The Age of Icon : ทศพล บุญญธนาภิวัฒน์

The Age of Icon : ทศพล บุญญธนาภิวัฒน์

The Age of Icon : ทศพล บุญญธนาภิวัฒน์
แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook

ศิษย์เก่าจากรั้วสถาปัตย์ ลาดกระบัง ที่ดีกรีการถ่ายรูปจัดไม่แพ้การแต่งตัวอย่าง ‘บุ๊ง’ เขาเป็นตัวอย่างของเด็กรุ่นใหม่ที่หนักเอาเบาสู้ และสร้างโจทย์ให้ตัวเองเพื่อต่อยอดงานที่รักเท่าชีวิต ถ้าคุณเป็นคนหนึ่งที่เสพนิตยสารแฟชั่นบ่อยๆ จะเห็นชื่อของเขาปรากฏอยู่เกินกว่า 10 หัว กว่า 10 ปีในฐานะช่างภาพที่คลุกคลีและสะสมไมล์ในการเดินทางบนถนนสายแฟชั่น บอกเลยว่าบุ๊งนี่แหละคือช่างภาพแฟชั่นรุ่นใหม่ที่กำลังฉายแสงสุดๆ ณ ตอนนี้

จุดเริ่มต้นและจุดหักเหของชีวิต...
ผมเคยจับดินสอวาดรูปเพราะอยากเข้าคณะจิตรกรรมเหมือนเด็กอินดี้ทั่วไปที่เวลาถือกระดานแล้วรู้สึกมันเท่ (ยิ้ม) แต่มีช่วงหนึ่งที่ผมหันไปเตะบอลจนลายเส้นไม่เหมือนเดิม ไปแข่งกับคนที่เขาฝึกมาตลอดคงไม่ได้ เลยคิดว่าน่าจะหาตัวช่วยทางอื่น แล้ว ก็พบว่าการถ่ายรูปก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่งเหมือนกัน ผมเลยเริ่มจับกล้องครั้งแรกตอนอายุ 17 และถ่ายนู่นนี่มาเรื่อยๆ แบบเจออะไรก็ถ่าย รู้สึกว่ามันตลกดีนะ ถึงเราไม่ได้วาดรูปด้วยดินสอแล้วแต่สามารถ วาดรูปด้วยแสงได้ มันคือรอยต่อที่พอดีของเทคโนโลยีมาผสมกับคำว่าศิลปะ

วันแรกบนถนนช่างภาพ...
ผมเริ่มถ่าย ตั้งแต่ภาพทั่วไป งานอีเว้นท์ คอลัมน์จากเล็กไปใหญ่ จนถึงปกในนิตยสารแฟชั่น หัวหนึ่ง จนถึงตอนนี้เกือบ 10 ปีแล้วใน วงการถ่ายภาพแฟชั่น ตอนนี้ผมเป็น ฟรีแลนซ์ให้กับนิตยสารแฟชั่นหลายหัว โดยธรรมชาติของผมชอบถ่ายรูปคน ไม่ว่าจะเป็นพอร์ตเทรตหรือแฟชั่นเซต

สไตล์ที่คนจดจำว่าใช่คุณ...
ความขัดแย้งของทั้งเสื้อผ้า ตัวแบบ แบ็คกราวด์

วิธีสร้างแรงบันดาลใจ...
ผมชอบไปเที่ยว ที่แปลกๆ ชอบคุยกับคนแปลกหน้า ชอบปาร์ตี้ ชอบเข้าสังคม เวลาเจอเพื่อนของเพื่อนที่เรียนวิศวฯ หรืออักษรฯ ผมอยากฟังสิ่งที่เขาคิด อยากรู้ว่าเขามีมุมมองต่อเรื่องต่างๆ ยังไง ผมเชื่อว่าความต่างคือการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ เมื่อนั้นผมจะได้ภาพในมุมมองใหม่ๆ เสมอ เวลาเจอเคสยากๆ

จะบอกตัวเองว่า...
ต้องถ่ายภาพให้ออกมาดีที่สุดที่สามารถจะเป็นไปได้ ไม่ควรที่จะเฟลแล้วขอให้งานนี้จบๆ ไปแล้วค่อยไปทำให้ดี ในเซตอื่น ส่วนตัวผมงานทุกชิ้น คือพอร์ตของเรา จะชุ่ยไม่ได้ ไม่อยากให้คิดแค่ว่ารับเงิน ถ่ายเสร็จ จบ ถ่ายแฟชั่นทั้งชีวิต ช้อยส์ถัดมาที่

