ยุคทอง คะนองเกม หลายสิ่งที่วัยรุ่นยุคนี้ ไม่มีวันได้เห็นอีกต่อไป EP.2

วันเวลาที่ผ่านเลยไปไม่มีวันหวนคืน ยุคสมัยแห่งความหอมหวานช่วงเวลาที่ไม่ว่าหันไปทางไหนก็เจอร้าน Internet สุดศิวิไลซ์ บรรยากาศที่มีทั้งความสุข และห้วงเวลาที่ได้ยินได้เห็นคนไม่รู้จักเล่นเกมเดียวกัน การได้ยืนมองเพื่อนเราเล่นเป็นสิ่งที่มีความสุข ช่วงเวลานั้นในยุคนี้ถือว่าหาได้ยากมาก ๆ แล้วครับ ไปดูกันว่า ใครเคยสัมผัสประสบการณ์รูปแบบนี้ในอดีตกันบ้าง

• ยุคทองคะนองเกม บรรยากาศร้านเกมยุค 90 ที่เด็กยุค Smart Phone ไม่เข้าใจ !! EP.1

ตู้น้ำและมาม่า กับข้าวพร้อมให้บริการ

บรรยากาศที่มีความสุขในยุคก่อน คือการนั่งเล่นเกมอันแสนสนุกกับเพื่อน แอร์เย็น ๆ เพลงในร้านเกมเพราะ ๆ พร้อมกับบริการอาหารยามหิวแบบ One Stop Service จบที่ร้าน บางร้านก็มีให้บริการเมนูอาหารตามสั่ง ทำให้เหล่า Gamer เล่นเกมได้แบบไม่ต้องกระดิกก้นไปไหน ก็มีอาหารสุดและน้ำแสนอร่อย มาวางบริการถึงโต๊ะ ทำให้บรรยากาศการเล่นเกมในยุคนั้น มีความสุขมาก

เวลาใกล้หมดแล้ว กรุณาเติมด้วยค่ะ

เสียงที่ใครก็ไม่อยากได้ยิน ระบบสัญญาณจะแจ้งเตือนเครื่องที่ใกล้หมดเวลา ทำให้ทุกนาทีก่อนจะลุกจากที่นั่งมีความหมายมาก Gamer บางคนถ้าเครื่องไม่ตัดดับ ก็จะไม่ยอมลุกขึ้นเด็ดขาด สัญญาณเตือนหมดเวลาที่เด้งขึ้นมาเตือนที่จอ มันเป็นเหมือนแสงสว่างแห่งความหวัง สำหรับคนที่ยืนรอคอยคนเล่นมานานแสนนาน ถ้าย้อนให้เก่าอีกหน่อย เจ้าของร้านจะเดินมาเตือนเองด้วยนะ ซึ่งคนนั่งเล่นไม่ค่อยอยากจะยอมลุกกันหรอก (บางคนกวน พอเวลาใกล้หมด เห็นมีคนรอ จะขอต่อเวลาเรื่อย ๆ ก็มี ) 

โดดเรียนไปเล่นเกม หนีฝ่ายปกครอง (พฤติกรรมที่ไม่ควรทำนะ)

หากเวลาหลังเลิกเรียนมันนานไป เด็กนักเรียนบางคนก็สวมบทวิญญาณ Spider-Man เกาะกำแพงวัดใจ ท้าชนกับฝ่ายปกครอง แม้จะเสี่ยงแต่หากแลกกับการเล่นเกมแล้ว บางคนก็พร้อมเสี่ยงกับผลลัพธ์ที่ตามมา ถ้าโดนจับได้โทษไม่เบาเลยขอบอก ใครโดนมีเรียกผู้ปกครองอ่ะ

เหล่สาวร้านเน็ต (ตามแหล่งมหาวิทยาลัย)

การที่จะพบสาวสวยในร้านเกมสมัยนั้น อาจจะเป็นเรื่องยากเหมือน Rare Item เพราะพวกเธอมักจะปรากฏตัวมาใช้อินเตอร์เน็ต ในร้านที่มีบรรยากาศเงียบ ๆ สักหน่อย ส่วนใหญ่พวกเธอมักจะมาเล่น อินเตอร์เน็ตดูเว็บไซต์ เล่น Hi5 หรือ MSN บางครั้งนาน ๆ ทีจะเห็นพวกเธอเล่นเกม Pangya และเกม O2jam รวมถึงเกมเต้นอย่าง Audition ด้วย 

สาว ๆ ส่วนใหญ่มักไม่ค่อยจะเล่นเกมอะไรเหมือนผู้ชายนัก แต่ก็มีบ้างที่มากับแฟนหนุ่ม แล้วแฟนหนุ่มจะสอนเล่นเกม หรือบางทีสาว ๆ ก็มานั่งเล่นเน็ตข้าง ๆ ให้กำลังใจแฟนหนุ่มของเธอ ซึ่งสาว ๆ สมัยนั้นส่วนใหญ่ถ้ามาคนเดียว สไตล์พวกเธอ มักจะไม่เล่นส่งเสียงดัง หรืออึกทึกครึกโครมอะไร มักหามุมเงียบๆ นั่งแบบสันโดษ หากใครที่หันไปเจอพวกเธอนั่งสวยใกล้ ๆ บอกเลยสมัยนั้นหัวใจแทบหลุด

มองจอด้านข้างเสริมความกดดัน

สำหรับบางเกม ที่เราตายแล้วต้องรอเวลาเกิด หากเราไม่พับจอมาดูหนังฟังเพลงแล้ว มันก็มีหลายครั้งที่เราอดไม่ได้ที่จะสอดส่องมองจอข้าง ๆ ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ยิ่งหากเป็นคนที่เล่นเกมเดียวกันด้วยแล้ว ฟอร์มเขาดันดีกว่าเรา บางทีก็อดที่จะเครียดไม่ได้ เพราะบางทีเราเล่นกาก แล้วเขาหันมามองเราบ้าง (อารมณ์เหมือนครูมานั่งมองเราทำข้อสอบ) เรียกว่าเรื่องความเป็นส่วนตัวในสมัยนั้น แทบไม่มี !! ก็มันเป็นร้าน Cafe นี่เนอะ บางครั้งคนนั่งข้างจะแอบมอง แบบทำเป็นเอนเบาะนอนสบายใจมองเรา แต่คนเล่นอย่างเราโคตรกดดัน

วางมวยในร้านเกม ศึกอัศวินดำ ไทยแลนด์แดนมวยไทย (พฤติกรรมที่ไม่ควรทำตาม)

การมีปากเสียงกันในร้านเกม มักจะได้ยินกันจนเป็นเรื่องคุ้นเคย แต่มันอาจมีบางครั้งที่เหล่า Gamer จะหัวร้อนจากการเล่นที่ไม่ได้ดั่งใจ ถึงขั้นหวดกระบาลเพื่อนด้วยฝ่ามือก็มี บางกรณีอาจถกเถียงกันเรื่องเกมจนวางมวยกันอุตลุด จนเก้าอี้ร้านเกมล้มกันระเนระนาด กลายเป็นรายการมวยขนาดย่อม "ศึกอัศวินดำ" ที่ไม่เชิญโปรโมเตอร์มา มวยไทยก็เกิดขึ้นได้ (ส่วนใหญ่เกิดตามร้านเกมแหล่งชุมชนที่อยู่อาศัย ที่เด็ก ๆ เล่นกัน) หากใครสัมผัสประสบการณ์นี้ บอกเลยว่าเซ็งสุด ๆ หาทางหลบหมัดมวยกันเอาเอง !!