“ทานที่ไม่ทาน” สารพัดเรื่องอาหารในละคร โดย แอดมินเพจกะเทยนิวส์

หิวค่ะ คุณกิตติคะ เททยนั่งเขียนบทความกะเทยนิวส์สัปดาห์นี้ ก็ทำให้คิดถึงเรื่องราวอาหารการกินในละครไม่ได้ เพราะมานึกขึ้นได้ว่า ในโลกของสื่อบ้านเราเนี่ยนะคะ เรื่องอาหารนี่ก็แทบจะกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกับคนไทยมากเว่อร์ 

มาค่ะ เรามาลัดเลาะเลียบเคียงเรื่องคาวหวานในหน้าละครกันเถอะเธอ

เดิมทีพอพูดถึงละครนะคะเธอขา แต่ก่อนมันก็คือละครโทรทัศน์ ที่ผูกติดอยู่กับทุกบ้าน ทุกครัวเรือน อ่าห้า เห็นไหมคะ แค่คำว่า “ครัวเรือน” ก็บอกอยู่แล้วว่ามีการครัว การกินเข้ามาเกี่ยวข้อง ฉะนั้นการเสพสิ่งบันเทิงของคนไทย ละครที่โกยเรตติ้งดีดี ก็มักจะเสมอกับเวลาทานอาหารของคนไทยที่นั่งอยู่หน้าจอด้วยเช่นกัน ในเวลาไพรม์ไทม์ทั้งหลาย ช่วงเวลาแห่งความสุขสันต์ ความครอบครัวตั่งต่างอ่ะเธอ

แล้วว่าบาป ความคนไทย วัฒนธรรมไทย มันก็มักจะผูกติดกับอาหารการกิน อาหารไทย คนไทย ครอบครัว มันจะเป็นเนื้อเดียวกันเสมอ

ตะนี้พอเราสังเกตละครนะคะเธอ เนื้อเรื่องจะขาดฉากสำคัญไปไม่ได้เลย แน่นอค่ะ “ฉากกินข้าว” ซึ่งจะมักเป็นฉากที่ทานในบ้านกันอย่างพร้อมหน้า และเป็นประเด็นที่เกี่ยวข้องกับครอบครัวเสมอด้วย หรือถ้าจะต้องมีการทะเลาะ ถกเถียงอะไรกัน ก็มักจะเป็นฉากบนโต๊ะอาหารนั่นแหละ นี่ยังไม่ได้รวมถึง ฉากที่เกี่ยวข้องกับร้านอาหาร ร้านตามสั่ง ร้านก๋วยเตี๋ยว ที่ปรากฏในซิทคอมเรื่องต่างๆ ที่เหมือนเป็นจุดศูนย์กลางของเรื่องนั่นเอง

บุพเพสันนิวาส

แต่ความตลกคือ มันน้อยมากเลยนะคะ ที่จะเห็นตัวละครในเรื่องต่างๆ ตักอาหารทานกันอย่างจริงจัง ก็คือว่าเป็นฉากทานข้าว แต่ไม่มีการทานข้าวกันจริงๆ เลยล่ะเธอ ก็จะงงๆ หน่อย และเชิงงานเบื้องหลังเองก็ตาม กับข้าวกับปลาหลังกอง สำหรับการถ่ายทำนะเธอจ๋า ก็คือว่าอืดแล้วอืดอีก ไม่สามารถกินได้จริงๆ เลยด้วยซ้ำ

แต่ถ้าจะบอกว่าไม่มีเลย ก็อาจจะไม่ใช่ เพราะอย่างละครเรื่อง “เลือดข้นคนจาง” ท่ามกลางการสืบคดีและการตามหาตัวฆาตกรของพี่น้องตระกูลจิรอนันต์ บ้านของกรกันต์และน้ำผึ้ง กลับเป็นบ้านเดียวที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับความซับซ้อนของบ้านอื่นๆ หากแต่ใช้ชีวิตวนเวียนอยู่กับโต๊ะกินข้าว การพูดคุยกันของครอบครัว และในเวลาที่สถานการณ์ของบ้านอื่นๆ กำลังอึดอัด บ้านของกรกันต์เอง ก็เป็นฝ่ายยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือด้วย เช่นเดียวกับฉากจบของเรื่อง ที่จบลงที่โต๊ะกินข้าวของครอบครัวใหญ่เช่นกัน

เป็นการยืนยันมากๆ ว่า ครอบครัวไทย หรืออาจจะผูกกับจีนก็ตาม เราผูกกับการกินข้าวมาตลอด

