความเจ็บปวดร้าวรานถึงที่สุดเมื่อต้องมารับรู้ว่าแม่มีลูกกับชู้อีกคน นภศูลยิ่งเหมือนมีไฟลุกโหมกระหน่ำในใจจึงชำระแค้นด้วยการย้อนกลับมาฆ่านายพุ่มจนตายคาบ้าน และนี่คือจุดเริ่มของ นรวีร์ ไอ้ลูกชู้ผู้ต้องกลับมารับชะตากรรมที่ไม่ได้ก่อด้วยการถูกกดขี่จากนภศูลเยี่ยงทาส และมีชีวิตอยู่ในตำหนักขาวที่เคยเป็นตำหนักรักของพ่อกับแม่เยี่ยงนักโทษจองจำ นภกานต์นั้นมีคู่หมายอยู่แล้วคือ ม.ร.ว.สุดาวดี คุณหญิงคนงามแห่งวังหับเผย ธิดาของหม่อมเจ้าสุทธิศาสตร์ และหม่อมวดี คุณหญิงสุดาวดีนั้นเกิดมาด้วยความพร้อมเหมาะสมกับนภกานต์ทุกประการ ทั้งการศึกษาที่เรีนจบเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ และถูกส่งไปเรียนยังประเทศอังกฤษซึ่งนับเป็นสตรีเพียงไม่กี่คนของสยามประเทศที่ได้ไปเรียนต่อเมืองนอกเมืองนา คุณหญิงจึงกลับประเทศพร้อมภาพลักษณ์แห่งความเป็นสมัยนิยมทุกกระเบียดนิ้ว เช่นแทนที่จะเล่นดนตรีไทยก็เล่นเปียโน และการแต่งกาย คำพูดภาษาฝรั่งที่หญิงชาวบ้านทั้งหลายไม่เคยเข้าใจ แม้จะเป็นสาวสมัยแต่คุณหญิงก็เป็นคนมีจิตใจงดงาม ประพฤติตนเยี่ยงผู้ดีแท้ และในอารมณ์ของความรัก คุณหญิงก็เป็นคนมั่นในรักเดียว มิเคยคิดจะแปรใจไปตามยุคสมัยหรือเสื้อผ้าที่ใส่แม้จนมิด ความรักมั่นแต่นภกานต์ และความที่นภกานต์เองก็ให้ความเอ็นดูเสมอต้นเสมอปลาย จึงทำให้คุณหญิงไม่คิดว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เกิดขึ้นกับเธอและนภกานต์ นับวันคุณหญิงจึงยิ่งรักนภกานต์เต็มหัวใจ นภกานต์เองก็ให้ความสนิทสนมด้วยโดยมิได้ไตร่ถามใจตัวเองลึกๆ เลยว่ารักสุดาวดีด้วยใจแท้ๆ หรือไม่ นอกจากเรื่องใจตัวเอง นภกานต์ยังไม่ระแคะระคายเลยว่านภศูลนั้นก็แอบหลงรักและปรารถนาจะได้สุดาวดีมาเป็นคู่ครองเหมือนกัน นภศูลคอยตามตื้อสุดาวดีถึงขั้นล่วงเกินสุดาวดีบ่อยๆ แต่สุดาวดีก็ไม่เคยปริปากให้นภกานต์รู้ เพราะเกรงว่าด้วยความรักน้องนภกานต์จะยอมเสียสละตนให้นภศูล จึงต้องทนอึดอัดคอยหลบหลึกให้พ้นรังควาญจากนภศูลและพยายามใกล้ชิดกับนภกานต์ แต่จนแล้วจนรอดนภกานต์ก็เพียงคบหาแต่มิเคยเอ่ยปากแม้คำว่ารัก ทำให้คุณหญิงสุดาวดีน้อยใจอยู่บ่อยๆ จนต้องใช้กลยุทธ์เพื่อทวงคำรักทั้งของของฝากที่มีความหมาย เสียงเพลงบอกรัก คำพูดบอกความในใจ นภกานต์ก็ยังไม่สนองตอบเหมือนอย่างที่ใจอยากให้เป็น จนเมื่อนภกานต์ได้พบกับช่อแก้ว