ผลการค้นหาคำศัพท์

เถรภูมิ

เถรภูมิ

[เถระพูม] น. ขั้นหรือชั้นแห่งพระเถระ ทางคณะสงฆ์จัดภิกษุเป็น ๓ ชั้น ชั้นต้น คือ นวกภูมิ (ชั้นใหม่) มีพรรษาตํ่ากว่า ๕ ชั้นกลางคือ มัชฌิมภูมิ (ชั้นกลาง) มีพรรษาตั้งแต่ ๕ ถึง ๙ และชั้นสุดคือ เถรภูมิ (ชั้นพระเถระ) มีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป.

ดูคำอื่นๆในหมวด แปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน

ความหมายของ เถรภูมิ จากพจนานุกรมเล่มอื่นๆ

[n.] class of Buddhist monks who have attained ten or more years in the monkhood

[เถ-ระ-พูม] น. ชั้นพระเถระ, (ศน.) วินัยสงฆ์แบ่งชั้นของพระสงฆ์ไว้เป็น ๓ ชั้น คือ นวกภูมิ = พระใหม่ (มีพรรษายังไม่ครบ ๕) มัชฌิมภูมิ = ชั้นกลาง (พรรษา ๕-๙ และรู้พระปาติโมกข์) เถรภูมิ = ชั้นพระผู้ใหญ่ (พรรษา ๑๐ ขึ้นไปและรู้พระปาติโมกข์), อนึ่ง ได้มีการนำคำนี้

กำลังโหลดข้อมูล