เลือดข้นคนจาง

แต่ทว่ามองในเลนส์ของการทำอาหารแล้ว ละครไทยบ้านเรา ก็มีหลายเรื่องที่ผูกเข้ากับการทำอาหารมาโดยตลอด อาจจะเริ่มมาตั้งแต่ “สี่แผ่นดิน” ที่แม่พลอยเอง ก็ต้องถูกสอนให้เก่งงานครัว และมีฉากที่เสด็จสอนทำอาหารอะไรตั่งต่าง จนเป็นที่ชื่นชอบของแฟนละครว่า การทำอาหารในตำรับชาววังเป็นอย่างไร ซึ่งตำรับการกินอาหารชาววังที่มีความละเมียดละไม ที่ถูกส่งมาในสี่แผ่นดิน ก็ไม่ได้จบแค่นั้น อย่างละครเรื่อง “ปลายจวัก” ของช่อง ThaiPBS เองก็มีการนำเรื่องราวอาหารชาววังมาทำใหม่อีกครั้งด้วย ซึ่งเนื้อหาก็มีการเจาะลึกลงไปถึงการทำอาหารจริงๆ จังๆ วนเวียนตัวละครอยู่กับครัว และมีหน้าที่เป็นคนครัวอย่างจริงจัง เจาะลึกเสียยิ่งกว่าแม่พลอยเสียอีก

แต่หากจะไม่ใช่เลนส์ของชาววัง หรืออาหารผู้ดีเก่าชาวไทย จะลงมาเป็นสูตรอาหารที่เราเธอพอจะเอื้อมถึง ก็คงหนีไม่พ้นละครชื่อดังอย่าง “สูตรเสน่หา” ที่ความอร่อยของเรื่องนี้นอกจากจะเป็นคาแรกเตอร์นางเอกที่แหวกขนบ ปากจัด และสู้ชีวิตเอามากๆ แล้ว แต่เนื้อเรื่องก็ยังละเอียดเกี่ยวกับเชฟ การทำอาหาร ที่พาเราไปสำรวจการทำงานในครัว และเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจภัตตาคารอีกด้วย

อร่อยจนแม่แอนต้องยกนิ้วก็ว่า

หรืออาจจะลดเบอร์ลงมาเป็นละครที่ไม่ได้เจาะลึกไปก้นครัวขนาดนั้น แต่พอมีให้เห็นเรื่องเกี่ยวกับอาหารเป็นกลิ่นจางๆ รายล้อม อย่าง “คุณแจ๋วกะเพราไก่กับคุณชายไข่ดาว” ที่ทั้งเรื่องก็เมนูเดียวนี่แหละ หรือแม้แต่ เขียวหวาน 2001 ที่นางเอกของเราก็ทำร้านแกงเขียวหวานนั่นเอง

ในยุคปัจจุบัน เราก็ยังมีรายการทำอาหารอย่าง MasterChef Thailand ที่ซื้อลิขสิทธิ์มา แต่ก็โด่งดัง และชวนหิวอยู่ตลอดมาหลายซีซั่นแล้ว กับการแข่งขันที่มีการตัดต่ออย่างเป็น Reality มีเรื่องราวและกติกาในรายการ ก็ทำให้คนดูรู้สึกสนุกไปพร้อมๆ กับเรื่องราวในครัวได้เช่นกัน

MasterChef Thailand

และล่าสุดค่ะเธอ แม่บีน้ำทิพย์ก็กำลังจะมีผลงานกับเรื่อง “ฉันชื่อบุษบา” ซึ่งเป็นละครรีเมคมาจากซีรีส์เกาหลี “ฉันนี่แหละ คิม ซัมซุน” ซึ่งเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับเชฟผู้หญิงที่เชื่อมั่นในฝีมือการทำอาหารของตัวเองมาก ต้องมาเป็นแฟนหลอกๆ กับทายาทเจ้าของโรงแรมสุดหล่อ เรื่องราวที่เกี่ยวกับความอร่อยก้นครัว และปฏิบัติการวุ่นๆ จึงเริ่มขึ้น

ซึ่งจะพอมาอยู่ในยุคปัจจุบันที่คนดูอยากเสพอะไรที่มันเรียลมากขึ้น ฉะนั้นละครที่เกี่ยวข้องกับการทำอาหาร จะเอาแค่มาตั้งโต๊ะ คุยกัน ทานในไม่ทานคงไม่ได้แล้ว ก็จะมีการเจาะลึกไปถึงวิธีการทำอาหาร ลงไปถึงสายอาชีพที่เกี่ยวข้องกับมันอย่างชัดเจนขึ้น สมจริงมากขึ้น ออกอรรถรสมากขึ้นไปอีก

เป็นการสะท้อนให้เห็นเลยนะคะ ว่าความเป็นไทยของเราเนี่ย ยังไงซะก็ต้องผูกกับอาหาร คนไทยอ่ะเนอะคุณขา ครัวไทยครัวโลกตั่งต่าง เอะอ่ะเป็นกิน เรื่องกินเรื่องใหญ่เสมอ ขับเคลื่อนอรรถรสชีวิตเว่อ

โอ๊ยยยย พูดแล้วก็หิว เทยขอไปหาเมนูดีดีทานก่อนค่ะ

 

เหยี่ยวเทย รายงาน