นภกานต์จึงแน่ใจในทันทีว่าได้พบกับหญิงอันเป็นที่รักแล้ว แต่ก็ยังรักษาน้ำใจสุดาวดี ไม่แสดงออกกับช่อแก้วเกินความเป็นคนในปกครอง ส่วนช่อแก้วเมื่อได้มีโอกาสใกล้ชิดกับนรวีร์ก็รู้สึกผูกพันและสงสาร ช่อแก้ว หญิงงามที่ต้องใจชายทุกคนที่พบเห็น เป็นธิดาของ ท่านชายวิภาร กับเนิ่น น้องสาวของหม่อมอุ่นจิต ที่เกิดมาท่ามกลางความทุกข์เข็ญของแม่ เพราะท่านชายวิภารมีชายาแล้วคือ หม่อมเนื้อแพร เนิ่นจึงตกอยู่ในสภาพเมียน้อยที่ลักลอบ และด้วยความโหดร้ายใจยักษ์ของหม่อมเนื้อแพรที่รู้เรื่องจึงตามฆ่าเนิ่นจนต้องหนีระหกระเหินไปอยู่กับพี่สาวคือ นุ่น และพี่เขยคือ ชเยนทร์ แต่เนิ่นก็หนีกรรมไม่พ้นถูกนายเปลี่ยน คนสนิทของเนื้อแพรฆ่าตายขณะท้องแก่ใกล้คลอด นายเปลี่ยนกลับสู่วังถนนโรงครกพร้อมข่าวดี โดยไม่รู้ว่าทารกในครรภ์ของเนิ่นได้ลืมตาดูโลกหลังจากแม่สิ้นลม ช่อแก้วนั้นมิเคยล่วงรู้ถึงกำเนิดของตน จึงมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขและคิดว่านุ่นคือแม่ ชเยนทร์คือพ่อ และพิมพา ลูกสาวของนุ่นกับชเยนทร์คือพี่สาวแท้ๆ วันหนึ่งชเยนทร์ป่วยหนัก นุ่นจึงขอร้องให้ชเยนทร์พาช่อแก้วกลับคืนสู่วังสะพานเสี้ยว เป็นเวลาเดียวกันกับที่ท่านชายนภสรสิ้น

ในวันงานศพท่านชายนภสรมีญาติสนิทของท่านชายได้นำ นภิสรา เข้ามาเพื่อให้อยู่ในอุปการะของนภกานต์ ณ วันนั้นหญิงชายหลายชีวิต จึงได้มาพบกันและได้เริ่มต้นเรื่องราวแห่งโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่ไม่มีใครคาดคิด โดยเฉพาะนภกานต์ที่ยังไม่แน่ใจต่อความรู้สึกที่มีต่อคุณหญิงสุดาวดี หากเมื่อได้พบกับช่อแก้ว นภกานต์จึงแน่ใจในทันทีว่าได้พบกับหญิงอันเป็นที่รักแล้ว ซึ่งไม่ใช่สุดาวดี แต่ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษก็ยังรักษาน้ำสุดาวดี ไม่แสดงออกกับช่อแก้วเกินกว่าความเป้นคนในปกครอง ส่วนคุณหญิงสุดาวดีก็ให้ความเมตตาต่อช่อแก้วดุจน้องสาว และไม่ระแคะระคายเลยว่าจะต้องเจ็บช้ำใจเพราะรักสามเส้าระหว่างตน ช่อแก้ว และนภกานต์ จะมีก็เพียงพิมพาเท่านั้นที่รู้ความทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นความรักระหว่างช่อแก้วกับนรวีร์ เพราะจากวันงานช่อแก้วมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับนรวีร์ก็รู้สึกผูกพันสงสารและก่อตัวเป็นความรักในเวลารวดเร็ว