อยากลองคือ...
การถ่ายภาพอาหารจริงๆ ผมเป็นคนไม่ชอบกิน แต่รู้สึกว่าการถ่ายภาพอาหารมันเป็น subject ที่อยู่นิ่งๆ ซึ่งยากมาก เพราะต้องจัด องค์ประกอบให้ถูกต้อง อย่างอาหาร อิตาเลียนที่เป็นจานใหญ่ๆ หลุมลึกๆ มันยากที่จะถ่ายออกมาแล้วดูดี

ผลงานชิ้นโบแดง...
งานชิ้นแรกที่ได้ ถ่ายแฟชั่นลงแมกกาซีนแฟชั่นฉบับหนึ่ง ตอนนั้นนางแบบเป็นฝรั่งเพราะเป็น งานถ่ายแฟชั่นชุดชั้นใน ทุกคนลงทุนลงแรงไปต่างจังหวัดด้วยกันนั่งทำพร็อพด้วยกัน พอจบงานทุกคนแฮปปี้ อีกเซตที่เพิ่งผ่านมาไม่นานคือ เซตงานวัด เป็นชุดแบบเต็มสตรีมแล้ว ไปถ่ายในวัดที่เขาเดินรอบโบสถ์กัน รู้สึก ว่าแฟชั่นไม่จำเป็นต้องสมูทเสมอไป ถ้าไม่แตกต่างบ้างคงไม่มีอะไรตรึงใจ คนที่รอดู ผมชอบและรู้สึกเสพติดมาก เพราะมันคือสไตล์ของเราที่ทำโดย ไม่ต้องแคร์อะไรเลย

เสน่ห์ของการถ่ายภาพ...
ความสุขใจเวลา มีทีมงานมาตบหลังแล้วบอกว่าทำไมรูปสวยขนาดนี้ มันเป็นความรู้สึกเหมือนเราเข้าเส้นชัย สิ่งเดียวที่ยังทำให้รักการถ่ายรูป อยู่ทุกวันนี้คือเราต้องชอบงานเราก่อน ที่จะให้คนอื่นชอบงานเรา

สิ่งที่อยากเห็นในวงการช่างภาพเมืองไทยตอนนี้...
อยากให้นิตยสารหรือที่อื่นๆ รับเด็กจบใหม่ เพราะผมป็นคนหนึ่งที่ถ้าไม่ได้รับโอกาสก็ไม่มีผลงานเหมือนทุกวันนี้ ผมรู้ว่าทุกอย่างมันเสี่ยง แต่ถ้าคุณเห็นศักยภาพของคนรุ่นใหม่สักคนที่น่าจะไปได้ไกลก็น่าจะสนับสนุนเขาให้เต็มที่

Icon...
พี่เดียร์-ธนนนท์ เป็นรุ่นพี่ผม ที่ลาดกระบัง ผมว่างานของเขาไม่ได้ถูกบังคับอยู่ในประเทศไทยแล้ว ทั้งมุมมอง การปรับสี มู้ดแอนด์โทน ฯลฯ ถ้าปิดหนังสือปุ๊บ ผมเชื่อว่าทุกรูปของเขาสามารถถูกตีพิมพ์ได้ด้วยหัวต่างประเทศ

งานถ่ายภาพที่คิดว่าท้าทาย...
อยากเข้าวงการโฆษณา อยากรู้ว่าการถ่ายเพื่อให้ได้ 1 ช็อตแล้วต้องใช้เวลาทั้งวันเป็นยังไง

คนที่อยากกดชัตเตอร์สักครั้ง...
เรย์ แมค- โดนัลด์ ผมชอบเขามานานมาก ถ่ายแฟชั่น ผู้หญิงมาเยอะ อยากจะถ่ายผู้ชายนิ่งๆ เท่ๆ แมนๆ บ้าง ถ้าให้คิดถึงหน้าเซตผมคงอยากพาพี่เรย์ไปที่ๆ ผมชอบ คาแรคเตอร์ดิบๆ อย่างตลาดไทย ใส่สูทผูกไทลากกระเป๋าใบใหญ่ ฟิลลิ่งเหมือนกำลังเดินเลือกปลา ถือกุ้งขึ้นมาและคิดว่าจะเอาไปทำอาหารเมนูไหนดี ผมชอบความคอนทรัสตรงนั้น (ยิ้ม)

เป้าหมายในอนาคต…
ผมอยากเป็นโฟโต้ เอดิเตอร์หรือที่ปรึกษาการวางอิมเมจให้บริษัททั่วไป อยากกำหนดไดเรคชั่นของภาพที่จะลงนิตยสาร หรือให้คำแนะนำน้องๆ อยากเป็น คนถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ที่เราเคย ได้รับมาให้กับคนรุ่นใหม่ๆ

ฝากถึงเด็กรุ่นใหม่ที่มีคุณเป็นไอคอน...
ถ้าคุณเชื่อในสิ่งที่ทำและเชื่อในการพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง สักวันต้องมีคนมองเห็น งานของคุณ

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook