Coffe

1 ซวยซ้ำซวยซ้อน

ติ๊ดติ๊ดๆๆ"ว่าไง ยัยเนเปิล" เสียงฉันกดรับโทรศัพท์ที่ดูหน้าจอแล้วเป็นเบอร์ของเนปิลเพื่อนสุดรักของฉันเอง

"คือ ว่า ยัยเค้กฉันขอโทษ ฉันไปไม่ได้อ่ะ อย่าโกรธฉันนร้า" เสียงของยัยเนเปิลพูดออกมาเหมือนว่ากลัวฉันด่ายังไงยังงั้น ยังไม่ทันที่ฉันจะว่าอะไรยัยเพื่อนคนนี้ ก็ว่างสายไปซะแหละ เฮ้อ เค้กเซ็ง -_-//

นั้นร้านเค้กนี่ ว้าววได้กินมานานแล้ว อยากกินจังยังงี้มันต้องซื้อโล้ดดณ ร้านเค้กริมน้ำที่จะว่าไปก็มีรสชาติดีที่สุดแล้วในย่านนี้ "รับอะไรดีค่ะ" เสียงพนักงานต้อนรับ"ขอเค้กนมสดชิ้นหนึ่งค่ะ/ครับ" เสียงของฉันดังขึ้นพร้อมกับเสียงทุ่มๆของใครบางคนที่คาดเดาว่าน่าจะเป็นผู้ชาย ลองหันไปดูหน่อยดีกว่า อืมใช้ได้หนิ ไม่สิหล่อ หล่อมากๆๆ พอๆกับพี่ชายฉันเลยแต่ปานนี้คงไปนั่งอ่อยสาวอยู่นั้นแหละเฮ้อ!!!

"แล้วใครจะรับเค้กดีค่ะ มันเหลือก้อนสุดท้าพอดีเลยแหละค่ะ"เสียงพนักงานต้อนรับที่เพิ่งออกมาจากด้านหลังร้าน ยกเค้กขึ้นมาวางบนกระจกใสเตรียมใส่กล่อง "ให้ฉันค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับยกเค้กขึ้นแต่มีมือใหญ่ๆมาจับไว้เช่นกันฉันเลยเปิดแย่งชิงเค้กก้นนี้ซะเลย รู้สึกฉันจะไม่หิวแล้วล่ะไปก็ได้เชอะ!!! เค้กที่ถูกดึงอยู่นั่นที่มือฉันเพิ่งปล่อยไปลอยไปตกตรงหัวของ "นี่เธอ!! ทำอะไรเนี๊ย ผมฉัน จะปล่อยทำไมไม่บอกล่ะหะ" ชินายนี่นี่นักเลงรึไงพูดดีๆสิว้อยย สมน้ำหน้า อ่า555+

"ขำนักรึไงล่ะเธอน่ะ จ่ายเงินด้วยล่ะกันถือเป็นการไถ่โทษน่ะ" หมอนี่พูดมาได้ไงน่ะว่าฉันต้องจ่ายเงินในเมื่อเค้กมันอยู่บนหัวของหมอนี่หนิเชอะ!! เรื่องอะไรจะจ่ายล่ะ ไปล่ะน่ะ ว่าแล้วฉันก็ติดเท้ากระต่ายออกไปจากร้านขายเค้กทันใด และแน่นอนมีเสียงตะโกนตามหลังฉันมาด้วย"นี่ อย่าให้ฉันเจอเธออีกน่ะ ยัยแสบ"เสียงของหมอนั้นดังออกมาจากร้านขายเค้ก ชั่งนายสิฉันคงไม่เจอนายแล้วล่ะเหอะ!!! เหนื่อยจริงเลยวันนี้ หลับหลับดีกว่าเรา "เฮ้ยไอคุณน้องครับจะหลับจนพระอินลงมาส่งเลยรึไงหะ ตื่นได้แล้วโว๊ย เดี๊ยวสายเร็วๆๆ สิตื่นนนน" อ๊ากกเสียงพี่ชายฉันมายืนปลุกฉันอีกแล้วว ง่วงน่ะว้อยและแล้วฉันก็มาถึงมหาวิทยาลัยในอีก 15 นาทีต่อมา "นี่ ถ้ามีใครมาจีบบอกพี่ล่ะพี่จะวิ่งมาช่วยเลนทันทีเข้าใจไหม มีอะไรโทรบอกล่ะ"แหมพี่ชายของฉันจะมาห่วงอะไรกันตอนนี้ล่ะ "ไหนๆก็เรียนเสร็จแล้วพาไปห้องน้ำหน่อยดิ ยัยเค้ก" เสียงยัยเตยเพื่อน1ในแก๊งของฉันร้องบอกให้ฉันพาไปห้องน้ำให้ตายสิโตจนจะแก่อยู่แล้วยังกลัวอะไรอีกล่ะเนี๊ย O_o

"ไปเข้าไปรีบล่ะ" ในที่สุดฉันก็ต้องพายัยนี่มาจนได้ "น้องค่ะ นี่กระเป๋าตังน้องใช่ไหม อยากได้ล่ะอยากได้ก็ไปเอาล่ะกันน่ะ"เสียงรุ่นพี่ถ้าจำไม่ผิดเนี๊ยเป็นรุ่นพี่ปี4ของคณะเดียวกับฉันนี่ เล่นอะไรเอากระเป๋าตังฉันไปโยนเฉยเลย ช่วยไม่ได้เค้าโยนเราก็เก็บ

"เฮ้ยO_o เธอมาทำไมเนี๊ย" เสียงทุ่มๆที่เหมือนจะเคยได้ยินที่ไหนดังออกมา ทำไมอ่ะแปลกหรอเนี๊ยเดินมาเก็บกระเป่าตัง"แปลกหรอไงล่ะ แค่มาเก็บกระเป๋าตังเนี๊ย"ฉันตอบออกไปยังไม่ทันได้เงยหน้าหรอก"มันไม่แปลกหรอกน่ะ ถ้าที่นี่ไม่ใช่ห้องน้ำชายหน่ะ" อะไรๆชายๆน่ะฟังไม่ถนัดเลยอ่ะ "ที่ไหนน่ะ"ฉันถามพร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปแล้วตาก็ประสานตา "เฮ้ย/เฮ้ย" เสียงของฉันแหละอีตาไร้มารยาทที่เจอร้านเค้กเมื่อวาน ตอนนี้มาอยู่ตรงหน้าฉัน"เธอโรคจิตหรือไงหะ มาเข้าห้องน้ำชายเนี๊ยน่ะ" O_O ห้องน้ำชายย รับไม่ได้อ่ะ หนีโลดดด "เดี๋ยวดิ ไปไหนล่ะ" เสียงขันๆๆของหมอนั้นตามมารังควานก่อนไปอีกแร้วว