หรือการที่นภศูลแอบรักคุณหญิงสุดาวดี และนภกานต์ที่พึงใจช่อแก้ว พิมพาจึงเป็นคนคอยรักษาหัวใจทุกคนไว้มิให้ต้องบอบช้ำเพราะความรักที่สลับซับซ้อนนี้ ทั้งยังคอยเอาใจสุดาวดีมิให้ต้องเสียใจ ในขณะคนที่เจ็บที่สุดคือตัวเอง เพราะพิมพานั้นก็หลงรักนภกานต์เช่นกัน หากรักนั้นเป็นรักซ่อนในใจที่มิเคยเอ่ยหรือเผยใจให้ใครเห็น ในวันงานศพท่านชายนภสร หม่อมเนื้อแพรได้พบช่อแก้วที่หน้าตาเหมือนแม่ดุจพิมพ์เดียวกัน ความแค้นก็โพยพุ่งขึ้นอีก ชเยนทร์เห็นแววตาของหม่อมเนื้อแพรจึงรีบพาช่อแก้วกลับต่างจังหวัดทันที นภกานต์ทัดทานแต่ชเยนทร์ยืนยันไม่ยอม ส่วนพิมพานั้นเมื่อได้พบนภกานต์ก็เกิดหลงรัก จึงขอพ่อแม่ว่าอยากอยู่ในวังสะพานเสี้ยวเพื่อเรียนหนังสือ นภกานต์เองก็เอ็นดูพิมพาเหมือนน้องสาวจึงอุปการะพิมพาไว้ ในตำหนักขาวนรวีร์กับหม่อมอุ่นจิตอยู่กัอนย่างรันทด เพราะต้องรองรับอารมณ์ร้ายของนภศูล จนวันหนึ่งนภศูลสั่งโบยนรวีร์อย่างหนักและด่าว่าหม่อมอุ่นจิตอย่างรุนแรง หม่อมอุ่นจิตที่ป่วยหนักถึงกับตรอมใจตาย นรวีร์จึงต้องอยู่เพียงลำพังโดยมีแม่นมอิ่มที่นภกานต์ส่งมาคอยดูแล ยังความโกรธแค้นให้นภศูลอีกเป็นทวีคูณ เพราะไม่ชอบที่พี่ชายเมตตาไอ้ลูกชู้ จึงแอบมารังแกกดขี่นรวีร์ต่างๆ นานา จนนภกานต์คิดหาทางช่วยจึงส่งให้นรวีร์ไปอยู่บ้านชายทุ่งเพื่อจะได้พ้นจากนภศูล หม่อมเนื้อแพรยังคุ้มคลั่งเรื่องช่อแก้ว อาละวาดเอากับวิภารและบ่าวไพร่ สั่งให้เปลี่ยนหาคนไปช่วยกันตามล่าเอาชีวิตช่อแก้วให้ได้ เปลี่ยนจึงจ้างไอ้ตุ่น กับไอ้ต่วน นักฆ่าจากเมืองปทุมตามล่าฆ่าช่อแก้ว ตอนนั้นชเยนทร์ล้มป่วยลงอีก นุ่นจึงมีจดหมายบอกนภกานต์ให้ทราบเรื่อง นภกานต์รีบสั่งให้ชเยนทร์ นุ่น และช่อแก้ว กลับเข้ามาอยู่ในวังทันที ใจหนึ่งนั้นเป็นต้องการให้ชเยนทร์เข้ามารับการรักษา แต่อีกใจหนึ่งนั้นนภกานต์คิดถึงและอยากได้อยู่ใกล้ชิดกับช่อแก้วเป็นที่สุด วันเดินทางชเยนทร์ป่วยหนักทำให้นุ่นต้องอยู่ดูแล จึงให้ช่อแก้วเดินทางล่วงหน้ามาก่อนเพราะทราบจากนภกานต์ว่าติดงานด่วนจึงได้ส่งให้นภศูลและพิมพามารอรับช่อแก้วอยู่ที่บ้านปลายทุ่งและให้ช่อแก้วไปพบกันที่นั่น ช่อแก้วเดินทางไปยังที่นัดหมาย แต่เมื่อถึงกลางทางก็ถูกไอ้ตุ่นกับไอ้ต่วนดักทำร้าย ช่อแก้ววิ่งหนีร้องหาคนช่วย ขณะที่จะถูกดาบฟันนรวีร์ก็ปรี่เข้ามาช่วยจนถูกฟันแทนช่อแก้ว และพาช่อแก้วหนีไปที่กระท่อมปลายนา พอดีฝนตกหนักช่อแก้วหนาวสั่นและจับไข้ นรวีร์จึงกอดช่อแก้วไว้ให้คลายหนาว ช่อแก้วที่แอบพอใจนรวีร์อยู่แล้วจึงไม่ขัดขืน เวลานั้นเองนภศูลและพิมพาที่เดินทางมารับช่อแก้วมาพบว่านรวีร์กอดช่อแก้วอยู่ นภศูลไม่ฟังความเข้าไปตบตีนรวีร์พร้อมกับด่าทอว่าทำให้ช่อแก้วมีราคี ช่อแก้วอธิบายนภศูลก็ไม่ฟังนภกานต์ได้ทราบเรื่องจากนภศูล แรกก็โกรธเพราะหึง แต่ด้วยความยุติธรรมจึงยังไม่ปักใจเชื่อ สอบสวนความจริงจากช่อแก้วและนรวีร์ จึงรู้ความจริงและเมตตาเอายาให้ทั้งช่อแก้วและนรวีร์ ทั้งที่ใจก็เจ็บเพราะได้เห็นแววตาแห่งความรักที่ทั้งสองมองกัน ณ ตำหนักขาวยามนั้น ความสุขของนรวีร์คือการมีช่อแก้วคอยลักลอบมาพบและมีนภิสราคอยเป็นเพื่อนคุย ส่วนนภกานต์ก็ต้องรับบทหนักทั้งบริหารวัง บริหารน้อง บริหารบ่าวไพร่ และยังต้องทำงานที่ห้างสรรพสินค้า ยังดีที่นภกานต์มี ประเมิน เพื่อนรุ่นน้องที่มีนิสัยตลกขี้เล่นคอยทำให้ผ่อนคลาย และความผ่อนคลายนั้นก็คลายเป็นความเครียดในทันที เมื่อประเมินมาที่วังและเกิดพอใจช่อแก้วขึ้นมาอีกคน ประเมินแนะนำให้ ครูชั้น ครูดนตรีไทยมาสอนช่อแก้วกับนภิสรา ครูชั้นนั้นเมื่อแรกเห็นนภิสราก็หลงรัก ความรักของทั้งคู่อยู่ในสายตาของนรวีร์ที่แอบมาเรียนเป่าขลุ่ยด้วย นรวีร์สนับสนุนให้คนทั้งสองรักกัน โดยรู้ไม่ว่าทั้งสองจะชิงสุกก่อนห่ามแอบได้เสียกัน ฝ่ายนรวีร์กับช่อแก้วก็แอบพบกัน นรวีร์วาดภาพดอกแก้วเคียงขลุ่ยให้ช่อแก้วเป็นที่ระลึก พายเรือเก็บดอกบัว เป่าขลุ่ยเพลงรักให้ช่อแก้วฟัง เพียรรดน้ำพรวนดินต้อดอกแก้วจนบานสะพรั่งและแอบเด็ดไปให้ช่อแก้วเสมอๆ ทั้งสองบอกรักผ่านดอกไม้ เสียงเพลง และรูปภาพจนความรักสุกงอม โดยไม่รู้ว่าการกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตานภกานต์ตลอดเวลา ความสะเทือนใจและความรักที่อัดอั้น

ตันใจทำให้นภกานต์ทนไม่ไหวบอกรักช่อแก้วและแอบกอดจูบ และจากนั้นนภกานต์ก็จับคนทั้งสองแยกกัน โดยพาช่อแก้วไปทำงานกันตนที่ห้าง แต่ก็หนีปัญหารักซ้อนไม่พ้นเพราะประเมินตามจีบช่อแก้วอย่างออกหน้าออกตา ทำให้ต้องสับหลีกกันวุ่นวาย แต่ประเมินก็ยังไม่ย่อท้อขอรักช่อแก้วกับนภกานต์ตรงๆ นภกานต์ก็น้ำท่วมปากบอกว่าถ้าทำให้ช่อแก้วรักได้ก็เชิญ ประเมินจึงดีใจรีบทำคะแนนอย่างคึกคัก ฝ่ายคุณหญิงสุดาวดีเริ่มผิดสังเกตที่นภกานต์มีท่าทีเหินห่าง ท่านพ่อกับท่านแม่ของคุณหญิงก็เร่งรัดให้นภกานต์มาหมั้นหมาย วันหนึ่งคุณหญิงสุดาวดีก็จับได้ว่านภกานต์มีใจให้กับช่อแก้ว ความเสียใจทำให้คุณหญิงประชดนภกานต์ต่างๆ นานา ทั้งดื่มสุราและออกเที่ยวเป็นโอกาสให้นภศูลรวบรัดเอาคุณหญิงสุดาวดีมาเป็นของตนในวันหนึ่ง นภศูลนั้นแม้จะร้ายเรื่องอื่น แต่ก็ใจอ่อนกับเรื่องรัก สุดาวดีสั่งห้ามนภศูลแพร่งพรายเรื่องนี้เด็ดขาดจนกว่าจะเต็มใจ มิเช่นั้นจะฆ่าตัวตาย นภศูลจึงกลายเป็นคนเหี้ยมแต่ใจเหี่ยวเพราะแพ้พิษรักไปพักใหญ่ พอห่างจากสายตานภศูลสุดาวดีก็พยายามใกล้ชิดนภกานต์อีก ส่วนพิมพานั้นแม้จะรักนภกานต์ก็ไม่อาจแสดงออก ต้องทนเจ็บปลอบคุณหญิงสุดาวดีให้คลายจากความเสียใจ แล้ววันหนึ่งด้วยความรักทำให้คุณหญิงสุดาวดีหลงผิดคิดกำจัดนภศูลเพื่อให้ตนเป็นอิสระ จึงล่อลวงนภศูลว่าจะรับรักและแอบวางยานภศูล แต่นภศูลรู้ตัวเสียง จึงปล้ำคุณหญิงสุดาวดีอีก และครั้งนั้นเองที่สุดาวดีตั้งท้อง ฝ่ายนรวีร์ยังมั่นรักช่อแก้ว จะส่งสัญญาณเป่าขลุ่ยเรียกหาช่อแก้วให้ลงมาหาทุกคืน คืนนี้ก็เช่นกันช่อแก้วลงไปหาแต่โดนเปลี่ยนลากตัวไปหมายจะฆ่า นรวีร์มาช่วยไว้ทันแต่ก็ถูกฟันจนเจ็บปางตาย ช่อแก้วเองก็โดนทำร้าย นภศูลออกตามล่าคนร้ายแต่จับตัวไม่ได้ นภกานต์เอาช่อแก้วไปรักษาที่ตำหนักหน้า แต่ไม่มีใครสนใจนรวีร์ที่เจ็บหนัก นรวีร์ต้องซมซานดูแลตนเองจนฟื้นไข้ แต่ก็ยังคอยเฝ้าเป็นห่วงช่อแก้ว พิมพามาเยี่ยมและบอกให้นรวีร์ทำใจเรื่องช่อแก้ว และบอกความจริงว่าคุณชายนภกานต์รักช่อแก้ว และช่อแก้วก็เหมาะสมกับคุณนภกานต์มากกว่านรวีร์ที่มีชาติกำเนิดที่ด่างพร้อย นรวีร์ยังไม่ทันจะหายจากไข้กายและไข้ใจ เรื่องของนภิสรากับครูชั้นก็แดงขึ้นเพราะนภิสราท้อง ทุกคนคาดเดาได้ว่าครูชั้นเป็นคนทำให้นภิสราท้องแล้วกลัวจึงไม่กล้าออกมารับ นภิสราโดนนภศูลสั่งเฆี่ยนจนหลังลายเพื่อให้บอกว่าใครเป็นพ่อของลูก นภิสราใจเด็ดไม่ปริปากบอกใคร สุดาวดีที่ตัดสินใจมาหานภศูลเพื่อบอกเรื่องท้องเห็นความโหดร้ายของนภศูลที่กล้าเฆี่ยนผู้หญิงท้อง และยังบอกว่าถ้านภิสราไม่บอกว่าใครเป็นพ่อจะเอาลูกออกเสียเดี๋ยวนี้ สุดาวดีรีบหนีกลับวังหับเผยทันที นรวีร์ที่กำลังเจ็บหนักทนไม่ไหวมารับอาสาเป็นพ่อให้ นภศูลรู้ว่านรวีร์รับสมอ้างแต่ก็โกรธนรวีร์แส่หาเรื่องจึงพาลทารุณนรวีร์ด้วยกานจับฝังดินตากแดดตากฝน นภิสราทนเห็นนรวีร์ถูกทรมานไม่ไหวยอมบอกว่าพ่อของลูกคือครูชั้น นภศูลตามเล่นงานครูชั้น นรวีร์รู้เรื่องรีบตามไปทันที ระหว่างที่นภศูลมัวแต่วุ่นวายเรื่องตามล่าครูชั้น สุดาวดีที่ต้องการจะสมรักกับนภกานต์ จึงคิดจะไปทำแท้งเพื่อเอามารหัวขนออก แต่บังเอิญพิมพามาพบจึงเตือนสติ และพูดเรื่องความรักว่าหากเรามีความรัก แม้จะอยู่เพียงในใจก็มีความสุขได้ สุดาวดีสงสัยถามพิมพาว่าพิมพารักใคร พิมพายอมรับออกมาว่ารักนภกานต์ แต่คำน้อยก็ไม่เคยคิดจะเอ่ยปากให้ใครรู้ เพราะเกรงนภกานต์จะเป็นทุกข์ สุดาวดีจึงตาสว่างเข้าใจว่ารักที่แท้นั้น คือการเห็นคนที่รักเป็นสุข จึงบอกความจริงเรื่องนภศูลไป แต่ก็ขอให้พิมพาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ ที่บ้านครูชั้น ทั้งนภศูลและครูชั้นเปิดศึกกัน เพราะนภศูลไม่ยอมฟังว่าครูชั้นจะรับผิดชอบทุกอย่าง แต่ด่าว่าครูชั้นและจะเอาเรื่องเอาตัวไปส่งทางการ ครูชั้นฮึดสู้กับนภศูลในจังหวะที่นภศูลกำลังจะเพลี่ยงพล้ำโดนดาบของครูชั้น นรวีร์ก็เข้าไปขวางทำให้โดนดาบครูชั้นแทงตาย ทุกคนตกใจโดยเฉพาะนภศูลที่ไม่คิดว่าน้องชายที่ตนรังเกียจจะกลับมาปกป้องชีวิตตน นภศูลร้องไห้เสียใจเป็นครั้งแรกพร้อมกับอุ้มร่างนรวีร์กลับบ้าน ครูชั้นกลัวโดนจองจำจึงพานภิสราหนีลงปักษ์ใต้ไป ที่ตำหนักหน้าของนภกานต์ พิมพาและช่อแก้วรอฟังข่าวอยู่เห็นแต่นภศูลแบกร่างไร้ชีวิตของนรวีร์กลับมา นภกานต์และนภศูลจัดงานศพให้นรวีร์อย่างสมเกียรติ นภศูลขอบวชให้น้องชายเพื่อไถ่บาป สุดาวดีได้ฟังถึงกับน้ำตาร่วง นภศูลเห็นสุดาวดีก็ร้องไห้ขออโหสิที่เคยล่วงเกิน สุดาวดีสะเทือนใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ให้อภัยนภศูลหมดสิ้น ระหว่างนั้นนภิสรากับครูชั้นต้องทนตรากตำลำบากรับจ้างทำงานทุกอย่างเพื่อให้ชีวิตอยู่รอด แต่ทั้งคู่ก็ทนได้เพียงเพราะพลังแห่งรัก นภกานต์เองก็ให้คนออกตามหาทั้งสอง และสั่งให้ทั้งคู่กลับมาครองรักครองเรือนกัน ณ วังสะพานเสี้ยวต่อไป สุดาวดีเข้าไปหานภกานต์เพื่อบอกความในใจ และบอกว่าจะเก็บความรักที่มีต่อนภกานต์ไว้จนวันตายและได้กลับวังหับเผยไป พิมพาทนไม่ไหวตัดสินใจบอกความจริงเรื่องสุดาวดีท้อง นภกานต์คิดจะรับผิดชอบแทนน้องรีบตามสุดาวดีไปวังหับเผย แต่ได้ทราบความจริงจากพ่อแม่ว่าสุดาวดีเดินทางไปต่างประเทศแล้ว นภกานต์จึงเดินทางกลับออกมาด้วยความสะเทือนใจ โดยไม่รู้ว่าเวลานั้นสุดาวดียังยืนมองนภกานต์อยู่อย่างสะเทือนใจ และก้มลงจับที่ท้องพร้อมกับให้สัญญาในใจว่าจะเลี้ยงลูกของเธอด้วยความรัก และจะสอนให้ลูกรู้จักความดีงามของความรักเมื่อเติบโต จากนั้นสุดาวดีก็เตรียมตัวเดินทางไปต่างประเทศเพื่อใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นตลอดไป ช่อแก้วเสียใจมากจะขอกลับไปอยู่ที่ต่างจังหวัด แต่นภกานต์ไม่ยอมเอ่ยขอช่อแก้วแต่งงาน ช่อแก้วยังไม่รับคำนภกานต์จึงคิดว่าจะทำในสิ่งที่พ่อฝากฝังไว้คือให้พ่อลูกได้พบกัน นภกานต์จึงนำตัวช่อแก้วเข้าวังถนนโรงครกทันที ท่านชายวิภารดีใจเป็นที่สุด แต่หม่อมเนื้อแพรเมื่อเห็นช่อแก้วเหยียบย่างเข้าวังยิ่งแค้นคลั่ง คว้ามีดจากเปลี่ยนวิ่งเข้าไปทำร้ายช่แก้ว แต่นภกานต์เข้ากันไว้เนื้อแพรสู้อย่างบ้าคลั่งและตกบันไดลงไปสลบแน่นิ่ง พอฟื้นอีกทีก็มีอาการเป็นบ้า ร้องไห้โววายวิ่งหนีไป นภกานต์

เล่าเรื่องทุกอย่างให้ช่อแก้วฟัง ช่อแก้วเข้าไปกราบพ่อที่แท้จริงและกลายเป็นคุณหญิงช่อแก้วแห่งวังถนนโรงครกอย่างสมเกียรติ สามเดือนต่อมา ท่านชายวิภารพาช่อแก้วไปกราบพระคือ คุณชายนภศูล พร้อมนภกานต์ นภกานต์ขอช่อแก้วแต่งงานอีกครั้ง ช่อแก้วตกลงด้วยเห็นในความดีของนภกานต์ แต่ทั้งนภกานต์และช่อแก้วต่างรู้ดีว่าช่อแก้วนั้นยังมีนรวีร์ชายอาภัพรักอยู่ในหัวใจ รายชื่อนักแสดง ธนากร โปษยานนท์ รับบท ม.ร.ว.นภกานต์ บัวชมพู ฟอร์ด รับบท ช่อแก้ว นันทวัฒน์ อาศิรพจนกุล รับบท ม.ร.ว.นภศูล ภูริ หิรัญพฤกษ์ รับบท นรวีร์ วิริฒิพา ภักดีประสงค์ รับบท ม.ร.ว.สุดาวดี สราวุฒิ พุ่มทอง รับบท ครูชั้น พิมรา เจริญภักดี รับบท นภิสรา พิชญ์นาฎ สาขากร รับบท พิมพา เบญจพล เชยอรุณ รับบท ประเมิน ภัสสร เหลียวรักวงศ์ รับบท หม่อมเนื้อแพร สถาพร นาควิลัย รับบท หม่อมเจ้าวิภาร

อัลบั้มภาพ กลิ่นแก้วตำหนักขาว ภาพที่ 3 / 5

กลิ่นแก้วตำหนักขาว

อัลบั้มภาพที่เกี่ยวข้อง

ประวัติ พระอัครมเหสี ในสมเด็จพระเจ้าท้ายสระ ใน “พรหมลิขิต”

ประวัติ กรมพระเทพามาตย์ (กัน) กับเรื่องราวสำคัญที่ไม่ได้เล่าใน “พรหมลิขิต”

ประวัติ "เจ้าฟ้าพร" สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ ยุครุ่งเรืองยุคสุดท้ายของอยุธยาใน "พรหมลิขิต"

ทำไม พระเจ้าเสือ ไม่โปรด เจ้าฟ้าเพชร แล้วมอบบัลลังก์ให้ เจ้าฟ้าพร ผู้เป็นน้องใน “พรหมลิขิต”